️ارتباط روحی با امیرالمؤمنین(ع)، یعنی داشتن تکیه‌گاهی که هم دل را آرام می‌کند و هم جرأت ایستادن می‌دهد. علی، فقط امام محراب نیست؛ امام میدان هم هست؛ همان که شب، پیشانی بر خاک می‌ساید و روز، در برابر ظلم، بی‌لرزش می‌ایستد.
  ️امروز جنگ، فقط جنگ گلوله نیست؛ جنگ معناست. صهیونیسم، پیش از آنکه خانه‌ها را خراب کند، می‌خواهد روح انسان‌ها را خالی کند: خالی از ایمان، خالی از انصاف، خالی از امید، خالی از مقاومت. کسی که با علی(ع) ارتباط روحی دارد، خالی نمی‌شود.
آدمِ علوی، حتی وقتی خشمگین است، بی‌اخلاق نمی‌شود؛ حتی وقتی داغدار است، کور نمی‌شود.
  ️در سیره علی(ع)، عجیب‌ترین نکته این است که او برای وحدت، درد کشید. حقش را خوردند، اما شمشیر نکشید تا امت از هم نپاشد. نه از سر ترس؛ از سر فهم. او دشمن اصلی را می‌شناخت. امروز هم، اگر دلمان با علی(ع) باشد، حواسمان پرت دعواهای فرعی نمی‌شود. می‌فهمیم که صهیونیسم از تفرقه تغذیه می‌کند و اتحاد، قبل از آنکه شعار باشد، یک «تکلیف اخلاقی» است.
  ️ارتباط روحی با علی(ع)، یعنی یاد‌گرفتن عدالت در سخت‌ترین شرایط؛ یعنی وقتی همه‌‌چیز تو را به انتقام کور هل می‌دهد، تو هنوز فرق ظالم و مظلوم را گم نمی‌کنی. علی(ع) حتی در جنگ، خط اخلاق را پاک نمی‌کند. همین است که او را خطرناک کرده؛ برای هر نظامی که بر ظلم بنا شده.‌ مصداق کامل آن، صهیونیسم است.
  ️️در این روزهای اتحاد مقدس، ما بیش از تحلیل و شعار، به دلِ محکم نیاز داریم؛ دلی که با دیدن جنایت، نشکند؛ با دیدن سختی، عقب ننشیند‌ و با دیدن پیروزی، مغرور نشود. این دل، با علی(ع) ساخته می‌شود، نه با هیجان زودگذر، بلکه با انس؛ با یاد؛ با فهم.