صاحب‌خبر - وصال روحانی تیم‌های سایپا و پیکان در لیگ برتر 97-1396 که 7 اردیبهشت 1397 پایان می‌گیرد، دست به کارهای مهمی زدند. در دورانی که تعداد تیم‌های تهرانی در این لیگ نسبت به گذشته قدری کمتر شده، هر دو تیم فوق هم از نیروهای در دسترس به نحو احسن سود جستند و هم از جوانگرایی نهراسیدند و به بهانه کسب نتایج لازم ترکیب خود را سرشار از نفرات مسن نکردند.علی دایی منادی بزرگ جوانگرایی به واقع ترکیب سایپا را نیز مانند پرسپولیس و راه‌آهن، تیم‌های سابقش سرشار از نفرات جوان کرد و با اینکه به مهره‌های موفق قبلی این تیم نیز چندان دست نزد اما برخی از آنها هم مثل نیروهای اضافه شده در دوران زمامداری دایی به قشر سنی جوان تعلق داشتند و مهدی ترابی روشن‌ترین نمونه در این ارتباط است. استمراری بیشتر پیکان نیز با همت مجید جلالی از جدایی امثال سیامک نعمتی و گادوین منشا که پرسپولیسی شدند نهراسید و تیم بالنسبه تازه‌ای را ساخت که هم جوانی در آن لحاظ شده است و هم دو سه مهره پخته استخوان‌بندی آن را شکل داده‌اند. کار جلالی به قدری در جمع خودروسازان خوب بود که قرارداد وی برای فصل بعدی تمدید شده است و قدرتی که دایی به تیم سایپا تزریق کرده، چنان آشکار است که مدیران این باشگاه هم بر سر ابقای او با شهریار و کامل شدن قرارداد او که از ابتدا هم دو ساله بوده، به توافق رسیده‌اند. اگر همین جلالی و پس از وی حسین فرکی در جمع نارنجی‌ها لغزش‌هایی داشتند اما جلالی توانسته است امسال استمراری بیشتر را ضمیمه کارها در پیکان کند و از این تیم مجموعه‌ای بسازد که در رده چهارم جدول لیگ جای دارد و از بختی جدی برای کسب سهمیه آسیایی بهره می‌گیرد. در همین جدول سایپا با امتیازی برابر با پیکان و فقط به سبب تفاضل گل قدری کمتر در جای پنجم نشسته و همین مساله نشان می‌دهد چرا سران نارنجی‌ها هم با دایی و گروه وی بر سر یک سال حضور اضافی در این تیم به توافق رسیده‌اند. اگر «نفت» را نادیده بگیریم در یک جدول رده‌بندی که نگاه به آن براساس تهرانی یا شهرستانی بودن باشد، امسال تا این نقطه برای تیم‌های پایتخت سال مناسبی بوده است و این تا به آن حد است که از 5 تیم بالای جدول چهار تیم از تهران می‌آیند و ذوب‌آهن تنها غیر تهرانی حاضر در جمع فوق است. به واقع در نیمه دوم جدول و تیم‌هایی که برای ابقا در لیگ می‌کوشند فقط یک تهرانی (نفت) حضور دارد و آن تیم نیز به سبب بحران‌هایی که این باشگاه طی دو سه فصل اخیر داشته، عملا به جایی بالاتر از این دسترسی نداشته و چیزی فراتر از این برایش متصور نبوده است. در چنین فضایی و با احتساب اینکه سرخابی‌ها با دریای امکانات بسیار بیشترشان به واقع تخم دو زرده نکرده‌اند و ایستادن‌شان در رده‌های اول و سوم جدول لیگ یک امر بدیهی می‌نماید، باید از نو نقبی به روش‌های کار دایی و جلالی در تیم‌هایشان زد و آن را ریشه‌یابی و ارزشگذاری کرد. پرهیز از کار دیم جایی که هر چند سیستم‌های کاری دایی و جلالی به کلی متفاوت است و اولی بر عامل قدرت و استحکام در گردش کارها تکیه دارد و دومی ابتدا به فن و اعتلای تاکتیکی تیمش می‌اندیشد، اما حاصل کار یکسان بوده است. سایپا و پیکان به واقع نان کار کردن با مربیانی را می‌خورند که دیم نیستند و خوب یا بد برنامه دارند و در راه اجرای آن تلاش می‌کنند و حتی بعد از رفتن تشکیلاتی را به جای می‌گذارند که شاید به درد جانشینان آنها هم بخورد.∎​