به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، اتحادیه جامعه اسلامی به فعالین دانشجویی، نخبگان و جامعه دانشگاهی سراسرکشور پیرامون ایران قوی و مسئله پیشرفت نامه نوشت.
متن نامه بدین شرح است:
پیشرفتی در نسبت مستقیمبا ایران قوی...
که این نسبت علم و پیشرفت با ایران قوی را کسی نمیتواند برقرار کند و به دانشگاهها و مقالات آکادمیک به دور از مسائل واقعی کشور رنگ و بوی سیاست بدهد، جز دانشجوی سیاسی و در راس آنها تشکلها که متشکل از فکرهایی باشند برای این سخن...
امروز این معنای سیاست است
غیر اینها بد نیست
کم است!
کم است، چون درگیر مصادیق میماند
نمیتواند راه حل هارا بیابد
نمیتواند دانشگاه را به معنای واقعی کلمه صاحب مسئولیت بکند
به بیان دیگر و در مثال
میخواهیم بگوییم دانشجوی سیاسی مطالبه میکند که مثلا مسئول بانک آینده که ضرر غیر قابل شمارش به اقتصاد مملکت را وارد آورده محاکمه کنید.
ولی هم و غم و برنامه اش اینست که به نظامهای پولی بانکی در اقتصاد بی اندیشد.
اندیشیدنی نه از جنس اندیشکدهها بلکه از جنس گفتمان
یعنی دانشگاه را بخط کند
گقتمان سازی کند و دانشگاه را راه بی اندازد برای حل اینمشکل
میخواهیم بگوییم دانشجوی سیاسی دنبال خلق گفتمان هاست
دنبال مماس کردن دانشگاه با مسائل کشور است.
یادتان رفته روزگار دهه نود را که معنای دانشجوی سیاسی صرفا نطقهای کوبنده و نقدهای سفت و بی آبرو کردن دولتها در ایامهای مناسبتی و دل خوش بودن به کف و سوتهای حاضرین بود؟!
خب نتیجه اش چیزی جز درگیری امروز تشکلها با نامسئلهها شد؟!
امروز که مشکلات معیشتی گریبان ملت را گرفته دانشگاه چه حرفی دارد؟!
امروز که آلودگی هوا نفس مردم را بریده و کشور با مشکلا عدیده ناترازی انرژی درگیر است دانشگاه چه برنامهای دارد؟!
سوال اساسیتر آنکه بی تعارف اصلا دانشگاههای ما در تفاوت با دوره دبیرستان و مدرسه هستند؟!
آیا امروز مراکز عالی کشور، که باید با تولید علم پای کار ساخت ایران قوی باشند شبیه به مدارسی نشدهاند که صرفا در یک کیفیت بالاتری شروع به چاپ مقاله کردهاند؟!
پس کجاست آن دانشگاهی که در شرایط اوایل دفاع مقدس با آنکمبود امکانات انثلابی شد و سیاسی و شد و مسئله پیدا کرد و بالمثل شروع به تعمیر قطعات f۱۴ کرد؟!
امروز چه مقدار از بار تکنیکال جنگدوازده روزه به روی دانشگاهها بود
بارهای گفتمانی و روایی جنگ چطور؟!
تابحال جنبش دانشجویی نقشی تا به این حد بی تاثیر و منفعل ایفا کرده بود؟!
این وظیفه تشکلهای سیاسی نبوده که به آینده بنگرند و به معنای کلمه سیاسی باشند و به دانشگاههای این دهه جدید جایگاهشان را یادآوری کنند.
امروز ما در تاریخ جمهوری اسلامی ایران در نقطهای ایستادهایم که حضوری مبارز طلبانه و مجاهدانه میطلبد حضور از جنس حضور سیاسی ملت در دفاع مقدس..
امروز در این تقدیر تاریخی ما مبجوریم سیاسی باشیم و با سیاست حرکت کنیم
دانشگاه را به جایگاه اصلی اش یعنی مبدا تحولات برگردانیم امروز برای رسیدن به ایران قوی نیاز به سیاست و مجاهدت داریم
یادبیاوریم آن روزی که امام به جهاد سازندگی نامه نوشتند و فرمودند ثواب ساخت ایران امروز بیش از ثواب زیارت مدینه منوره و مکه مکرمه است
امروز مشارکت در ساخت ایران قوی حقی است که اگر کوتاهی کنیم خون پاکهمه شهدای تاریخ بر گرده ما خواهد بود
در پایان خاطر نشان میکنیم:
… خدا لعنت کند آن دستهایی را که تلاش کردهاند و میکنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیرسیاسی کنند.۱۳آبان ۷۲