این روزها خیلیها ازدواج را یک سنت قدیمی و از مد افتاده میدانند که پر از دردسر و مسئولیت و محدودیت است. برای همین گزینههای سادهتر و کمتعهدتری مثل رابطههای باز و بیچارچوب و حتی مجرد ماندن روی میز آمده، تا عدهای حاضر باشند استرس، بیثباتی و حتی ناامنیهای جسمی و روانی چنین رابطههایی را به جان بخرند اما مسئولیتی گردنشان نباشد.
اما اگر واقعا ازدواج یک انتخاب قدیمی و کمارزش شده پس چرا وقتی پای رضایت از زندگی، سلامت روان، کاهش احساس تنهایی، درمان بیماریهای سخت، حتی ثبات اقتصادی و مسائل دیگر که وسط میآید، هنوز هم «متأهلها» در آمار جلوتراند؟
متأهلها در شادی و رضایت از زندگی جلوتر هستند
در دادههای آمریکا (GSS) ازدواج قویترین عامل خوشبختی افراد گزارش شده است (حتی قویتر از تحصیلات یا درآمد.) بر اساس این نظرسنجی، افراد متأهل به طور متوسط حدود ۳۰ درصد شادتر از افراد غیرمتأهل بودهاند.
حالا ازدواج چه کاری میکند که این عدد بالا میرود؟
ازدواج چیزی دارد که افراد در روابط موقتی و خارج از چارچوب کمتر آن را لمس میکنند: تداوم، تکیهگاه و امنیت.
افراد متاهل، احساس رضایت از زندگی را با «امنیت واقعی» تجربه میکنند؛ اینکه در روزهای بد هم کسی هست، یک نفر هممسیر توست، با کسی هدف مشترک داری، دغدغههایت با کسی تقسیم شده و پشت همه اینها احساس «امنیت واقعی» ست.
۶۱ ٪ متأهلها احساس شکوفایی دارند
در نظرسنجیهای گالوپ سال ۲۰۲۳ (گروه سنی ۲۵ تا ۵۰ سال)، ۶۱% از متأهلها احساس «شکوفایی و کامیابی» داشتهاند و برای افراد مجرد این عدد ۴۵% بوده است.
اما «شکوفایی» در ازدواج و زندگی متاهلی یعنی چه؟
شکوفایی یعنی حس پیشرفتن و ساختهشدن و نه فقط زنده بودن. کسی که شکوفاست، کمتر حس میکند دارد روزها را بیدلیل میگذراند. در واقع ازدواج سالم، نوعی نظم عاطفی و آیندهمحور میسازد. حتی اگر همیشه عاشقانه نباشد، یک چارچوب ایجاد میکند که ذهن را از پراکندگی و آشفتگی بیرون میکشد.
تفاوت و مرز اصلی ازدواج با دیگر روابط خارج از چارچوب و حتی مجرد ماندن آنجاییست که:
- مجرد بودن ممکن است آزادی بدهد، اما بسیاری اوقات آزادی بدون چارچوب تبدیل میشود به تعلق نداشتن به یک موقعیت مشخص.
- حتی رابطه بدون ازدواج ممکن است حس همراهی و وفاداری بدهد اما وقتی تعهد شفاف و واقعی نیست، ذهن همیشه یک گوشهاش آماده رفتن میماند و ذهنی که «آماده رفتن» است کمتر احساس شکوفایی میکند.
وقتی بدن دیرتر پیر میشود
اکثر ما سن را عدد روی شناسنامه میدانیم اما پژوهشها به یک مفهوم جدید رسیدهاند یعنی سن بیولوژیکی. سن بیولوژیکی یعنی بدنِ تو از نظر سلولی، واقعا چند ساله است. دانشمندان برای اندازهگیری این سن، از «ساعتهای اپیژنتیک» استفاده میکنند؛ ابزارهایی که با بررسی الگوهای متیلاسیون، سرعت پیر شدن سلولها را تخمین میزنند.
در یک پژوهش منتشرشده در سال ۲۰۲۵ در مجله Frontiers in Public Health، محققان وضعیت تأهل را با شاخصهای پیری بیولوژیکی مقایسه کردند. این مطالعه روی ۲۴۲۰ نفر از بزرگسالان بالای ۵۰ سال انجام شده و نشان داده است مردانی که هرگز ازدواج نکردهاند، نسبت به مردان متأهل، شتاب بیشتری در پیری بیولوژیکی تجربه میکنند.
یعنی بدن بعضی مردان مجرد، از نظر سلولی سریعتر از حد معمول پیر میشود؛ حتی اگر ظاهرشان جوان باشد یا فکر کنند فقط سبک زندگیشان فرق میکند.
کورتیزول (هورمون استرس) در متأهلها پایینتر است
مطالعات دانشگاه کارنگی ملون نشان میدهد افراد متأهل در مقایسه با افراد مجرد، سطح پایینتری از کورتیزول دارند و حتی کورتیزول آنها در طول روز سریعتر کاهش مییابد. این یعنی بدن هم در رابطه پایدار و باچارچوب را سالمتر است در حالیکه ما تصور میکنیم رابطه فقط روی «احساس» اثر دارد اما بدن هم با رابطه زندگی میکند.
ازدواج سالم، مثل یک سیستم آرامکننده عمل میکند و بدن، در رابطه امن سالمتر عمل میکند.
ازدواج، یک «ضربهگیر» واقعی در برابر تنهایی
طبق گزارشهای ۲۰۲۴، ازدواج یکی از قویترین دفاعها در برابر تنهایی مزمن است. برای مثال زنان متأهل (با فرزند یا بدون فرزند) فقط ۹ تا ۱۱٪ احتمال دارد که «اغلب» احساس تنهایی کنند در حالیکه این عدد برای زنان مجرد بیش از ۲۰٪ است.
ازدواج سالم یعنی حضور یک نفر که جزئیات تو را میفهمد، نقاط تاریک تو را میشناسد و تو مجبور نیستی هر بار خودت را از صفر توضیح بدهی و این یعنی احساس «امنیت روانی.»
متاهلها کمتر دچار بیماریهای حاد میشوند
بر اساس گزارش رسمی (ACC)، مردانی که هرگز ازدواج نکردهاند بیش از دو برابر احتمال دارد ظرف حدود ۵ سال پس از تشخیص نارسایی قلبی جان خود را از دست بدهند.
در واقع درمان بیماری فقط بهبود درد جسمانی نیست بلکه یعنی مراقبت، نظم و یاداوری استفاده از دارو، انگیزه برای ادامه دادن و بهبودی و امیدواری. ازدواج سالم همین کار را میکند و فرد را از رها شدن نجات میدهد.
وقتی ازدواج ثروت و داراییها بیشتر میکند
تحقیقات برد ویلکاکس نشان میدهد متأهلها در دهه ۵۰ زندگی به طور میانگین حدود ۱۰ برابر بیشتر از مجردها ثروت دارند. چون ازدواج فقط عشق و رابطه عاطفی نیست؛ یک «اتحاد مالی» هم هست؛ اینکه هزینهها تقسیم میشود، تصمیمها بلندمدتتر میشود، ریسکهای مالی کمتر میشود و زندگی از حالت «یکنفره» به حالت «تیمی» درمیآید و تیم معمولا در مسائل مالی پرقدرتتر است.
ازدواج معناساز است؛ فراتر از شادی
مطالعات جدید بین شادی لحظهای و معنا تفاوت میگذارند. والدگری ممکن است سخت و استرسآور باشد اما شکل دادن و حفظ یک خانواده معنا میسازد.
معنا یعنی حتی وقتی روز سخت است، حتی وقتی خستهای، حتی وقتی استرس داریی باز هم یک چیزی در زندگی هست که تو را بلند میکند. یک دلیل هست که باعث میشود صبح از تخت بیرون بیایی.
دادههای ۲۰۲۵ نشان میدهد که مادران متأهل شادترین گروه زنان هستند و تقریبا دو برابر بیشتر از زنان مجرد بدون فرزند احتمال دارد خود را شاد ببینند.
اما چرا معناداری مهمتر از خوشی و لذت لحظهای است؟
چون خوشی ممکن است بیاید و برود اما معنا، تو را سرپا نگه میدارد و بخش زیادی از معنای انسانها، از همراهی و هدف مشترک با فرد دیگری میآید. اینکه من برای کسی مهم هستم، چیزی را با کسی ساختهام و مسیرم با کسی گره خورده است و ازدواج تاثیر زیادی در ساخت دلیل و معنا برای ادامه زندگی دارد.
ازدواج، بهترین گزینه روی میز جهان
با اینکه ازدواج در جهان کمتر شده و خیلیها آن را انتخابی پرهزینه و محدودکننده میدانند اما دادهها یک چیز روشن را نشان میدهد اینکه ازدواج سالم هنوز یکی از قویترین سپرها در برابر آسیبهای زندگی مدرن است.
وقتی رابطه پایدار و با چارچوب وجود دارد، ذهن و بدن انسان کمتر در وضعیت «هشدار» میماند چراکه ازدواج صرفا یک اتفاق عاشقانه نیست؛ یک ساختار حمایتی است. ساختاری که به زندگی تکیهگاه، نظم، هدف مشترک و معنای «واقعی و امن» میدهد. چیزی که در روابط مدرن کم پیداست.
بنابراین در عصر تنهایی و فرسودگی روانی، هنوز هم یکی از بهترین راههای سالم ماندن، داشتن یک پیوند واقعی و پایدار است.