این که امکانات همه کشورهای دنیا از امکانات فوتبال ایران بالاتر است. این که فوتبال ایران فقط به تماشاگران پرشمارش می‌نازد و قدر این سرمایه را نمی‌داند. همه حقایقی که جباری گفت در این فوتبال وجود دارد و متاسفیم که این فوتبال در همه بخش‌ها فقر امکانات را لمس می‌کند، اما نام حرفه‌ای برای لیگ خود انتخاب کرده است،ولی یک حقیقت دیگر هم وجود دارد.

جباری که سال‌ها در فوتبال بدون امکانات ایران بازی کرده بود و بعد از جدایی از فوتبال بی‌امکانات ایران، لذت استفاده از امکانات بالای تیم‌های قطری را چشیده بود، چرا دوباره این فوتبال را انتخاب کرد تا نبود امکانات موجب شود صدای اعتراض او بلند شود؟ او که می‌دانست در ایران برای تیم ملی زمین و امکانات نداریم چه رسد به باشگاه‌ها، پس چرا دوباره به لیگ ایران برگشت تا این همه اذیت شود؟ او که می‌دانست زانوهایش مشکل دارد، چرا همان زمان که برای اعتراض کادر پزشکی باشگاه به قرارداد بدون تست پزشکی او، تیم پزشکی باشگاه توسط منصوریان کنار گذاشته شد، همه حقیقت را به منصوریان نگفت؟ چرا نگفت این یک عمل استاندارد در تمام دنیاست و استقلال هم باید به آن تن می‌داد که نداد؟ کاش اگر قرار است همه حقایق تلخ این فوتبال را بگوییم، همه چیز را کنار هم بگوییم، بی‌کم و کاست و بی‌سانسور.

امید توفیقی

ورزش