این سخنان بخشی از اظهارات منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما است که به تازگی مطرح کرده و گفته است:« با کمک دولت بیمه تکمیلی خیلی خوبی را برای اهالی سینما فراهم کردیم و آرامش نسبی در این زمینه صورت گرفته است؛ اما ما هنوز در مورد بیکاری و از کار افتادگان با مشکل جدی روبرو هستیم. در همین فضا توانستیم دولت را قانع کنیم که صندوق اعتباری هنر، هیئت مدیره‌اش نمی‌تواند بدون مدیران عاملان خانه‌هایی که بیشترین بهره را از آن برد، باشد.»
به این بهانه و در ادامه خبرنگار ایسنا در آستانه‌ی 21 شهریور ماه روز سینما مروری خواهد داشت بر یکی از مهم‌ترین مطالبات سینماگران.
27 دی ماه سال 95، خبر رسید که نمایندگان مجلس در ادامه بررسی لایحه برنامه ششم توسعه ماده‌ای را مصوب کردند که بر اساس آن دولت مکلف به بیمه بیکاری اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه می‌شود، پرسشی که در همان مقطع مطرح شد این بود که با توجه به دغدغه‌ی اهالی سینما پیرامون امنیت شغلی و بیمه بیکاری، این مصوبه به داد سینماگران می‌رسد؟! مصوبه‌ای که طبق اذعان صاحب‌نظران در برنامه چهارم توسعه نیز آمده است اما در آن مقطع هم اجرایی نشد.
مصوبه‌ی اخیر مجلس به عزم دولت نیاز دارد
محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل پیشین خانه سینما که در دوره‌ی فعالیت‌اش در خانه سینما،بزرگترین دغدغه‌اش پیگیری بحث امنیت شغلی و بیمه بیکاری اصناف خانه سینما بود و طرحی برای صندوق بیمه بیکاری هنرمندان ارایه کرد اما سرانجام به دلیل تامین نشدن اعتبار از سوی دولت اجرایی نشد،در پاسخ به اینکه با توجه به مصوبه‌ی اخیر مجلس شورای اسلامی، پیش‌بینی‌تان برای اجرایی شدن بیمه بیکاری اهالی سینما،چیست؟ در همان مقطع با اشاره به سابقه‌ی این موضوع به ایسنا گفته بود:در برنامه چهارم توسعه هم این موضوع به تصویب مجلس وقت رسیده بود، بنابراین مهم اجراست پس هیچ بعید نیست که همان اتفاقی که در برنامه چهارم برای بیمه بیکاری اصحاب فرهنگ و هنر اتفاق افتاد، باز هم اتفاق بیفتد و اجرایی نشود.
او تاکید کرده بود: اجرایی شدن این مصوبه اخیر مجلس به عزم دولت آینده مربوط می‌شود. به هرحال بخش قابل توجهی از برنامه چهارم و پنجم در محدوده فرهنگ و هنر اجرایی نشد.
مدیرعامل پیشن خانه سینما با اشاره به پیگیری‌های امنیت شغلی و بیمه بیکاری که در خانه سینما در مقطع مدیریت‌اش با وجود تعطیلی خانه سینما انجام می‌شد،یادآور شده بود: در مورد بیمه بیکاری در مقطع خانه سینما اگر اخبار آن مقطع را رصد کنید، کاملا متوجه می‌شویم که مواجهه خانه سینما با دولت نهم و دهم، در این زمینه بوده است و یکی از مبانی اختلاف خانه سینما هم با دولت‌ها همین بوده است. در دولت نهم در مسئولیت‌مان در خانه سینما طرحی را آماده کردیم و به رئیس جمهور وقت ارائه کردیم که بحث راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری بود و یک فرمول پیشنهاد دادیم، برخلاف همه درخواست‌های مرسوم ما با طرح جلو رفتیم. به هرحال دولت دهم، این طرح را نمی‌پسندید و بیشتر تمایل داشت، جور دیگری بودجه‌ای را صرف معیشت هنرمندان بکنند، مثلا آنها در صف بایستند و بن خواربار بگیرند و وام بلاعوض بدهند، در صورتی که نظر ما این بود که همه‌ی این پول‌ها جمع شود و برای راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری صرف شود.
عسگرپور با اشاره به فرمولی که در نظر داشتند،گفته بود: فرمولی هم ارائه کردیم که اعضای صنوف می‌توانند عضو این صندوق شوند و درصدی از قراردادهایشان را پرداخت کنند تا در زمان بیکاری پولی به آنها پرداخت شود.
او در ادامه مطرح کرده بود: سرمایه اولیه‌ای که در دولت دهم برای راه‌اندازی این صندوق پیش بینی کرده بودیم، بیش از چهار میلیارد تومان بود که بیشتر از رقم بن خواربار و وام‌های بلاعوض نبود. در مجموع اجرایی شدن این طرح در دولت دهم منتفی شد چون آنها معتقد بودند ما باید صبر کنیم تا بقیه حوزه‌ها نیز از جمله موسیقی، تجسمی، تئاتر طرحی را ارائه بدهند که در مجموع بتوان طرح جامع‌ای در این زمینه داشته باشیم.
عسگرپور با اشاره به پیگیری این مطالبه در دولت یازدهم گفته بود: به ظاهر دولت یازدهم علاقه‌مند بود به جای بُن مرغ و گوشت کمک کند این صندوق راه‌اندازی شود اما در حد وعده و مهمانی این اتفاق افتاد. اگر به خاطر داشته باشید در پایان اولین سال مدیریت آقای ایوبی (رییس سازمان سینمایی وقت) ایشان قول دادند که قسط اول را هم واریز کنند و حتی در مراسمی اعلام کردند که واریز شده اما بعدا رسما اعلام شد که سازمان سینمایی توان این کار را ندارد. حتما مبنای بحث این بود که در قالب بودجه جاری سازمان سینمایی دیده نشده است و در آخرین پیگیری‌ها برای راه‌اندازی این صندوق 12 میلیارد نیاز بود که در طول دو سال بپردازند اما رئیس سازمان سینمایی با توجه به کمبود بودجه گویا توان لازم را برای جذب این بودجه نداشت و کل طرح به هوا رفت و مثل همیشه ارجاع شد به سازمان تامین اجتماعی و وزارت کار ! حال در برنامه ششم توسعه، بندی آورده شده که دوباره تأکید می‌کنم این بند در برنامه چهارم توسعه نیز آمده بود. حال ما باید دعا کنیم و اهالی سینما هم باید اصرار کنند که محقق شود و دولت جدید مثل دولت قبلی عمل نکند.
او در پایان گفته بود: خوبی ماجرا در بخش سینما این است که ما در محدوده سینما یک فرمول مشخص ارائه کرده‌ایم، بنابراین با برگزاری یکی، دو جلسه کارشناسی می‌توان حداقل در محدوده‌ی سینما به طرحی اجرایی رسید.
چرا مصوبه در برنامه چهارم اجرایی نشد؟
اما حیدری خلیلی معاون وقت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی درباره‌ی مصوبه‌ی دی ماه مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه اصحاب فرهنگ و رسانه بیمه بیکاری می‌شوند در همان مقطع گفته بود:در این میان این سوال مطرح می‌شود که در ماده ١١٦قانون برنامه‌ی چهارم هم شبیه این ماده پیش‌بینی شده است تا از اهالی فرهنگ و هنر حمایت بشود و ساز و کار اجرایی آن صندوق بیمه بیکاری بود اما در دولت نهم اجرایی نشده است.
حیدری خلیلی در پاسخ به اینکه چرا مصوبه و حکم مذکور در برنامه چهارم اجرایی نشده است؟ توضیح داده بود: عوامل مختلفی وجود دارد، اولا آن دولت علاقه‌ای به اجرای برنامه چهارم که توسط دولت هشتم تهیه شده بود، نداشت و ثانیا صندوق بیمه بیکاری اساسا متولی حمایت از شاغل‌هایی است که بیمه اجباری هستند و فقط کسانی که بیمه اجباری هستند را در مواقع بیکاری تحت پوشش بیمه بیکاری قرار می‌دهد اما اصحاب فرهنگ و هنر عموما بیمه اختیاری هستند و تحت پوشش خدمات حمایتی صندوق بیمه بیکاری نیستند، بنابراین صندوق مسئولیتی نسبت به شاغلینی که بیمه اختیاری هستند، ندارد.
حیدری خلیلی با اشاره به ارائه پیشنهادی مشخص در عرصه سینما تحت عنوان طرح کمک هزینه بیکاری سینماگران به عنوان اقدام عملی برای ارتقاء منزلت اجتماعی و کیفیت زندگی سینماگران توضیح داده بود: بر اساس این طرح سینماگران فعال می‌توانستند بطور اختیاری عضو این صندوق بشوند و در اجرای طرح مشارکت داشته باشند و منبع مالی دیگر اجرای این طرح شامل جریمه عدم استفاده از اعضای عضو و فعال این طرح در پروژه‌های سینمایی و کمک اعتباری دولت می‌باشد و این طرح به جهت مقدماتی که نیاز داشت تا پیمان جمعی کار بین صنوف کارفرمایی و صنوف کارگزاری سینما برقرار شود و نیز به دلیل عدم تامین منابع مالی اجرا نشده است.
او همچنین با اشاره به یک تبصره از مصوبه‌ی اخیر مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه "بر اساس تبصره‌ای آیین‌نامه این ماده را وزارت فرهنگ، سازمان برنامه و بودجه، سازمان تبلیغات و سازمان صداوسیما ظرف ۶ ماه پس از تصویب این قانون به تصویب هیأت وزیران خواهند رساند" خاطرنشان کرده بود: در این میان نام وزارت کار، که صندوق بیمه بیکاری زیرمجموعه آن است،خالی است.
حیدری خلیلی در پاسخ به این نقطه‌نظر مبنی بر اینکه طرحی که درباره‌ی آن صحبت می‌کنید، همان طرحی است که خانه سینما ارایه کرده بود، ادامه داده بود: البته این طرح در سازمان سینمایی با مشارکت خانه سینما تهیه و مصوب شد و هیات اجرایی طرح با ترکیب اینجانب ، آقای مسچی و سه نفر از سینماگران فرهاد توحیدی،محمدرضا موئینی و علی دهکردی به نمایندگی از خانه سینما جلسات متعددی داشتیم که سوابق آن در خانه سینما موجود است.
حیدری خلیلی اظهار امیدواری کرده بود: به نظرم مصوبه‌ی اخیر مجلس در احکام برنامه ششم توسعه، زمینه را برای برون رفت از این وضعیت و تامین منابع مورد نیاز برای حمایت از شاغل‌های عرصه فرهنگ و هنر و رسانه در مواقع بیکاری تامین می‌کند.
سینما و وضعیت سینماگران به یک نسخه منحصر به فرد نیاز دارد
او با تاکید بر اینکه "ساز و کار صندوق بیمه بیکاری مشخص است" و فقط نکاتی که پیش از این هم تاکید داشتم باید روشن شود،توضیح داده بود: نکته اساسی‌تر این است که سینما و وضعیت سینماگران آن، به یک نسخه منحصر به فرد نیاز دارد و به جهت شرایط ویژه سینما نیازمند سیاست‌های خاص حمایتی هستیم و سینمای ایران شایستگی حمایت‌های بیشتر را دارد، البته راه حل اصلی و ریشه‌ای رونق کسب و کارهای سینمایی است که امیدواریم الان که براساس مصوبه مجلس بودجه سازمان صدا و سیما دو برابر شده است از طریق خرید رایت تلویزیونی کلیه آثار سینمایی و ویدئویی دارای پروانه نمایش و تبلیغ جدی‌تر این آثار از تلویزیون و مشارکت در تولید فیلم‌های سینمایی و یا تولید مشترک با تهیه‌کنندگان برجسته سینمای ایران، شرایط رونق فعالیت به سینما و تلویزیون برگردد چراکه بخش مهمی از بیکاری در این حوزه به علت کاهش تولید در تلویزیون است.
و محسن هاشمی که در زمان مدیرعاملی عسگرپور معاون اجرایی خانه سینما بود و در کارشناسی و ارایه طرح صندوق بیمه بیکاری همکاری داشت،درباره‌ی مصوبه‌ی اخیر مجلس درباره‌ی صندوق بیمه بیکاری دی ماه سال 95 برای ایسنا نوشت:« اراده‌ای در دولت باید وجود داشته باشد تا این مصوبه را اجرایی کند. مشابه این مصوبه در برنامه چهارم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی زمان پایانی دولت اصلاحات به تصویب رسید. اما نه در یکسال دولت اصلاحات اراده‌ای برای اجرای ان وجود داشت و نه در چهارسال بعد در دوران دولت نهم. حتی پیگیری‌های خانه سینما با طراحی نظام کمک به تامین معیشت سینماگران از کار افتاده و بیکار نیز نه در دولت احمدی‌نژاد گوشی برای شنیدن و دستی برای یاری داشت و نه بعد از آن. فقط در این دولت دو سال جلسات بی‌حاصل با عنوان شورای کمک هزینه بیکاری به ریاست حیدری خلیلی و مجید مسچی تشکیل و بعدا اعلام کردند که بودجه‌ای برای این کار ندارند. با این توضیحات مصوبه بیمه بیکاری مجلس پدیده تازه‌ای نیست. مجلس باید به اجرای ان نظارت و دولت را مکلف به اجرا و تمکین قانون کند و گرنه این مصوبه هم در کنار قانون اساسی، بخش حقوق ملت تزیینی است.»
مروری بر آنچه بر امنیت شغلی سینماگران گذشت
امنیت شغلی دغدغه امروز و دیروز هنرمندان نیست در دولت دهم (محمود احمدی‌نژاد) به یکی از اولویت‌های آنان تبدیل شد اما به سرانجامی نرسید.
اما با روی کار آمدن دولت یازدهم و بعد از بازگشایی خانه سینما، اهالی هنر هفتم و بویژه اعضای خانه سینما فرصت را غنیمت شمردند تا دغدغه‌های قبلی‌شان را زنده کنند و ایوبی رییس وقت سازمان سینمایی هم با آنان هم‌داستان شد.
اعضای خانه سینما این موضوع را به عنوان یکی از مهم‌ترین خواسته‌های صنفی خود برشمردند و محمد مهدی عسگرپور رییس پیشین این تشکل صنفی از هر فرصتی بهره برد تا این نیاز را یادآوری کند.
او 14 دی ماه سال 92 در جلسه دیدار هنرمندان با حسن روحانی رییس جمهوری نیز این موضوع را این گونه توضیح داده بود: «از تعداد 4500 نفر عضو حرفه‌های سینمایی قریب 48 درصد از آنان صرفا برای چهار تا حداکثر 6 ماه در طول یک سال شاغل هستند. حتی تولیدات انبوه تلویزیونی این دوسال اخیر هم صرفا باعث اشتغال تعدادی کارگردان و نویسنده و تهیه‌کننده شده است و سایر اعضای صنوف بیست و نه‌گانه از این خوان نعمت بی‌بهره بوده‌اند. بر این توصیف، اعضای خانه سینما هر دوسال یک‌بار آنهم تا حداکثر 6 ماه به کار اشتغال دارند که برای حفظ معیشت و کرامت آنان ناگزیر باید با راه‌اندازی «صندوق بیمه بیکاری مهر» چاره‌سازی و اقدام نمود. (یادآوری می‌کنم که نظام بیمه‌ی هنرمندان اختیاری است و فاقد تامین بیمه بیکاری می‌باشد و رایزنی‌های مکرر این سال‌ها نیز با سازمان تامین اجتماعی راه به‌جایی نبرده است. )»
وی در این دیدار به نمایندگی از سینماگران خطاب به رییس‌جمهور گفته بود: «آقای رئیس جمهور،کل جمعیت هنرمندان و اصحاب فرهنگ و هنر کمتر از بیست هزار نفرند. موجب امتنان است این گروه مرجع جامعه را در راستای اجرای اصل بیست و نهم قانون اساسی با تامین سرمایه اولیه‌ی تاسیس صندوق بیمه بیکاری و بازنشستگی یاری فرمایید. تا این اعتبار برای نظام اسلامی باقی بماند که تامین کننده آتیه هنرمندانش بوده است.»
عسگرپور سه سال قبل در آستانه روز سینما و برگزاری جشن "خانه سینما"، نیز از نگرانی‌اش درباره وضعیت معیشتی برخی سینماگران سخن گفت و یادآور شده بود: «رئیس سازمان سینمایی بارها تاکید داشته بر اینکه جشن امسال خانه سینما قابل توجه برگزار شود اما از آنجا که وضعیت معیشتی تعداد زیادی از همکاران ما در شرایط خوبی نیست، تصمیم گرفتیم امسال به دلیل همین مسائل جشن شانزدهم را به آن صورتی که در طول سال‌های قبل برگزار می‌شد، برگزار نکنیم. در واقع قصد داریم با این ترتیب به بسیاری از همکاران خود که دچار مشکل معیشتی شده‌اند اعلام همراهی و همدردی کنیم.»
پیشنهاد راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری هم در راستای همین خواسته مطرح شد چراکه عسگرپور با اشاره به اینکه، این نوع مشکلات معیشتی در طول همه سال‌ها وجود داشته است، ابراز امیدواری کرده بود که این اقدام باعث شود در تعامل با مجموعه‌های دولتی فکری برای راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری شود و مسائل دیگر صنوف سینمایی دنبال شوند تا در سال‌های آینده جشن خانه سینما باشکوه برگزار شود.
21 شهریور ماه سال 92 حجت‌الله ایوبی رییس وقت سازمان سینمایی در مراسم روز ملی سینما با اشاره به دغدغه امنیت شغلی سینماگران خطاب به آنها گفته بود:«با برنامه‌ریزی مشترکی با خانه سینما، حساب ویژه‌ای برای راه‌اندازی صندوق بیکاری افتتاح شده است که ما این حساب را به نوبه خود شارژ خواهیم کرد. همچنین آیین نامه‌ای برای آن تدوین شده است تا بتوانیم از سینماگران با حفظ و شان و منزلت آنها حمایت کنیم.»
رئیس وقت سازمان سینمایی همچنین در این زمینه از دستگاه‌های مرتبط و وزیر ارشاد یاری خواست.
بعدتر و به همین منظور در اسفندماه ایوبی طی حکمی، اعضای هیات اجرایی طرح حمایت از ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران را منصوب کرد و اعضای این هیات را فرهاد توحیدی،علی دهکردی،محمد رضا موئینی،مجید مسچی و رمضانعلی حیدری خلیلی تشکیل دادند.
در این میان اما سید محسن هاشمی معاون اجرایی سابق خانه سینما روز یازدهم شهریور ماه در یادداشتی با عنوان "٢٥٥٠ روز و هم چنان مساله امنیت شغلی "از اینکه به این موضوع توسط سازمان سینمایی توجهی عملی نشده است گلایه کرد و از سرگرم شدن سازمان سینمایی در چنبره متصلب امور اداری و ممیزی سخن گفت.
«مانند تمام بخش‌های دولت، در سینما هم معضل بی‌پولی، خیلی زود مطرح و از هنرمندان خواسته شد در سال‌های ریاضت اقتصادی، صبر پیشه گیرند و این چنین بود که ایوبی اعلام کرد برای راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری همه چیز مهیاست به جز پول!
هرچند پول نبود اما جلسات اعضای صندوق کورسوی امید سینماگران را روشن نگه داشته بود، اما حالا مدتی است همین نور کمرنگ نیز بی‌رنگ شده است چون دیگر جلسه‌ای برگزار نمی‌شود.»
در همان مقطع رمضانعلی حیدری خلیلی که نماینده سازمان سینمایی در صندوق بود، درباره برگزاری جلسات اصناف خانه سینما در زمینه صندوق بیمه بیکاری به ایسنا گفته بود: با توجه به اینکه در طول سال، درصدی از اعضای هر یک از اصناف بیکار می‌مانند، قرار شد جلساتی را با هر یک از صنوف برگزار کنند و برگزاری جلسات صندوق موکول شد به اینکه آقایان توحیدی و مویینی - نمایندگان خانه سینما در صندوق- نشست‌های مستقلی را با اصناف مختلف برگزار کنند.»
وی خاطرنشان کرده بود:« قرار شد این نمایندگان در این جلسات، تمام اطلاعات را گردآوری کنند تا با جمع آوری این اطلاعات، آیین‌نامه جامع الشرایطی را تدوین کنند. فعلا منتظر آن آیین‌نامه هستیم که جنبه اجرایی خواهد داشت و آقایان توحیدی و مویینی هم در حال پیگیری این موضوع هستند.»
اما در همان مقطع فرهاد توحیدی در پی تماس ایسنا ترجیح داد فعلا در این زمینه صحبتی را مطرح نکند.
ایوبی رییس وقت سازمان سینمایی بارها امنیت شغلی سینماگران را که یکی از مهم‌ترین برنامه‌های این سازمان برشمرد و گفته است:« به‌دنبال تأمین بودجه صندوق بیمه بیکاری هنرمندان هستیم. در حال حاضر آیین‌نامه این بیمه نوشته شده و جلسات مختلفی با خانه سینما برگزار کرده‌ایم که خود همین، گام بسیار خوبی است.»
ایوبی در همان مقطع در پاسخ به اینکه چرا پیشنهاد خانه سینما مبنی بر اینکه متقاضیان پروانه ساخت ملزم باشند در صورتیکه 10 درصد گروهشان از اعضای خانه سینما نبودند، مبلغی را به صندوق بیکاری بپردازند، عملی نمی‌شود، گفته بود:«در حال حاضر حد و حدود بیمه بیکاری، منابع مالی احتمالی و دیگر جزئیات آن مشخص شده است و ما هنوز از تشکیل آن ناامید نشده‌ایم؛ اما این صندوق برای آغاز به کارش نمی‌تواند منتظر درآمدهای پیش‌بینی‌شده باشد، بلکه باید پول زیادی برای شارژ کردن آن تأمین شود و برای ادامه فعالیت‌هایش می‌توانیم بودجه‌هایی را که قبلا درباره آن صحبت کرده‌ایم، تأمین کنیم. اگر امسال نتوانیم این بودجه را تأمین کنیم، به راه‌های مختلفی فکر کرده‌ایم تا سال آینده این موضوع اتفاق بیفتد. همچنان بسیار امیدوارم این صندوق در این دولت راه‌اندازی شود.»
به گزارش ایسنا،مساله امنیت شغلی البته چند وجهی است که بیکاری فقط یکی از آنهاست اما در این میان هنرمندانی هم هستند که با وجود سختی‌های بسیار، فیلم می‌سازند اما فیلم‌هایشان امکان نمایش پیدا نکرده و وضعیت مبهمی دارند. هرچند وزارت ارشاد با پرداخت هزینه‌های ساخت، تلاش می‌کند ضرر و زیان کمتری به این افراد وارد شود اما هر هنرمندی البته اگر هنرمندی واقعی باشد، خواهان دیده شدن اثرش است چراکه اثر هنری در برخورد با مخاطب است که کامل می‌شود و فیلمی که در معرض دید مخاطب گذاشته نشود، نمی‌تواند اثر کاملی به شمار بیاید.
به گفته‌ی معاون وقت اجرایی مدیر عامل خانه سینما، تاسیس صندوق بیمه بیکاری از این جهت اهمیت دارد که؛ «به منظور تامین وضعیت معیشتی و اقتصادی هنرمندان طی ایام بیکاری آنها ضرورت وجودی آن احساس می‌شود و از این روی که در شکل فعلی بیمه تامین اجتماعی هنرمندان از نوع بیمه اختیاری بوده و فاقد بیمه بیکاری است و از سویی تعداد قابل توجهی از هنرمندان سینمایی در سنین بالا فاقد هیچگونه پوشش بیمه‌ای مناسب و دارای حقوق بازنشستگی بودند، اولویت دارد. »
اما خانه سینما سه سال قبل بلافاصله پس از بازگشای‌اش اقدام به تکمیل مجدد بانک اطلاعاتی اعضای اصناف خود کرد و در نامه‌ای به همه صنوفش اظهار امیدواری کرده که بزودی طرح امنیت شغلی اجرایی می‌شود.
پیش‌تر مسوولان وقت خانه سینما در معرفی این طرح گفته بودند که این طرح سه بخش اصلی دارد:« آموزش مستمر و بهنگام اصناف برای حفظ ارزش افزوده شغلی‌شان، توسعه زیر ساخت‌های نمایشی برای توسعه تولیدات سینمایی و صیانت از حضور اعضای اصناف در پروژه‌های سینمایی که دو بخش اخیر آن در اختیار نهادهای دولتی و به ویژه وزارت فرهنک و ارشاد اسلامی است و حضور موثر نمایندگان اصناف سینمایی در مراکز تصمیم گیری در خصوص کسب و کارشان.»
در طرحی که از سوی هیات مدیره پیشین خانه سینما برای پیگیری وضعیت امنیت شغلی به وزارت ارشاد ارایه شد، پیشنهادی نیز درباره‌ی تامین بودجه‌ی این صندوق مطرح شد: «در گردش کاری که زمینه‌ی طرح بیمه بیکاری خانه سینما در اسفند 92 به سازمان سینمایی ارسال شده اینگونه پیش بینی شده بود که فیلم‌سازان هنگام تقاضای بررسی و دریافت پروانه نمایش ملزم به تکمیل فرمی هستند که تمامی عوامل تولید و پس از تولید را با کد نظام سینمایی خانه سینما احضار و آنگاه سازمان سینمایی با یک نسخه از نرم افزاری که از بانک اطلاعاتی اصناف سینمایی در اختیار دارد، عوامل را کنترل کرده چنانچه بیش از 10 درصد عوامل به کارگیری شده عضو اصناف خانه سینما نباشند، تقاضا مورد رسیدگی قرار نگرفته و برای دریافت رضایت نامه به خانه سینما هدایت می‌شوند.
خانه سینما نیز با دریافت یک سوم قیمت پایه‌ی دستمزد هر صنف خارج به کارگیری شده و واریز آن به حساب کمک هزینه بیکاری، رضایت خود را به سازمان سینمایی اعلام می‌کند. به این ترتیب هم امکان تزریق خون تازه به رگ‌های سینما وجود دارد و هم تامین کننده بخشی از هزینه‌های بیکاری اعضاء خانه سینما است.»
موضوع طرح تاسیس صندوق بیمه بیکاری سال 87 توسط خانه سینما به رئیس‌جمهور و کمیسیون فرهنگی و معاونت سینمایی وقت ارایه شد که در آن طرح پیش‌بینی تامین مالی 48 میلیارد ریالی شده بود اما در آخرین برآورد بودجه که اسفند سال 92 انجام شد، 170 میلیارد ریال بعد از آن با حق عضویت اعضاء خانه سینما و جلب هدایا و کمک‌های اشخاص حقیقی و حقوقی خودگردان می‌شد.
در پایان باید امیدوار بود که مدیرعامل و هیات مدیره‌ی فعلی خانه سینما و حیدریان رییس سازمان سینمایی همچنان پیگیر وضعیت امنیت شغلی و بیمه بیکاری به عنوان مهم‌ترین مطالبه‌ی سینماگران باشند و با توجه به مصوبه‌ی چند ماه قبل مجلس این درخواست قانونی را به جد پیگیری کنند.
گزارش از شیما غفاری ایسنا
منبع: ایسنا
مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.
∎