عظیم کلانتری متخصص و آسیب شناس گفتاروزبان و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، درباره رابطه فرزندان با والدین گفت: به طور خلاصه یک سبک دموکراتیک و آزادمنشانه (نه خیلی رها و نه خیلی مستبد و خشن) که حس مسئولیت پذیری را در کودک پرورش دهد، می‌تواند در رابطه با فرزند مؤثر باشد.

وی ادامه داد: روش تنبیه هیچگاه روش درستی برای مجازات فرزندان نیست اما اگر رفتار کودک طوری باشد که صدمات جبران ناپذیری به خود یا جامعه وارد کند نا گزیر به تنبیه هستیم به شرطی که هیچ گونه آثار فیزیکال روی کودک باقی نگذارد.

کلانتری اضافه کرد: معتقدم که تنبیه بچه آثارچندانی بر روان آن باقی نمی‌گذارد به شرط اینکه تنبیه اطلاع دهنده باشد و همچنین کودک متوجه باشد که والدین او را دوست دارند یعنی اغلب اوقات به او محبت می‌کنند.در تربیت فرزندان باید بیشتر از مشوق‌ها استفاده کنیم. سعی کنیم باید‌ها و نباید ها، قوانین و مسئولیت پذیری‌ها را به کودک انتقال دهیم.

این استاد دانشگاه بیان داشت: والدینی که به کودک باید و نباید را نمی‌گویند و او را کامل رها می‌کنند باعث می‌شوند کودک قانون را یاد نگیرد و در جامعه تنها به فکر ارضاء خواسته‌های خود باشد و هیچگاه به فکر رعایت حال دیگران نباشد.اگر فرزندی با این خلق و خوی به دنیا آمد باید از همان ابتدا با روش صحیح به او بیاموزیم که نیاز‌های خودش را بیان کند و بدون اظهار خشم، خواسته‌های خود را کلامی و از طریق گفتگو ابراز کند.

 

وی افزود: اگر فرد آسیب پذیر از محیط خشن در شرایطی قرار گیرد که به نوعی پالایش شود و به خود آگاهی برسد ممکن است نجات یابد.

 

کلانتری تصریح کرد: در پایان یادآوری می‌کنم در بزرگسالی به دلیل زیر پا بودن خشم و شکل گیری خصیصه شخصیتی، درمان و کنترل این آسیب کار ساده‌ای نیست، و در طولانی مدت و انجام روان درمانی‌های عمیق می‌توان شیوه‌های دیگری از رفتار‌های مناسب را جایگزین رفتار مخرب نمود.خلاصه بهتر است تا حد امکان رفتار ملایم‌تر و شفاف تری نسبت به رفتار و پرخاشگری‌های کودکان داشت. تشویق و ترغیب کلامی در جمع، دادن مسئولیت‌های فراوان و درگیر و مشغول پذیر کردن در تمام امور به تعدیل خشونت در خانواده کمک شایانی کرد.