شفقنا- رئیس‌جمهوری شامگاه چهارشنبه – یکم شهریور – برای حضور در نشست سران کشورهای عضو «بریکس» در صدر هیئتی سیاسی عازم آفریقای جنوبی شد.
به گزارش شفقنا، این هجدمین سفر خارجی سیدابراهیم رئیسی است که به دعوت رسمی «سیریل رامافوزا» رئیس‌جمهوری آفریقای جنوبی انجام می‌شود. حسین امیرعبداللهیان – وزیر امور خارجه و محمد جمشیدی – معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهوری از همراهان رئیسی در این سفر هستند.
پیش از سفر، حجت‌الاسلام محسن قمی – معاون ارتباطات بین‌الملل دفتر مقام معظم رهبری و محمد مخبر – معاون اول رئیس‌جمهوری به همراه جمعی از اعضای هیئت دولت، رئیس‌جمهوری را بدرقه کردند.
به گزارش ایسنا، رئیس‌جمهوری در این سفر هم در پانزدهمین نشست «بریکس‌پلاس» که سران ۷۰ کشور جهان به آن دعوت شده‌اند شرکت و سخنرانی می‌کند و هم با شماری از سران کشورهای حاضر در این اجلاس دیدار و گفت‌وگو خواهد کرد.
دولت سیزدهم در راستای سیاست خارجی جامع، متوازن و مبتنی بر همگرایی، توسعه روابط با سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای را نیز در دستور کار خود قرار داده است. سرعت بخشیدن به فرآیند عضویت در سازمان همکاری شانگهای، تعمیق روابط با اتحادیه اقتصادی اوراسیا، فعال‌تر کردن همکاری‌ها با سازمان اکو و… بیانگر تقویت سیاست چندجانبه‌گرایی است.
این گردهمایی از ۳۱ مرداد تا دوم شهریور در منطقه مالی «سندتون» ژوهانسبورگ به ریاست سران برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی برقرار است. در این نشست درباره معیارها، فرآیند و زمان‌بندی پذیرش کشورهای متقاضی بریکس هم توافق خواهد شد.
این سفر در حالی انجام می‌شود که «شی جین پینگ» همتای چینی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران تیر ماه سال پیش در مقام رئیس دوره‌ای بریکس از رئیسی برای شرکت در چهاردهمین دوره اجلاس سران این گروه دعوت رسمی کرده بود. در آن دوره از میان کشورهای منطقه غرب آسیا تنها از ایران دعوت به حضور شده بود.
طرح ایجاد گروه بریکس با نزدیکی چهار قدرت اقتصادی در حال ظهور جهان شامل برزیل، روسیه، چین و هند در دوران اوج یکجانبه‌گرایی آمریکا در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی شکل گرفت.
سابقه شکل‌گیری این گروه به سال ۲۰۰۱ باز می‌گردد و نهایتاً «گروه بریک» در ۱۶ ژوئن ۲۰۰۹ به‌طور رسمی تأسیس شد و با اضافه‌شدن آفریقای جنوبی در ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۰ نام آن پس از پیوستن این کشور از «بریک» به «بریکس» تغییر یافت.
شاخصه اصلی این گروه کارکردهای اقتصادی، مالی و پولی، گستره فرامنطقه‌ای، جهانی بودن اعضا و اثرگذاری آن است که با عنوان گروه «قدرت‌های اقتصادی نوظهور» نیز شناخته می‌شود.
اکنون علاوه بر پنج عضو اصلی، ۲۳ کشور به شکل رسمی و شش کشور به‌صورت غیررسمی و اعلام‌شده خواهان عضویت در این گروه بوده و ایران، الجزایر، آرژانتین، مصر، اندونزی، عربستان سعودی، ترکیه، امارات متحده عربی در آستانه پیوستن به این گروه اقتصادی هستند.