بانی فیلم، گروه سینمای جهان – وصال روحانی: هفتاد و پنجمین دوره فستیوال بین المللی فیلم ونیز ایتالیا که آن را موسترا هم می نامند، از چهارشنبه ۷ شهریور تا شنبه ۱۷ شهریور در این شهر معروف و تاریخی که بر آب بنا نهاده شده، برگزار می گردد و یک بار دیگر مثل ادوار قبلی بسیاری از نامداران و اهالی سینما به تالار لیدوی ونیز و سایر اماکن و سالن های مرتبط با این فستیوال هجوم می برند تا جدیدترین آثار خود را به نمایش بگذارند و البته ونیز مثل معمول به کلاسیک ها و آثار درخشان سابق سینما هم از طریق بازپخش آنها ادای احترام خواهد کرد.
روز سرنوشت
ونیز طی تمامی این سال ها و در مثلث جشنواره های برتر سینمای دنیا پشت سر کن فرانسه و همپا با برلین آلمان قرار گرفته است و در نتیجه باید متذکر شد که در جدیدترین دوره دومین جشنواره بزرگ سینمای دنیا که در عین حال پرسابقه ترین فستیوال سینمای اروپا هم هست ۲۱ فیلم در بخش مسابقه که مهمترین قسمت جشنواره است پای به عرصه رقابت می گذارند و فقط در شامگاه روز ۱۷ شهریور مشخص خواهد شد که کدام فیلم جایزه شیر طلایی بهترین فیلم جشنواره هفتاد و پنجم را تصاحب کرده است. این در حالی است که در چنان شبی جوایز سایر برگزیدگان هم که شیرهای طلایی و نقره ای است، به بهترین های فستیوال امسال در شاخه ها و قسمت هایی مانند بهترین کارگردان، برترین سناریست و بهترین بازیگران مرد و زن اهدا خواهد شد.
از پیروزی تا داوری
این قطعاً از دست تصادف نیست که ریاست هیأت ژوری جشنواره امسال را به گی یرمو دل تورو سپرده اند زیرا وی سال پیش با فیلم انقلابی و ابتکاری و غریب خود یعنی «شکل آب» شیر طلایی ونیز را برد و سپس جوایز اسکار و گلدن گلوب و بافتا را هم درو کرد و چه چیزی از این با مسماتر و ضروری تر که حالا که به عنوان یک شرکت کننده در موسترا غایب است و در صف نامزدهای تصاحب شیرهای متنوع جشنواره قرار ندارد، در مقام قضاوت بنشیند و راجع به فیلم ها و هنرمندانی که این جوایز ویژه را نشانه رفته اند، اعلام رأی و نظر کند. سایر اعضای هیأت داوری که در این راه به وی کمک می کنند. سیلویا چانگ هنرمند تایوانی، ترین دیرهولم بازیگر و خواننده دانمارکی، نیکول گارسیا هنرپیشه و کارگردان فرانسوی، پائولو جنووسه سناریست و کارگردان ایتالیایی، مالگورزاتا ژوموفسکا سناریست و کارگردان استانی، تایکا وای تیتی کارگردان نیوزیلندی، کریستوف والتز هنرپیشه دو اسکاری اتریشی و نائومی واتس بازیگران زن استرالیایی هستند.
از طیف های مختلف
۲۱ فیلمی که داوران فوق طی ۱۱ روز برپایی فستیوال هفتاد و پنجم از نظر خواهند گذراند، طیف ها و کشورها و سلایق و آدم های متفاوت را در بر خواهند گرفت تا یک بار دیگر ونیز محل تضارب آرا و برخورد و رقابت ایده های متفاوت از سراسر جهان باشد و ونیز تابلویی از ایده ها و فرهنگ های متفاوت جلوه کند و از هر نقش و رنگی بهره مند باشد. شاید بسیاری از چشم ها به کار تازه برادران کوئن با نام های کوچک جوئل و اتان باشد که «ترانه باستر اسکروگز» نام دارد و چون آنها در سالهای اخیر به جوایز متعددی منجمله اسکار برترین فیلم سال ۲۰۰۷ (با فیلم «جایی برای پیرمردها نیست») رسیده اند، هر اتفاق مثبتی در ارتباط با آنها متصور است.
فیلم افتتاحیه
دیمی ین چازل کارگردان جوان آمریکایی هم جدیدترین کارش را که یک فیلم واقعی و دراماتیک به نام «اولین مرد» است به ونیز آورده و از اهمیت آن نزد البرتو باربرا مدیر اول جشنواره و سایر مسئولان فستیوال همین بس که به عنوان فیلم افتتاحیه فستیوال امسال گزینش شده و به این سبب چهارشنبه شب ۷ شهریور برای حاضران به نمایش درخواهد آمد. این فیلم درباره زندگی و دستاوردهای نیل آرمسترانگ فضانورد معروف آمریکایی است که با اینکه چند سال پیش درگذشت، به سبب شناخته شدن به عنوان اولین فردی که پا روی کره ماه گذاشت، همچنان مشهور و نامش در اذهان حک و ثبت است. او یکی از سه فضانوردی بود که در سال ۱۹۶۹ در معیت دو فضانورد دیگر آمریکایی و سوار بر سفینه اپولو ۱۱ راهی کره ماه شد و چون در میان آنها اولین کسی بود که از مدول ماه نشین خارج شد و پا روی خاک تیره ماه در پس زمینه ای از نور کهکشانی شیری گذاشت نامش به عنوان اولین راهپیمای زمینی در این قمر واقعی و زیبا در دفاتر تاریخ به ثبت رسید.
امیدهای کشور میزبان
ایتالیا کشور میزبان فستیوال چه با آثاری مستقل و مختص خویش و چه با کارهایی که محصول مشترک به حساب می آیند، قدم به «موسترای ۲۰۱۸» خواهد نهاد و نسبت به تصاحب شیر طلایی ناامید نیست ولی کاری مثل «Suspiria» ساخته لوکا گوادانینو نه یک فیلم اوری ژینال بلکه بازسازی یک فیلم قدیمی هالیوودی است و «انقلاب کاپری» به کارگردانی ماریو مارتونه به نام ایتالیا و فرانسه وارد عرصه کارزار خواهد شد و مشکل فیلم جدید روبرتو مینروینی نیز همین مسئله است زیرا این فیلم که «وقتی دنیا آتش می گیرد، چه کار خواهی کرد؟» نام دارد، بخشی از بودجه تولید خود را توسط کشورهای آمریکا و فرانسه تأمین کرده و با اینکه بشدت از یک فکر و فرهنگ ایتالیایی برمی خیزد، اما به سبب اسپانسرها و حامیان چند ملیتی اش به سختی می توان آن را فیلمی نامید که مهر کاملاً ایتالیایی بر پیکرش بنشیند.
سهم آمریکایی ها
سهم آمریکا در فیلم های بخش مسابقه امسال اندک نیست و اضافه بر برادران کوئن که نام و وصف شان پیشتر آمد و همچنین کار جدید دیمی ین چازل، فیلم های متعدد دیگری هم با رنگ و نشان هالیوود و یا به صورت محصولات مشترک «آمریکا و سایرین» قدم به «ونیز ۲۰۱۸» گذاشته اند، یکی از این فیلم ها «کوهستان» ساخته ریک ال ورسون است و دیگری «Vox Lux» که آن را بریدی کوربت ساخته است. در این میان آمریکایی ها در ساخت فیلم جدید یورگوس لانتیموس هم که «محبوب» نام دارد. با انگلیس و ایرلندجنوبی همکاری کرده اند و حتی بخشی از هزینه تولید «پیترلو» کار جدید مایک لی بریتانیایی و ۸۰ ساله را که تمام فیلم هایش ۱۰۰ درصد انگلیسی و منادی دغدغه های اجتماعی و سیاسی این کشور است، پرداخته اند. استودیوهای هالیوودی حتی در تأمین بودجه ساخت فیلم جدید جولی ین اشنابل هم که «در دروازه های ابدیت» نام دارد، سهیم بوده اند و پل گرین گرس هم با اینکه فیلم «۲۲ جولای» را از هر جهت با افکار خود و به عنوان همکار دائمی آمریکایی ها و استودیوهای البته مستقل آن در یک ربع قرن اخیر ساخته اما این فیلم با بودجه شرکت های نروژی و ایسلندی کامل شده است.
برنده های عجیب
«ونیز ۲۰۱۸» مثل سایر ادوار قبلی این جشنواره قسمت های متعدد دیگری هم دارد و بخش های «خارج از مسابقه»، «افق ها»، «نمایش های ویژه»، «فیلم های کوتاه» و «کلاسیک های ترمیم شده» از آن قبیل اند اما بدیهی است که یک بار دیگر نگاهها متمرکز بر بخش مسابقه باشد که در سال های اخیر سرشار از برندگان غیرمنتظره بوده است. مثل سال ۲۰۱۴ که کار غریب و دیوانه واری از روی اندرسون سوئدی به نام «پرنده ای بر شاخه نشست و به فلسفه زیست اندیشید» شیر طلایی را صید کرد و یا سال ۲۰۱۶ که فیلمی از لاو دیاز فیلیپینی اول شد. فستیوال امسال که پیشتر مطلبی درباره شرکت کنندگانی و هنرمندان ایرانی آن هم داشته ایم، به دلیل فوق مثل ادوار قبلی غیرقابل پیش بینی و یک رقابت باز و سرشار از ابهام و به تبع آن در بردارنده شگفتی های کوچک و بزرگ احتمالی است و فقط باید پا به پای آن پیش رفت و در انتظار اتفاقات مورد بحث ماند و مصاف لشکر مجهز اروپایی ها را با آسیایی های مدعی و البته استودیوهای هالیوودی دید.
منبع: Variety