روز گذشته انتشار خبری درباره شنیده شدن صدای انفجار از پادگان امام علی (ع) توجه برخی رسانه‌ها را به خود جلب کرد. دقایقی پس از وایرال شدن آن مشخص شد که منشأ آن امحای برخی مهمات است که فرآیند عملیاتی آن در تمامی پادگان‌های نظامی امری طبیعی محسوب می‌شود. 
 البته ازاین‌دست اخبار درباره شنیده شدن صدای انفجار در دوره پس از جنگ تحمیلی ۱۲ روزه فراوان بوده و اغلب فاقد اصالت است، ازجمله برجسته‌سازی برخی اخبار درباره آتش‌سوزی و انفجار برخی منازل مسکونی در تهران که همگی آنها در گزارش نهایی حادثه بوده و دارای فراوانی در گزارش‌های ثبت‌شده سالانه است. اما خبر صدای انفجار در پادگان امام علی (ع) سیر خبری جالب‌توجهی دارد. این خبر با یک تصویر فاقد اصالت در ابتدا در یک شبکه اجتماعی وایرال شده و سپس به رسانه‌های رسمی داخلی نیز سرریز شده است. با یک آنالیز ساده خبری مشخص می‌شود که منشأ این خبر جعلی درباره حمله به اماکن نظامی شبکه سایبری وابسته به رژیم صهیونیستی بوده، اما سر از برخی خبرگزاری‌های داخلی نیز درآورده است. این مسئله به‌خوبی نشان می‌دهد که سیاست‌گذاری‌های رسانه‌ای در کشور نه‌تنها «آرایش تهاجمی» ندارد بلکه به‌سادگی در تله یک بازی سایبری افتاده است، اما ورای خطا‌هایی فاحش، چون پخش این شایعات در پس پرده برخی تحرکات صورت گرفته قابل‌توجه است. 
 برخی علائم نشان می‌دهد که میان ماجرای مشکوک ساحل بوندی در استرالیا، قتل نونو لوریرو در ماساچوست و پخش اخباری درباره تحرکات موشکی در تهران ارتباط مشکوک و معناداری وجود دارد که سرمنشأ آن امریکایی‌ها هستند. 
در این فرآیند دشمن در تلاش است با راه انداختن یک کمپین رسانه‌ای حداکثری و با تکیه‌بر فضای روانی، مانع از شکل‌گیری یک جنگ بزرگ و تمام‌عیار شود. در این خط تیم امنیتی ترامپ هدایتگر صحنه بوده و می‌کوشد با تعریف یک بازدارندگی جدید، با حداقل اقدام، به حداکثر نتیجه دلخواه برسد. قرائن موجود درصحنه نشان می‌دهد که امریکا با ایجاد یک شرایط ویژه به دنبال آن است که راهبرد «نه جنگ و نه صلح» را به‌صورت دائم پایدار سازد. از نگاه واشینگتن تحمیل این شرایط به تهران باعث خواهد شد فرآیند‌های تصمیم‌سازی در داخل کشور کند شود و استهلاک ناشی از آن روند افزایشی به خود بگیرد. در این مسیر خطا‌ها بیشتر شده و احتمال آشوب از درون بالاتر است. این انگاره با بازتاب تهدید نمایی از ایران، انعکاس مشروعیت بخشی به اقدام و امنیتی‌سازی اتمسفر منطقه به‌آرامی در حال شکل گرفتن است. تفسیر این خط آن است که ناتوی اطلاعاتی غربی جنگ با ایران را نمی‌خواهد، اما تلاش می‌کند بااعتبار بخشی به جنگ روانی به اهدافی محدود، اما هدفمند در داخل برسد. 
در امریکا این خط تحلیلی در تیم امنیتی ترامپ و نیز پنتاگون وجود دارد که فروافتادن در جنگ با ایران به یک تراژدی بزرگ ختم خواهد شد. پیت هگست وزیر جنگ امریکا دائماً روی این موضوع تأکید دارد که امریکا برای عملیات محدود در بازه زمانی کوتاه آمادگی داشته و از درگیری اجتناب خواهد کرد. این خط و مشی به‌صورت روشن در سند امنیت ملی نیز بازتاب یافته است. 
این دامنه عملیات محدود باعث شده است که به‌صورت هم‌زمان کانال دیپلماتیک، خط جنگ نیابتی به‌وسیله اسرائیل و راهبرد معلق‌سازی تصمیم‌گیری در داخل کشور از سوی امریکایی‌ها به‌صورت دائم تقویت‌شده و خط «جنگ گسترده» در سایه فرو برود تا به تعبیر تام کاتن سناتور آرکانزاس از ورود ناخواسته ترامپ به عرصه یک جنگ فاجعه‌بار برای امریکا جلوگیری شود. 
در این وضعیت که فشار حداکثری، اما جنگ کاملاً حداقلی است، برخورد با مدل عملیاتی ناتوی اطلاعاتی غربی به هوشمندی فراوان نیاز داشته که هرگونه خطای در شناخت آن هزینه‌های سنگین روی دست خواهد گذاشت. 
دادن پیام‌های غلط از داخل به بیرون توسط برخی جریان‌های سیاسی نوظهور، ضریب دادن به شایعاتی که موساد در پس پرده پخش می‌کند و نیز خط تضعیف دولت و دامن زدن به اختلافات ازجمله این موارد است. واقعیت آن است که دشمن روز گذشته از پادگان امام علی (ع) در خرم‌آباد صدای یک انفجار را نشنیده است، بلکه تصویری از یک آرایش جدید امنیتی را می‌بیند که اثر آن به‌مراتب از وعده صادق ۳ پیچیدگی بیشتری خواهد داشت. در این فرم جدید از «مکتب امنیتی تهران» طبیعی است که دشمن بخواهد محاسبات داخلی را به هم بزند. 
 برای جلوگیری از این سیر باید آرایش داخلی تهاجمی‌تر و البته فاقد هیجان باشد، تصویری که دشمن از ضرب عملیاتی پادگان امام علی (ع) در جنگ ۱۲ روزه دیده از صدا‌های مشکوکی که روز گذشته پخش شده شفاف‌تر است، این تصویر خاص از داخل به بیرون باید به‌درستی منعکس شود تا محاسبه فشار حداکثری و جنگ حداقلی به‌صورت کامل به هم بخورد.