صاحب‌خبر - حال ورزش در روزهای ابتدای سال و پیش‌بینی‌هایی که درباره فدراسیون‌ها وجود داشت، با واقعیتی که امروز ورزش ایران با آن مواجه است، متفاوت شده. اگر در ابتدای سال حرف از به پایان رسیدن دوره چهار ساله مدیریت 13 فدراسیون بود، حالا با اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها تعداد فدراسیون‌هایی که بلاتکلیف‌اند بسیار بیشتر از اینهاست؛ آن هم در شرایطی که هر روز به المپیک 2020 توکیو نزدیک می‌شویم. شرایط المپیک 2020 با قبلی‌ها فرق دارد و روال کسب سهمیه المپیک سخت‌تر از قبل شده است. در بیشتر رشته‌ها ورزشکاران باید در تعداد بیشتری مسابقه شرکت کنند تا امتیاز حضور در المپیک را کسب کنند که این موضوع نیاز به پول زیاد و مدیریت اصولی دارد اما اوضاع ورزش به گونه‌‌ای است که تقریبا اکثر فدراسیون‌هایی که در مسیر المپیک هستند، در این دو بخش با مشکلات زیادی مواجه‌اند. از 13 فدراسیونی که امسال دوره چهارساله‌شان به اتمام رسیده یا می‌رسد، انتخابات برخی مثل شمشیربازی، اسکواش، بولینگ و بیلیارد و تیر و کمان برگزار شده اما تنیس، قایقرانی، ووشو، انجمن‌های ورزشی، ورزش همگانی، گلف و ... مانده‌اند. ثبت نام تعدادی از فدراسیون‌ها برگزار شده و فدراسیونی مثل ووشو هم تاریخ ثبت‌نامش را اعلام کرده است اما در مورد تعدادی مثل تنیس، مشخص نیست که چرا قدمی برداشته نمی‌شود. همه امور مربوطه در زمان مقرر انجام شده اما تاریخ برگزاری مجمع اعلام نمی‌شود و در شرایطی که ورزش کشور با این تعداد فدراسیون بلاتکلیف مواجه است، مشخص نیست که چرا به این بی‌سر و سامانی دامن زده می‌شود. از این رشته‌ها تعدادی در مسیر المپیک مهم‌اند و انتظار می‌رود زودتر تعیین وضعیت شوند. از اینهایی که امسال دوره چهارساله‌شان به اتمام رسیده، قایقرانی، شمشیربازی و تیر و کمان شانس حضور در المپیک توکیو را دارند که روسای دو فدراسیون شمشیربازی و تیر و کمان مشخص شده‌اند اما قایقرانی که المپیک بدی را در ریو تجربه کرد، هنوز بلاتکلیف است. ثبت‌نام از کاندیداها انجام شده و جالب است که شنیده می‌شود مدیر کل تربیت بدنی تهران گزینه ریاست است و با این شرایط هنوز زمان انتخابات اعلام نشده است. از بین فدراسیون‌هایی که امسال دوره چهارساله‌شان تمام شده یا می‌شود، مجمع فدراسیون تیروکمان، شمشیربازی، سوارکاری، اسکواش، گلف، بدمینتون و بولینگ و بیلیارد برگزار شده اما هنوز شش فدراسیون روسای جدید خود را نشناخته‌اند. اگر به این شش فدراسیون، حدود 9 تایی که در اثر اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها، استعفا و فوت رییس، بلاتکلیف شده‌اند را اضافه کنیم، می‌بینیم که وزارت باید تا پایان سال، انتخابات حدود 15 فدراسیون را برگزار کند اما آیا امکان برگزاری این تعداد انتخابات وجود دارد؟ هاکی، قایقرانی (که البته در فهرست قبلی هم وجود داشته و باید انتخاباتش امسال برگزار می‌شده)، ناشنوایان، چوگان، هندبال، سه‌گانه، جودو، کاراته و والیبال، از جمله فدراسیون‌هایی هستند که به واسطه اجرای قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها، به فهرست انتخابات وزارت ورزش اضافه شده‌اند. البته به این رشته‌ها باید کشتی را هم اضافه کرد که در اثر استعفای رسول خادم وضعیت نامشخصی پیدا کرده است. از این رشته‌ها، جودو، والیبال و کشتی، از جمله رشته‌های مهمی هستند که در مسیر المپیک توکیو قرار دارند و زمانی برای تلف کردن ندارند و اگر قرار است اولویت‌بندی صورت گیرد، باید در بالای فهرست مسوولان وزارت قرار گیرند ضمن اینکه از یک فدراسیون مهم دیگر برای المپیک نباید غافل شد. فدراسیون‌هایی داریم که در ابتدای سال آینده دوران ریاست چهارساله‌شان به اتمام می‌رسد که از بین اینها اگر المپیک را معیار قرار دهیم، به رشته‌ای مثل وزنه‌برداری می‌رسیم که خیلی حال و روز خوبی ندارد و اقدامات پشت‌پرده کاندیداها آغاز شده است. در تمام دوران المپیک، وزنه‌برداری در کنار کشتی، امید کاروان ایران بوده اما وضعیت امروزش خیلی امیدوارکننده نیست و انتظار می‌رود فدراسیون اواخر سال جاری یعنی 75 روز زودتر از پایان دوره چهارساله علی مرادی، ثبت‌نام از کاندیداهای این رشته را آغاز کند تا در موعد مقرر انتخابات این رشته برگزار شود. نگاه گذرا به چند فدراسیونی که بلاتکلیف شده‌اند، به خوبی سختی کار وزارت ورزش را نشان می‌دهد چراکه برنامه‌ریزی برای برگزاری انتخابات این فدراسیون‌ها در سه ماه پایانی سال، دشواری‌های خاص خود را دارد اما این دشواری نباید باعث تعلل یا اشتباه شود. از بین رشته‌هایی که نام بردیم، 6-5تایی از رشته‌های مهم ایران برای حضور در المپیک توکیو هستند و مدال‌آوری سه رشته قطعی است به شرط اینکه همه چیز اصولی پیش برود. کاراته نخستین دوره حضورش در المپیک را تجربه می‌کند و شانس زیادی برای مدال‌آوری دارد و حالا بلاتکلیف است. کشتی هم سال‌ها بار ورزش را به دوش کشیده و وزنه‌برداری هم که جای خود دارد. پس راهی برای تعلل و اشتباه وجود ندارد و باید هر چه زودتر تکلیف این رشته‌ها مشخص شود تا بتوانند در سال 98 تمرکزشان را روی کسب سهمیه المپیک بگذارند، نه اینکه درگیر دعواهای انتخاباتی شوند. گرانی ارز، خیلی بیشتر از چیزی که انتظار می‌رفت، فدراسیون‌ها را با مشکل مواجه کرده، بخصوص با این شرایط که دیگر در یک رویداد یا با حضور در دو مسابقه نمی‌توان سهمیه گرفت و در بیشتر رشته‌ها، ورزشکاران باید حداقل در شش مسابقه شرکت کنند تا سهمیه بگیرند. پس پول زیادی نیاز است و با وجود این دردسر اگر قرار باشد دوران حضور سرپرستان طولانی‌تر شود، اوضاع وخیم‌تر می‌شود. با این حساب چاره‌ای نیست که زودتر به دوران سرپرستی پایان داده شده و انتخابات این فدراسیون‌ها زودتر برگزار شود.∎​