صاحبخبر -
به گزارش ایرنا، عباس رییسی روز یکشنبه در بازدید از حمام گلهداری بندرعباس افزود: این بنای تاریخی با حفظ اصالت معماری و بهرهگیری از رویکرد فرهنگی، بهعنوان مجموعهای برای معرفی میراث ناملموس و سنتهای بومی مردم جنوب ایران فعالیت خود را از سر میگیرد.
وی با اشاره به اینکه حمام تاریخی گلهداری، نمادی از تاریخ و هنر معماری بندرعباس است، اظهار کرد: آیینهای از سبک زندگی، روابط اجتماعی و فرهنگ عمومی مردمان این خطه در گذشته به شمار میآید و احیای دوباره آن فرصتی برای پیوند نسل امروز با ریشههای تاریخی و فرهنگی منطقه فراهم میکند.
سرپرست ادارهکل میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی هرمزگان با اشاره به اهمیت تعریف کاربری مناسب برای بناهای تاریخی، تصریح کرد: حفاظت از میراث فرهنگی بدون بهرهبرداری پایدار ممکن نیست؛ از اینرو حمام گلهداری در قالب مجموعهای برای بازدید عمومی، اجرای برنامههای فرهنگی و معرفی آثار و صنایعدستی استان ساماندهی شده است.
رییسی تاکید کرد: بازگشایی این حمام نقشی مهم در رونق گردشگری فرهنگی، افزایش حضور گردشگران در بافت تاریخی بندرعباس و ایجاد پویایی اجتماعی و اقتصادی منطقه خواهد داشت و میتواند به یکی از نقاط کانونی بازدید گردشگران داخلی و خارجی تبدیل شود.
وی خاطرنشان کرد: صیانت از آثار تاریخی نیازمند همافزایی همهجانبه دستگاهها و مردم است و این ادارهکل با رویکردی جدی، احیا و بهرهبرداری اصولی از بناهای ارزشمند استان را در اولویت برنامههای خود قرار داده است.
گفتنی است، حمام سنتی گلهداری بندرعباس از آثار تاریخی این شهر، متعلق به دوره قاجاریه و دارای معماری سبک مناطق مرکزی کشور بوده و با مصالح بومی ساخته شده است.
حمام وقفی گلهداری متعلق به مسجد گلهداری و واقف آن تجارتخانه حاج شیخ احمد گلهداری است؛ ردپای سنگهای دریایی، سنگهای اسفنجی، گچ دست کوب و ساروج محلی را در آن پیدا خواهید کرد که به خاطر رطوبت بالای منطقه، در بنا به کار رفتهاند.
فضای معماری حمام گله داری مانند سایر حمامهای دیگر نواحی کویر مرکزی، دارای فضاهای بینه، سر بینه، گرمخانه و خزینه است. بنا دارای پنج گنبد بزرگ و کوچک است که در ورودی راهرو هشتی کوچک قرار دارد تا با دما و رطوبت، فضای داخلی تنظیم شود. فضای "بینه" به شکل هشت گوش ساخته شده و در اطراف آن چهار صفه یا سکوی نشیمن و رختکن دیده میشود، وسط سالن "بینه" حوضچه هشت ضلعی کوچک قرار دارد.
سیستم گرمادهی حمام شامل انبار سوخت، آتشدان، دیگ، دودکشها و گودال جمع آوری خاکستر است و فضای گرم کننده حمام که به علت نگهداری گرما در عمق زمین قرار گرفته که آب مصرفی این بنای تاریخی از چاهی به عمق ده متر که هنوز پابرجاست، تامین میشده که این عمل با استفاده از نیروی کمکی گاو که در لهجه محلی هرمزگانی «گاو و گوچه» گفته میشد، صورت میگرفت، یعنی چرخ گاو، دائم در حرکت بوده و آب را از چاه به انبار ذخیره میریخت.
در وسط سقف حمام روزنههایی بهعنوان نورگیر در هر یک از فضاها وجود دارد که عمل نورگیری و تهویه در حمام توسط همین روزنهها صورت میگرفت، بدین ترتیب که با باز و بسته کردن آن در فصولی از سال دما و رطوبت داخل حمام را تنظیم میکردند.
این حمام ما بین سالهای ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۸ هجری قمری تعمیر و مرمت شده، بعد از آن برای سالهای طولانی متروکه و بدون استفاده باقی مانده بود تا این که سازمان میراث فرهنگی استان هرمزگان اقدام به مرمت و بازسازی این بنا کرد و حمام به موزه مردمشناسی تغییر کاربری یافت.
∎
