از مجید و حسین حسینی تا نورافکن، از اسماعیلی و باقری تا زکیپور
بچههای منصوریان کجا هستند؟
صاحبخبر - وصال روحانی سال پیش همین موقعها بچههای علیرضا منصوریان لیگ را روی سرشان گذاشته بودند. پیروزی 3 بر 2 در شهرآورد سنتی تهران و تبدیل شدن به پر امتیازترین تیم نیم فصل دوم لیگ شانزدهم و بیشک ماندن تا زمان رویارویی با «تراکتور امیر قلعهنویی» در هفته بیست و هفتم لیگ، همه و همه از شاگردان جوان منصوریان پدیدههای لیگ را ساخته بود. این بچههای مستعد به سبب اشتیاق عظیمشان برای خودنمایی و ماندن در ترکیب ثابتی که به سبب قطع امید علی منصور از برخی مسنترهای تیم پذیرای آنها شده بود، حتی حاضر بودند، خودکشی هم بکنند(!) ولی واقعیت امر این بود که سرمربی وقت آبیها با خودش یک کشمکش درونی داشت. او بر اثر اختلافش با سیدمهدی رحمتی مجبور به رویکرد موقتی به سید حسین حسینی شده بود و تعدد مصدومیتهای لئوناردو پادوانی و رابسون جانواریوی برزیلی در دفاع وسط هم موجب فیکس شدن مجید حسینی جوان و تبدیل شدن وی به پدیدهای تازه در اردوی آبیها شده و میلاد زکیپور را هم در دفاع چپ بر سایرین چربش داده بود. از همه مهمتر و جالبتر برای استقلال و علیرضا منصوریان خودنمایی سه هافبک جوان و دلیر در اردوی استقلال بود. مردانی آیندهدار مثل فرشید اسماعیلی، فرشید باقری و امید نورافکن. اولی در بازی با پرسپولیس یک گل استثنایی زده و یک شبه ره صد ساله رفته بود، دومی به استقلال القا کرده بود که به دنبال هافبک دفاعیهای تازه نگردد و امید نورافکن نیز با پای چپ هنرمندش نه فقط برای پست هافبک وسط محوری بلکه پر کردن یکی دو نقطه دیگر هم اعلام آمادگی کرده بود. اثری نیست یک سال بعد، اثری از آن گرد و خاک کردنها در اردوی استقلال نیست. علیرضا منصوریان بعد از شروعی فاجعهبار در لیگ هفدهم شش ماهی است که کنار گذاشته شده و وینفرید شفر جانشین آلمانی او در عین رعایت همان میزان احترام برای هر دو «حسینی» استقلال و نورافکن، برای اسماعیلی و باقری و زکیپور همانقدر ارزش قایل نشده است و حضور سرور جباروف ازبکستانی در میدان بر خلاف سال پیش – که وی اجبارا به سپاهان قرض داده شده بود – در تغییر معادلات تاثیر گذاشته است. شفر البته مخالفتی با آن موج جوانگرایی علی منصوریان صورت نداده اما کار خودش را کرده و فلسفه کاری او با آن مربی فرق دارد و در نتیجه باقری فقط برخی هفتهها بازی میکند، اسماعیلی زمانی هست و میدرخشد که جباروف پا به توپ نباشد، زکیپور هست اما زکیپور فصل پیش نیست و حتی بازی کردن نورافکن هم از دید شفر شرط و شروطی دارد و اگر مجید حسینی را که شفر وی را – البته به اشتباه – بهترین مدافع فعلی ایران خوانده است، نادیده بگیریم، هیچ یک از مهرههای جوان منصوریان در اسفند 96 همان جایگاه رفیعی را ندارند که در اسفند 95 داشتند. آبیها به لحاظ میزان نیاز به نسل جوانتر همان شرایط فصل گذشته را دارند اما شفر با توجه به باورهای تاکتیکیاش به شکلها و ترکیبهایی روی میآورد که متفاوت با سیستمهای منصوریان است و طبعا «بازی» در استقلال عوض شده و «در»ها روی پاشنه تازهای میچرخد. چشمی هم هست اما... البته روزبه چشمی دیگر جوان لایق و چند پستی استقلال کاندیدای جدی اعزام به جام جهانی 2018 است اما او به بچههای منصوریان تعلق ندارد و قریب به سه سال پیش بعد از خودنمایی در تیم ملی امید به جمع آبیها آمد و بعد از دو سال مصدومیت حدود یک سالی است که شبیه به چشمی سابق شده است. اگر بخت نورافکن باز باشد و چند مصدوم اضافه بر اشکان دژاگه روی دست کارلوس کیروش بمانند، او هم به روسیه خواهد رفت اما برای بقیه بچههای منصوریان چیزی بیش از این در این فصل متصور نیست و نه سیدحسین حسینی به جام جهانی میرود و نه مجید حسینی تا اطلاع ثانوی پیراهن ملی را به تن میکند زیرا کیروش برای جام جهانی به مهرهای پرتجربه نیاز دارد اما اگر هم میرفتند آینده این بازیکنان به خودشان بستگی داشت و دارد و به اینکه چقدر میتوانند با تحولات بعد از رفتن منصوریان همپا شوند. تخت گاز! محسن کریمی که او هم کشف علی منصور نیست و در دومین مقطع مربیگری پرویز مظلومی در استقلال چهره شد و حضورش به فصلهای بعدی هم بسط یافت به سبب آسیبپذیری بیش از حد و ماهها و ماهها خانهنشینی به اندازهها و جایگاهی نرسیده است که میتوانست برسد و مهدی قائدی هم که توسط منصوریان در شروع فصل جاری جذب آبیها شد چنان تخت گاز رفت(!) که به شدت مجروح شد و یک نفر را هم به کشتن داد و به بدترین نمونه در میان خریدهای این مربی اینک به عزلتنشین تبدیل شده است. در نتیجه آینده بقیه را نیز خود آنها رقم خواهند زد و البته آتیه و سرنوشت آبیها هم به همین مساله گره خورده است و در همه حال بچههای منصوریان، به بخشی از امروز و آینده نزدیک باشگاه تبدیل شدهاند.∎
نظر شما