از ســـاعت 10 امـــروز کار آسمانخراش‌های بسکتبال ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا با دیدار برابر ژاپن برای قهرمانی در قاره کهن و رسیدن به سهمیه المپیک 2016 ریودوژانیرو آغاز خواهد شد. تیم ملی بسکتبال ایران در حالی پا به این رقابت‌ها در چین گذاشته که یک سرمربی جدید آلمانی به نام درک بائرمن را روی نیمکت می‌بیند. بائرمن قطعا حساب ویژه‌ای را روی بازیکنان باتجربه اش از جمله کاپیتان صمد نیکخواه‌بهرامی باز کرده است. هر چند صمد در چند وقت اخیر مصدومیتی شدید را پشت سرگذاشت اما خود را به شرایط مسابقه رساند تا عصای دست بائرمن و تیمش باشد. در آستانه اولین دیدار ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا با کاپیتان تیم ملی بسکتبال ایران که فصل آینده را در تیم دانشگاه آزاد اسلامی خواهد گذراند به گفت‌وگو نشستیم...
***
چند وقت بود که به دلیل مصدومیت در تمرینات حضور نداشتی. حالا آمادگی لازم برای حضور دررقابت‌های قهرمانی آسیا را پیدا کرده‌ای؟
سه هفته‌ای می‌شد که به دلیل آسیب دیدگی اجازه دویدن نداشتم و به همین خاطر اردوی آلمان و تورنمنت ویلیام جونز را ازدست دادم. بعد از آن هم که دکتر تیم مجوز دویدن به من را داد مجبور بودم به تنهایی تمرین کنم تا برخورد فیزیکی نداشته باشم. مدتی هم اینگونه تمرین کردم تا اینکه دکتر به من اجازه داد با تیم تمرین کنم و توانستم در آخرین مرحله تمرینی در تهران در کنار سایر بازیکنان خودم را آماده کنم.
به نظرت اگر بازیکن دیگری غیر از صمد نیکخواه‌بهرامی دچار این مشکل می‌شد، بائرمن اینقدر به او زمان می‌داد؟
(می‌خندد) نمی‌دانم این را باید از خود سرمربی تیم سوال کنید.
این مدت دوری از تمرینات باعث نمی‌شود که با تیم ناهماهنگ شوی؟
من با اکثر بچه‌ها هماهنگم؛ چون مدت‌هاست استخوانبندی اصلی تیم ما تغییر نکرده‌است. البته این را هم بگویم که من در اوایل حضور بائرمن در تیم ملی در تمرینات حضور داشتم و حتی در تورنمنت اطلس هم با تیم بودم؛ ضمن اینکه در آخرین مرحله اردوی آماده‌سازی هم کنار تیم بوده‌ام.
نظرت درباره بائرمن چیست؟ بچه‌ها خیلی از او تعریف می‌کنند.
من هیچ وقت علاقه ندارم در مورد سرمربی خودم صحبت کنم و این سرمربی است که باید درباره شاگردانش نظر بدهد.
بازیکنان تیم ملی می‌گویند بائرمن خیلی روی مسائل روحی و روانی تیم تاثیر مثبت گذاشته است.
خیلی از مربیان مطرح و صاحب سبک دنیا علاوه‌بر مسائل فنی روی مسائل روحی و روانی هم تاثیرگذار هستند. برای بائرمن اصول انضباطی هم خیلی مهم است؛ البته من در مورد تیم ملی ایران بگویم که بچه‌های تیم ملی ایران‌انگیزه بسیار بالایی برای رسیدن به المپیک ریو دارند و واقعا این مساله خیلی به سرمربی تیم کمک خواهد کرد.
بائرمن در آخرین تمرین تیم ملی بسکتبال در تهران از احتمال تغییر پست تو در مسابقات قهرمانی آسیا خبر داد. با این موضوع مشکل نداری؟
من قبلا هم در تیم‌های مختلف در پست‌هایی غیر از پست اصلی خودم بازی کرده‌ام و خیلی با این قضیه مشکلی ندارم. من اکثرا در پست سه بازی می‌کنم؛ اما نظر سرمربی تیم شاید استفاده از من در پست چهار باشد و لابد یک چیزی در من دیده که می‌خواهد از من در این پست استفاده کند.
شاید اصلا نقش تو در تیم به کلی تغییر کند؟
این اتفاق که احتمالا رخ خواهد داد؛ ولی در کل بازیکنان باید خصوصیات بازی در اکثر پست‌ها را داشته باشند و به اصطلاح هم زمین را به‌خوبی سرچ کنند و هم زیر حلقه موفق باشند.
چه حریفانی را در راه رسیدن به قهرمانی آسیا و کسب سهمیه المپیک رقیب جدی‌تری می‌دانی؟
اگر رقابت‌های چند دوره اخیر را بررسی کنید، می‌بینید که ایران و چین همیشه دو رقیب اصلی بوده‌اند؛ ولی در هر دوره حضور چند مدعی دیگر را هم شاهد بوده‌ایم؛ از جمله فیلیپین، کره جنوبی، لبنان، قطر، اردن و. . که به تناوب جزء مدعیان بوده‌اند. من فکر می‌کنم رقبای اصلی ما در این رقابت‌ها دو تیم چین و فیلیپین خواهند بود؛ البته تا رقابت‌ها شروع نشود و در جریان مسابقات قرار نگیریم نمی‌توان گفت کدام تیم مدعی قهرمانی است.
نمی ترسید که خاطره تلخ سال 2011 و شکست در برابر اردن تکرار شود؟
بعضی مواقع در بسکتبال اتفاقاتی می‌افتد که تکرار‌ناپذیر است و شاید ما اگر ده بار دیگر با اردن بازی می‌کردیم اینگونه مغلوب این تیم نمی‌شدیم. در آن سال ما واقعا بدشانسی هم آوردیم و توپ هایمان وارد سبد نمی‌شد، اما در حال حاضر به نسبت چهار سال پیش باتجربه‌تر شده‌ایم و امیدوارم دچار بدشانسی نشویم.
محمود مشحون در بازگشت به فدراسیون، شانس صعود به المپیک را 50 درصد می‌دانست. نظر تو به‌عنوان کاپیتان تیم هم همین است؟
شاید اگر الان از آقای مشحون هم سوال کنید شانس ما را بیشتر بداند؛ چون واقعا شرایط تیم خوب شده است. ما از همین مسابقه اول برابر ژاپن برای قهرمانی خواهیم جنگید؛ هرچند کار بسیار سختی دارم، ولی شانس خود را کم نمی‌دانیم.
بسیاری از کارشناسان می‌گویند که رسیدن به المپیک با توجه به میزبانی چین کاررا سخت‌تر کرده است.
تیم‌های شرق آسیا همیشه بهترین استفاده را از میزبانی می‌کنند و اصلا برای همین میزبان می‌شوند. به هر حال امکانات شرقی‌ها بالاست و اکثر میزبانی‌ها مال کشور‌های این منطقه است.
طرفداران بسکتبال گله دارند از اینکه تیم ملی بسکتبال ایران با وجود اینکه سابقه حضور در المپیک را دارد اما به اندازه تیم حال حاضر والیبال به آن توجه نمی‌شود.
شاید یکی از دلایلش این باشد که ما هیچ‌وقت توانایی میزبانی رقابت‌های بین‌المللی را نداریم و اصلا سالنی برای این کار نداریم؛ اما مردم اصلا نباید این دورشته را با هم مقایسه کنند. بسکتبال و والیبال اصلا قابل مقایسه با هم نیستند.
از چه لحاظ؟
ببینید بسکتبال یک رشته هوازی است و سخت‌تر از والیبال است؛ ضمن اینکه شما ارزش ستارگان بسکتبال دنیا را نمی‌توانید با هیچ رشته‌ای از جمله والیبال مقایسه کنید. برای حضور ستارگان معتبر بسکتبال در یک کشور به گارانتی‌هایی بسیار بالاتر از امکانات ورزشی احتیاج است که از توان ما خارج است؛ در حالی که دیده‌اید بسیاری از ستارگان والیبال دنیا در یکی دوسال اخیر به ایران آمده‌اند، اما این اتفاق در بسکتبال تقریبا بعید است.