شناسهٔ خبر: 25081374 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه خراسان | لینک خبر

یادمان

استاد محمدتقی شریعتی؛ مُبَلّغ جوانگرا

صاحب‌خبر - نوائیان - استاد محمدتقی شریعتی در سال 1286هـ .ش دیده به جهان گشود. زادگاهش مزینان بود. روستایی در حاشیه کویر و از توابع سبزوار. خانواده‌ای اهل فضل و دانش داشت. پدربزرگش، آخوند ملاقربانعلی، از شاگردان برجسته حکیم اسرار، ملاهادی سبزواری و از حکیمان مشهور زمان خود بود. استاد شریعتی، مقدمات را نزد پدرش، شیخ محمود، در مزینان فرا گرفت. وی از کودکی شوق تبلیغ دین داشت. به همین دلیل با اصرار و پافشاری فراوان، رضایت پدر را برای رفتن به مشهد و تکمیل درس به دست آورد. پدرش، با وجود تنگدستی، وی را برای تحصیل راهی مشهد کرد. استاد درباره آرزوهایش، پس از ورود به مشهد، می نویسد:« اولین امید و آرزویی که در مغز کوچکم وارد شد، این بود که مبلغ دینی شوم. با ورود به مشهد این آرزو قوت یافت تا به حد عشق رسید» و این عشق تا پایان حیات همراهش بود. او در مشهد از محضر بزرگانی مانند ملاهاشم قزوینی، شیخ کاظم دامغانی و ادیب نیشابوری بهره برد. استاد شریعتی به دلیل مشکلات مالی و محدودیتی که رضاخان برای طلاب علوم دینی به وجود آورده بود، ناچار شد به تدریس در دبیرستان های مشهد بپردازد. وی از سال 1309 هـ .ش، کار تدریس در مدارس شرافت، ابن یمین و فردوسی مشهد را آغاز کرد. با سقوط دیکتاتوری رضاخان، فعالیت های آموزشی استاد گسترش یافت. از سال 1320، جلسات تفسیر قرآن او در مشهد به مرکزی برای تربیت اسلامی جوانان تبدیل شد. گسترش افکار مارکسیستی در کشور و نفوذ شدید آن در میان نسل جوان آن دوران، استاد را واداشت تا کانون نشر حقایق اسلامی را در سال 1323 تأسیس کند؛ کانونی که به مثابه دژی مستحکم در برابر هجمه تفکرات مادی گرایان بود. استاد برای تأثیرگذاری بیشتر برنامه های خود، راهکار های تازه ای در پیش گرفت. برای نخستین بار جلسات عمومی تفسیر قرآن و نهج البلاغه، با نگاهی به مسائل روز، به همت استاد، در مشهد برگزار شد. جلسات مناظره و بحث و بررسی نظرات منتقدان، از کانون نشر حقایق اسلامی کارگاهی برای تجهیز علمی و دینی جوانان ساخت. وی در سال 1351 به بهانه سخنرانی هایش در حسینیه ارشاد و فعالیت های فرزندش، زنده یاد دکتر علی شریعتی، توسط ساواک دستگیر و به مدت یک سال و نیم در زندان قزل قلعه حبس شد. استاد محمدتقی شریعتی پس از آزادی از زندان، به دلیل کهولت سن، بیشتر وقت خود را به تحقیق و تألیف گذراند و سرانجام پس از عمری تبلیغ و تدریس، روز 31 فروردین سال 1366 بدرود حیات گفت و در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.

نظر شما