به گزارش ایسنا، هنوز وزارت ورزش و جوانان مشکل بدهی فدراسیون شطرنج به فیده را برطرف نکرده بود که خبر ممنوعیت دختران بسکتبالیست از حضور در مسابقات زیر 16 سال آسیا منتشر شد؛ خبری تاسف‌بار از سوءمدیریت که در ورزش ایران شاهد تکرار آن هستیم. مدیرانی که پس از کسب میزبانی رقابت‌ها، از پس آن برنمی‌آیند و با بدهی‌هایی که برجای می‌گذارند، خاطره تلخی را هم بر ذهن روسای جهانی و هم در خاطره جامعه ورزش ایران برجای می‌گذارند و از طرفی هم آبروی ورزش ایران در مجامع بین‌المللی را به بازی می‌گیرند.

شطرنج و بسکتبال نمونه بارز دو اتفاق تلخ، پس از کسب میزبانی هستند. کسب میزبانی‌ها می‌توانند فرصت طلایی برای جذب اسپانسرها و سودآوری باشند، اما با سوءمدیریت به خاکستر تبدیل می‌شوند. زمانی‌که میزبانی‌ها به کشوری سپرده می‌شود، فدراسیون مربوطه مبلغی را باید به عنوان حق میزبانی به فدراسیون جهانی خود بپردازد. میزبانی‌ها علاوه بر این‌که می‌تواند نقش مهمی در ورزش کشور داشته باشد، در معرفی فرهنگ آن سرزمین به جهان نیز بی‌تاثیر نیست و می‌تواند با جذب توریست‌های ورزشی که وزیر ورزش بارها از تعبیر اقتصاد ورزشی سخن گفته است، بهره برد.

اما متاسفانه مدیران ورزشی به خاطر سوءمدیریت نمی‌توانند از پس برگزاری میزبانی برآیند و بدهی‌هایی را نیز برجای می‌گذارند؛ بدهی‌هایی که ورزش کشور را حتی با خطر تعلیق مواجه می‌کند و این خاطره تلخ شاید باعث شود که نام ایران از لیست کشورهای میزبان در آینده نیز خارج شود.

درحالی که کشوری مانند ترکمنستان بازی‌های داخل سالن آسیا را به بهترین نحو ممکن برگزار می‌کند برخی مدیران ورزشی از پس میزبانی یک رویداد ورزشی برنمی‌آیند و تنها بدهی دسترنج آن می‌شود.

مدیرانی که نمی‌توانند از فرصت‌های میزبانی درآمدزایی کنند و درواقع تنها بدهی به بار می‌آورند، بهتر است ورزش کشور را با خطر مواجه نکنند و از خیر میزبانی‌ها بگذرند. همچنین بهتر است وزارت ورزش قبل از قبول میزبانی‌های بین‌المللی از سوی یک فدراسیون، از فدراسیون مربوط ضمانت بگیرد که این میزبانی برای ورزش ایران در مجامع بین‌المللی مشکــل‌ســاز نخواهـد شد و فدراسیون مربوط توانایی تامین منابع مالی و همچنین درآمدزایی را دارد.