یک مشکل اساسی در این سازوکار وجود دارد و آن، این است که مثلث تولیدکننده، ناشر، پخش (فروشنده) درست عمل نمی‌کند؛ زمانی که ما بتوانیم این مثلث را به توازان برسانیم، آن‌وقت می‌توانیم انتظار داشته باشیم که از لحاظ اقتصادی بازگشت سرمایه داشته باشیم؛ این چرخه در تولید تمامی کالاها معیوب است؛ شما یک کالایی تولید می‌کنید که از لحاظ فیزیکی قیمت‌گذاری می‌شود. قاب سی‌دی، سی‌دی و دفترچه؛ بسته به نوع متریالی که استفاده می‌کنید؛ چیزی بین سه تا پنج هزار تومان هزینه دارد؛ پخش آن را از شما 8000 و اندی می‌خرد و 15000 تومان دست مشتری می‌آید؛ یک چیز اینجا مغفول مانده؛ سهم هنرمند کجاست؟ سهمی برای او در نظر گرفته شده است؟ در همین گوشی‌های آیفون حدود 450دلار متریال به کار رفته است؛ اما توسط خود کمپانی 800 دلار فروخته می‌شود و صد دلار برای ایده آن در نظر گرفته شده، این در تولید در ایران کاملا مغفول مانده و فرقی نمی‌کند که صاحبِ اثر استاد شجریان باشد یا یک هنرمند تازه‌کار و این خیلی فاجعه است. البته ما داریم درباره‌ موسیقی هنری صحبت می‌کنیم که تولیدِ محدود از آن می‌شود؛ اما همان رفتاری با آن می‌شود که با اثری که 50 هزار تیراژ دارد؛ کسانی که آن اثر را گوش می‌کنند حتما به این نکته اذعان دارند که تولید آن به هیچ وجه ساده نیست و نیاز به تمرین و ممارست بسیار زیادی دارد.

علی صمدپور

آهنگساز