صاحب‌خبر - ریک شارما ژاوی در قلب «تیکی‌تاکا» حضور داشت؛ در کنار هم‌تیمی محبوبش، آندرس اینیستا. سر الکس فرگوسن پس از قهرمانی بارسا در لیگ قهرمانان 2009 با پیروزی دو بر صفر مقابل تیم او، از این دو نفر بسیار ستایش کرد. او گفت: «فکر نمی‌کنم ژاوی و اینیستا در کل زندگی‌شان توپ لو داده باشند! آنها شما را گیج و آشفته می‌کنند.» «ما در زمان حال زندگی می‌کنیم. ژاوی در زمان آینده.» این توصیفی بود که دنی آلوز، هم‌تیمی سابق ژاوی در بارسلونا از او داشت و همچنان هم این حرف او برقرار است. دنیای فوتبال به ستایش از دوران بازی او می‌پردازد اما این بازیکن از همین حالا به فکر قدم بعدی‌اش است، یعنی مربیگری. چند ماه دیگر ممکن است ژاوی هدایت یک تیم در لالیگا را به عهده بگیرد. این هافبک السد در قطر در سطح جوانان مربیگری کرده است تا بتواند مجوز مربیگری یوفا را بگیرد. اینکه ژاوی مربی می‌شود برای هیچ کس عجیب نیست. او از همان ابتدا شیفته فوتبال بوده است. بارسلونا او را در شش‌سالگی زیر نظر داشت و در 11سالگی او را جذب کرد. پپ گواردیولا، هم‌تیمی و مربی سابق ژاوی می‌گوید: «یک روز هم نبود که ژاوی از فوتبال لذت نبرد. او آماتورترین بازیکن فوتبال است که می‌شناسم و در همین حین، حرفه‌ای‌ترین بازیکنی هم هست که دیده‌ام. عشق او به فوتبال در این حد است.» این حرفه‌ای‌گری او از پدرش، خواکیم به ارث رسیده است. او در تیم سادابل بازی می‌کرد و ژاوی را در نوجوانی راهنمایی کرد. این بازیکن نخستین بازی‌اش برای بارسلونا را در کوپا کاتالونیا در سال 1998 انجام داد. هدایت بارسلونا در آن مسابقات به عهده ژوزه مورینیو، دستیار لوییس فان‌خال بود. به این ترتیب دوران بازی ژاوی در بارسلونا زود اما آرام آغاز شد. مدتی طول کشید تا همگان ارزش او را دریابند. خود او می‌گوید: «می‌گفتند سبک بازی من منسوخ شده است و به دلیل بازی ادگار داویدز است که بازی من خوب به نظر می‌رسد و اینکه من تنها توپ را از یک سمت به سمت دیگر می‌برم. اسم من را گذاشته بودند برف‌پاک‌کن!» اما زمانی که فرانک ریکارد در سیستم 3-3-4 خود ژاوی را از پست هافبک دفاعی به جلوتر برد و یکی از دو پست هافبک میانی را به او سپرد، درخشش او آغاز شد. لوییس آراگونس، مربی اسپانیا در یورو 2008 او را در خط میانی به کار گرفت و ژاوی نقشی حیاتی در نخستین قهرمانی مهم اسپانیا پس از سال 1964 ایفا کرد. او گل فرناندو تورس در فینال مسابقات برابر آلمان را ساخت و عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را از آن خود کرد. در سطح باشگاهی هم قهرمانی‌ها از راه می‌رسیدند. گواردیولا مربی بارسلونا شده بود و بازی بارسلونا را از سبک زیبا به سبکی برد که تا امروز درباره‌اش صحبت می‌شود. ژاوی در قلب «تیکی‌تاکا» حضور داشت؛ در کنار هم‌تیمی محبوبش، آندرس اینیستا. سر الکس فرگوسن، مربی منچستریونایتد پس از سه‌گانه بارسا در سال 2009 با پیروزی دو بر صفر مقابل تیم او در فینال لیگ قهرمانان، از این دو نفر بسیار ستایش کرد. او گفت: «فکر نمی‌کنم ژاوی و اینیستا در کل زندگی‌شان توپ لو داده باشند! آنها شما را گیج و آشفته می‌کنند.» در فینال، ژاوی به‌عنوان بهترین بازیکن زمین شناخته شد و سانتر بسیار دقیق او بود که با ضربه سر لیونل مسی به گل دوم بارسا تبدیل شد. بارسا پیش از آن دیدار، در سانتیاگو برنابئو با نتیجه شش بر دو پیروز شده بود و یکی از بهترین عملکردهای تاریخ خود را به نمایش گذاشت. ژاوی آن شب چهار گل ساخت. ژاوی نماد تیم بارسلونای گواردیولا بود و در سال 2011 که این تیم دوباره یونایتد را در فینال لیگ قهرمانان برد، نقشی حیاتی داشت. او در این پیروزی سه بر یک، گل اول بارسا را برای پدرو ساخت. فرگوسن بار دیگر از عملکرد او حیرت‌زده شد. پاس و حرکت؛ پاس و حرکت؛ سبک ژاوی و بارسلونا باعث آشفتگی تیم‌های رقیب می‌شد و ظرافت تاکتیکی و تکنیکی را به فوتبال می‌آورد، آن هم در ورزشی که سال‌ها، بازی فیزیکی در آن ستایش می‌شد. ژاوی با 170 سانتی‌متر قد، نه خیلی تنومند بود و نه خیلی سریع اما رقابتی عالی با بازیکنان حریف داشت. او در سال 2013، مقابل پاری سن‌ژرمن 96 پاس داد و آمار 100 درصد صحت پاس را به نام خود ثبت کرد. بارسا آن بازی را برد و به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رسید. تا آن زمان، بیشتر مدافعان بودند که آمار پاس صحیح بالایی داشتند، چون پاس‌هایشان را با احتیاط ارسال می‌کردند، نه هافبک‌هایی که به دنبال خلق موقعیت بودند. ژاوی با وجود درخشش همیشگی‌اش هرگز توپ طلا را نبرد. این منصفانه به نظر نمی‌رسد اما ژاوی هرگز از این بابت ناراحت نبوده است. جوزبا اچبریا، بازیکن سابق تیم ملی اسپانیا می‌گوید: «من تنها یک بازیکن را در زمین دیده‌ام که می‌تواند هر 22 بازیکن را آنطور که می‌خواهد حرکت دهد و او ژاوی است.» او در عوض افتخارات تیمی بسیاری کسب کرده است. او هشت بار فاتح لالیگا و چهار بار قهرمان لیگ قهرمانان شده و حتی بدون در نظر گرفتن افتخارات پرشمار دیگر هم همین عناوین برای اثبات اینکه او بازیکن بسیار بزرگی بوده کافی است. یکی از محبوب‌ترین قهرمانی‌های او در جام جهانی 2010 با تیم ملی اسپانیا رقم خورد. اسپانیا به سبک ژاوی و بارسا فوتبال بازی می‌کرد و توانست دنیا را فتح کند. لوییس انریکه ژاوی را متقاعد کرد که یک فصل دیگر هم در بارسا بماند، فصل 15-2014 که منجر به فتح سه‌گانه دوم از سوی باشگاه شد. ژاوی پس از جدایی کارلس پویول کاپیتان بارسا شده بود و هرچند در دیدارهای مهم، ایوان راکیتیچ به او ترجیح داده می‌شد اما ژاوی 35ساله همچنان نقشی حیاتی داشت و به بارسا کمک می‌کرد دیدارهایی را تحت کنترل درآورد که از کنترل خارج شده بود. او که به دلیل استمرار فوق‌العاده‌اش لقب «ماشین» را به خود اختصاص داد، 900 بازی برای بارسلونا و اسپانیا انجام داد و سپس بارسا را ترک کرد. آخرین بازی او در نوکمپ، تساوی دو بر دو با دپورتیوو لاکرونیا بود که در آن پلاکاردی بزرگ به نمایش درآمد و از 17 سال حضور او در باشگاه تقدیر شد. در انتهای دیدار، چشمان ژاوی پر از اشک بود و تماشاگران او را ایستاده تشویق کردند. از دید برخی، اینکه ژاوی تصمیم گرفت در پایان فوتبالش به قطر برود تصمیم صحیحی نبود اما او مانند گواردیولا رفتار کرده بود که در سال 2003 به الاهلی قطر پیوست اما ژاوی به احتمال زیاد به‌زودی به اروپا برمی‌گردد؛ به‌عنوان مربی. منبع: سایت گل∎​