ترکیه یک بار دیگر و بازهم در تجمع کردهای این کشور شاهد دو انفجار قوی بود و در این میان انگشت اتهام نه تنها از سوی کارشناسان بلکه توسط خود ترک‌ها نیز به سمت اردوغان نشانه رفته است.
انفجارهای روز شنبه آنکارا سومین مورد از انفجارهای قوی بودند که در جریان گردهمایی کردهای ترکیه رخ داد و مجموعه تحولات موجود در این کشور به ویژه رخدادهای بعد از انتخابات پارلمانی این کشور موجب قوت گرفتن این فرضیه شده که حزب حاکم با هدف تحریک ملی گرایان اقدامات ضد کردی خود را افزایش داده است.
در واقع بعد از آنکه روی آوردن کردهای ترکیه به حزب دموکراتیک خلق‌ها موجب شد تا این حزب به عنوان اولین حزب کرد وارد پارلمان ترکیه شود و اجازه ندهد که حزب عدالت و توسعه به اکثریت کرسی‌های پارلمان دست پیدا کند تقابل رهبران عدالت و توسعه با کردها شروع شد.
اقداماتی نطیر تبلیغات منفی علیه نمایندگان کرد و یا حتی آغاز حملات ارتش ترکیه به عراق و سوریه که کردها معتقد بودند هدف از این حملات مقابله با تروریست‌ها نیست بلکه اردوغان قصد دارد مواضع کردها را در قبال داعش تضعیف کند همگی گویای این مطلب بودند که سیاست گذاران آنکارا در تلاش هستند تا جایگاه کردها را در داخل ترکیه تنزل دهند.
حمله به مواضع حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) در شمال عراق موجب شد تا این حزب جدایی طلب از لغو پیمان آتش بس خود با دولت ترکیه خبر داده و عملیات‌های تروریستی خود را از سربگیرد به طوری که در چند ماه اخیر در حملات انجام شده توسط نیرو‌های پ ک ک بیش از 100 نیروی امنیتی ترک کشته شدند.
به گزارش خبرگزاری مهر، برخی کارشناسان معتقدند که هدف دولت ترکیه از فشار بر کردها، وادار کردن آنها به انجام اقدامات افراطی و سپس سوء استفاده از این ماجرا و تحریک احساسات ملی گرایی مردم ترکیه و بهره‌برداری از آن در انتخابات بوده تا شاید حزب عدالت و توسعه مجددا بتواند اکثریت کرسی‌های مجلس را به دست بیاورد.
احتمال درست بودن این فضیه بسیار بالا است چون در صورتی که حزب عدالت و توسعه اکثریت کرسی‌های مجلس را در اختیار نداشته باشد دیگر نمی‌تواند قوانین مورد نظر خود را یا یهتر بگوییم طرح‌های مورد نظر اردوغان را،که یکی از مهمترین موارد آن تبدیل نظام حکومتی از پارلمانی به ریاست جمهوری است، درپارلمان به تصویب برساند و این یعنی خط پایان آرزوهای اردوغان، مردی که می‌خواهد تا پس از سال 2020 نیز همچنان در راس قدرت باقی بماند. اما سیاست گذاران آنکارا از این نکته غافل مانده‌اند که تحریک احساسات ناسیونالیستی همان قدر که می‌تواند در صندوق‌های رای به کمک آنها بیاید در موراد امنیتی نیز می‌تواند ضربات جبران ناپذیری به ترکیه وارد کند.
اکنون ترکیه در ماتم 97 قربانی انفجارهای روز شنبه نشسته و دولت نیز سه روز عزای عمومی اعلام کرده اما واکنش‌هایی همچون تظاهرات شهر اسلامبول که در آن معترضان دولت را مسئول این فاجعه دانسته و خواستار کنار رفتن اردوغان از مقام ریاست جمهوری بودند نشان می‌دهد که نه فقط کارشناسان بلکه خود مردم ترکیه نیز ««رجب پاشا» را مسئول روزهای غم انگیز میراث به جا مانده از امپراطوری عثمانی می‌دانند.