اعتماد
کابینه‌ای از جنس خواسته‌های مردمی
صادق زیباکلام: ... حزب پیروز برنامه‌ها و ساختار دولت را مشخص می‌کند. اگر همچون انتخابات اخیر انگلستان هیچ حزبی حائز اکثریت نشود، دولتی ائتلافی تشکیل خواهد شد. در این صورت نیز الگوی مشخصی وجود دارد. ایران چنین وضعیتی ندارد. خلأ این امر به‌ویژه در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بروز و ظهور می‌کند. در دو انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری ائتلافی از نیروهای غیرتندرو پیروز شد. اتفاقا در هر دو انتخابات اصولگرایان معتدل هم در رای‌آوری آقای روحانی نقش داشتند. شخصیت‌های بسیاری از این طیف به‌هیچ‌وجه از آقای رئیسی در انتخابات اخیر حمایت نکردند و ردپایی از چنین حمایتی دیده نمی‌شود... . روحانی می‌خواهد تا عطف به ٢٤‌ میلیون رأی‌اش و خواسته‌های اجتماعی، سیاسی و مدنی‌ای که پشت پایگاه رأی‌اش هست، کابینه خود را انتخاب کند؛ کابینه‌ای که الزاما به مذاق صاحبان قدرت نباشد. البته سدهایی در مقابل تحقق این امر مقابل آقای رئیس‌جمهور وجود دارد و شاید بتوان گفت که عمل به آن نوعی انقلاب اجتماعی به شمار برود. بااین‌حال باید توجه داشت که اگر در یک اجلاسی یک اهل ‌سنت به‌عنوان نماینده ایران حضور پیدا کند، در دنیا بسیار برای کشور ما اعتبار خواهد آورد. 

وطن امروز
روحانی در بن‌بست رادیکالیسم
پرویز امینی: ... رادیکالیسم در آقای روحانی علل گوناگونی دارد. ابعاد شخصیتی و روان‌شناختی بخشی از علل رادیکالیسم در وی است. شخصیت آقای روحانی یک «تفرعنی» دارد و این تفرعن او را به سمت این مواضع سوق می‌دهد، بنابراین آقای روحانی شخصیتی دارد که مخالفت با خودش یا عدم توافق با خودش را نمی‌تواند بپذیرد. این مسیری که ایشان با منتقدان در طول دولت یازدهم داشت، چه در محتوا و چه در روش یک رادیکالیسم بود که از درون شخصیت فرد بیرون می‌آید. مسئله دوم شرایط روان‌شناختی پیروزی بعد از انتخابات است که احساس می‌کند باید هماوردی دوران انتخابات را ادامه دهد و از موضع قدرت با رقیب برخورد کند. مسئله سوم این است که رفتار رادیکال برای روحانی در طول انتخابات یک بدنه اجتماعی ایجاد کرده که عمدتا هم از طریق فضای مجازی درک می‌شود. روحانی احساس می‌کند موضع رادیکال برای او یک تجربه موفق محسوب می‌شود، چون انتخاباتی را که در معرض شکست بود پیروز شد، حالا همان مسیر را ادامه می‌دهد، چون فکر می‌کند با رادیکالیسم به قهرمان آن بدنه تبدیل می‌شود! یکی دیگر از دلایل تداوم رادیکالیسم این هست که روحانی احساس می‌کند در رادیکالیسم مزیت‌هایی دارد که محدودیت‌های او در حوزه اقتصاد و معیشت مردم را پوشش می‌دهد و می‌تواند این مسائل را از دغدغه کانونی اجتماع خارج کند. تجربه‌ای که در انتخابات هم داشت و فضای انتخابات را با رادیکالیسم تغییر داد... . 

جوان
‌شما حرمت رسانه را به احترام آمریکا فروختید! 
غلامرضا صادقیان: .... عمده رسانه‌های مکتوب کشور که متعلق به جریان اصلاح‌طلب است در هفت، هشت روزی که گذشت، حرمت خود را به برجام و به آمریکا یعنی به حرمت «برجام آمریکا» فروختند، درحالی‌که ما هم یک سر برجام هستیم و انتظار اطلاع‌رسانی دراین‌باره داریم. این یک ادعا با سند‌های زنده و آنلاین است که در دسترس شما و پیش‌روی شماست. اسنادی که نشان می‌دهد هیچ یک از رسانه‌های جریان اصلاح‌طلب که به اسم زنجیره‌ای خوانده می‌شوند و رسانه‌های حامی دولت، در یک هفته گذشته غوغای ظریف در نیویورک و سپس پشتیبانی روحانی از سخنان او در هیئت دولت را نشنیدند و ندیدند! رئیس‌جمهور در هیئت دولت می‌گوید: «ما مقابل نقض متن برجام از سوی آمریکا می‌ایستیم»، اما حتی رسانه رئیس‌جمهور، این خبر را نمی‌بیند و نمی‌خواهد ببیند... در این چند روز برخی چنین اظهارنظر کردند که نباید سخنان ظریف و روحانی را یک تغییر تلقی کرد، زیرا آنها با این اظهارات به ظاهر متفاوت، به دنبال ایجاد نگرانی در مردم نسبت به سرنوشت برجام و تحریم‌ها هستند تا در گام بعدی، همین دستاورد اجتماعی را بهانه مذاکرات جدید با آمریکا قرار دهند! .... «ظریف این روزها» را باید جدی گرفت و مهم‌تر از این دلایلی که از رفتار آمریکا برای جدی‌گرفتن ظریف می‌جوییم، سکوت محض «رسانه‌های برجام» است که گواه جدی‌بودن ظریف است، رسانه‌هایی که درباره برجام، شوخی‌های جان کری را هم تیتر یک می‌کردند، اما حالا اظهارات کاملا نگران‌کننده وزیر خارجه کشورشان را می‌پوشانند تا احترام آمریکا را نگه دارند!