قسمت دوم از مجموعه “Wrestling Through Time

قسمت اول

این بار سفر ما به دوران قلمروها (Territory Era) در کشتی کج است وقتی هر شهر و ایالت دنیای خود را داشت و پروموترها برای جذب هوادار با هم رقابت می‌کردند

در این قسمت با شکل‌گیری NWA و اتحاد پروموشن‌ها آشنا می‌شویم، می‌بینیم چگونه قهرمانان سفرکننده از شهری به شهر دیگر رفتند و پایه‌های کشتی حرفه‌ای مدرن گذاشته شد

دوران قلمروها و ظهور اتحادیه ملی کشتی (NWA): چگونه دنیای تکه‌تکه، کشتی مدرن را شکل داد

 

قبل از آنکه کشتی به یک نمایش جهانی با سالن‌های بزرگ، نورهای خیره‌کننده و برنامه‌های تلویزیونی شناخته‌شده تبدیل شود، از چیزی بسیار کوچک‌تر و شخصی‌تر رشد کرده بود. در اوایل قرن بیستم، کشتی حرفه‌ای بیشتر شبیه یک جاذبه سیار بود تا یک ورزش متحد و یکپارچه. کشتی‌گیران از شهری به شهر دیگر می‌رفتند و در کارناوال‌ها، سالن‌های کوچک و تئاترهای دودآلود نمایش می‌دادند و داستان‌های قهرمان‌ها و شرورها را تعریف می‌کردند، پیش از آنکه کسی به آن بگوید «سرگرمی ورزشی». این حرفه خشن، زمخت و عمیقاً به جوامع محلی پیوند خورده بود.

 

در آن زمان، هر شهر یا منطقه صحنه کشتی خاص خودش را داشت. برگزارکنندگان محلی تعیین می‌کردند چه کسی کشتی بگیرد، چه کسی برنده شود و مهم‌تر از همه، چه کسی مورد علاقه طرفداران باشد. این برگزارکنندگان هم کسب‌وکار و هم داستان‌گو و هم مدیر صحنه بودند. آن‌ها باید بلیت می‌فروختند، طرفداران را هیجان‌زده نگه می‌داشتند و ستاره‌های خودشان را محافظت می‌کردند. با محبوب‌تر شدن کشتی، این باشگاه‌های کوچک محلی به پروموشن‌های بزرگ‌تر تبدیل شدند. شیکاگو پایگاه کشتی قدرتمندی داشت، سنت لوئیس، تگزاس، کالیفرنیا و ایالت‌های جنوب‌شرق آمریکا نیز صحنه‌های قوی خودشان را شکل می‌دادند. مشکل این بود که همه آن‌ها دنیاهای جدا و بدون ارتباطی بودند.

این آغاز چیزی بود که بعدها به «سیستم قلمروها» معروف شد—یک نقشه تکه‌تکه از مناطق کشتی در سراسر آمریکای شمالی. هر قلمرو ستاره‌ها، قهرمانان و طرفداران وفادار خود را داشت. در یک شهر ممکن بود یک «بچه‌خوب» قهرمان پرستیده شود، در حالی که در شهر دیگر مردم درباره یک «بدذات» سخت‌کوش صحبت می‌کردند که حلقه‌شان را می‌ساخت. برای محافظت از کسب‌وکار خود، برگزارکنندگان نمی‌خواستند شرکت‌های دیگر وارد قلمرو آن‌ها شوند یا استعدادشان را بربایند. اما هرچه کشتی بیشتر رشد می‌کرد، واضح‌تر می‌شد که این قلمروها به همکاری نیاز دارند، نه رقابت بی‌پایان.

 

و اینجا است که داستان اتحادیه ملی کشتی (NWA) شروع می‌شود.

ساختن یک اتحادیه در میان حلقه‌ها

 

در سال ۱۹۴۸، چند برگزارکننده تأثیرگذار در یک اتاق هتل در واترلو، آیووا جمع شدند و ایده‌ای ساده اما قدرتمند داشتند: به جای مبارزه با یکدیگر، اگر همکاری کنند چه می‌شود؟ این گروه شامل افرادی مثل «پل پینکی» جورج، سام موشنیک و بعدها برگزارکنندگان افسانه‌ای مثل جیم کراکت، فریتز فون اریک و بیل واتس بودند که در سیستم گسترده‌تر نقش کلیدی داشتند. ایده‌شان ایجاد یک اتحاد رسمی—چیزی شبیه یک نهاد حکومتی—بود که قلمروها را متحد کند، استعدادها را به اشتراک بگذارد و یک قهرمان جهانی واقعی را معرفی کند که بتواند در همه جا ظاهر شود.

 

آن‌ها نام آن را اتحادیه ملی کشتی یا به اختصار NWA گذاشتند.

 

NWA به دنیای پر هرج و مرج کشتی نظم داد. هر منطقه محافظت شد: برگزارکنندگان به قلمرو یکدیگر احترام گذاشتند و در عوض از عضویت در شبکه بزرگ‌تر بهره‌مند شدند. کشتی‌گیران حالا مسیرهای واضح‌تری برای موفقیت داشتند. یک قهرمان محلی می‌توانست از پروموشن منطقه‌ای خود بالا برود، سپس به قلمروی دیگری فرستاده شود تا با رقبای جدید روبه‌رو شود، طرفداران جدید پیدا کند و به ستاره ملی تبدیل شود. برای اولین بار، کشتی احساس ارتباط واقعی داشت.

 

قهرمان سیار

 

شاید مهم‌ترین نماد دوران NWA، قهرمان جهانی بود. به جای اینکه هر منطقه «بزرگ‌ترین ستاره» خودش را داشته باشد و درباره اینکه کمربند چه کسی مهم‌تر است بحث کنند، NWA یک قهرمان معرفی کرد که در همه جا شناخته شده بود. این قهرمان در یک مکان ثابت نمی‌ماند؛ او از قلمرو به قلمرو سفر می‌کرد و عنوان خود را در سراسر قاره دفاع می‌کرد.

 

نام‌هایی مثل لو تز، هارلی ریس، دوری فانک جونیور و ریک فلیر روزی این افتخار را بر دوش خواهند کشید. لو تز به‌ویژه در سال‌های اولیه نقش حیاتی داشت. او نه تنها کاریزماتیک بود، بلکه واقعاً سخت و مورد احترام داخل و خارج از رینگ بود. وقتی NWA کسی مثل تز را برای نمایش اصلی می‌فرستاد، طرفداران باور داشتند که بهترین دنیا را می‌بینند. و چون قهرمان به قلمروهای زیادی سفر می‌کرد، باعث جذب جمعیت بزرگ و مشروعیت برای هر پروموشنی می‌شد که ظاهر می‌شد.

 

این سیستم همچنین به روایت داستان‌ها ساختار داد. برگزارکنندگان می‌توانستند رقابت‌های طولانی و دراماتیک بسازند، جایی که قهرمان محلی دنبال قهرمان NWA می‌رفت، امیدوار بود عنوان جهانی را به قلمرو خود بیاورد. گاهی قهرمان محلی پیروز می‌شد، گاهی درست قبل از پیروزی متوقف می‌شد. در هر صورت، طرفداران باز می‌گشتند.

کشتی به‌عنوان جامعه و فرهنگ

 

دوران قلمروها، کشتی را برای طرفداران بسیار شخصی کرد. در ممفیس، مردم ستاره‌های محلی خود را با اشتیاق دنبال می‌کردند. در کارولینای شمالی و جنوبی، جیم کراکت پروموشنز رقابت‌های احساسی ساخت که کودکی بسیاری را شکل داد. جمعیت تگزاس برای دیدن خانواده فون اریک سالن‌ها را پر می‌کردند و کشتی را به چیزی تقریباً اسطوره‌ای تبدیل می‌کردند.

 

هر قلمرو سبک خاص خود را داشت. برخی روی کشتی فنی تأکید داشتند، برخی به درگیری‌های پرهیجان می‌پرداختند، بعضی داستان‌سرایی خانوادگی را ترجیح می‌دادند و برخی درام جدی و تند را دنبال می‌کردند. این تنوع باعث شد کشتی از نظر خلاقانه رشد کند. برگزارکنندگان از هم یاد گرفتند، ایده‌ها را قرض گرفتند و مدام آزمایش کردند و پایه‌های روایت کشتی مدرن را شکل دادند.

 

چالش‌ها، درگیری‌ها و میراث

 

البته، سیستم کامل نبود. سیاست در آن عمیق بود. تصمیم‌گیری درباره اینکه چه کسی قهرمان شود، کدام قلمرو مستحق نمایش بزرگ‌تر است و قدرت چگونه تقسیم شود، اغلب باعث تنش می‌شد. اما برای دهه‌ها، سیستم NWA دوام آورد، زیرا همه از ساختار مشترک سود می‌بردند.

 

سرانجام تلویزیون همه چیز را تغییر داد. تلویزیون ملی و کابلی باعث شد برخی پروموشن‌ها بتوانند همزمان به میلیون‌ها نفر برسند. شرکت‌هایی مثل WWF (که حالا WWE است) تحت مدیریت وینس مک‌ماهون شروع به عبور از قوانین قلمروها کردند، پروموشن‌های دیگر را خریدند یا تصاحب کردند و محصولی یکپارچه ملی ایجاد کردند. این آغاز پایان نقشه سنتی قلمروها بود.

 

اما حتی وقتی سیستم کمرنگ شد، تأثیر آن هرگز ناپدید نشد.

چرا این دوران هنوز مهم است

 

دوران قلمروها و ایجاد NWA کشتی حرفه‌ای را به شکلی که امروز می‌شناسیم تبدیل کرد. این دوران ایده یک قهرمان جهانی که در همه جا معنی داشت را ایجاد کرد. مفهوم داستان‌سرایی بلندمدت، هویت منطقه‌ای و وفاداری احساسی طرفداران را شکل داد. بسیاری از افسانه‌هایی را که نسل‌های کشتی‌گیران و طرفداران را الهام بخشیدند، معرفی کرد. و شاید مهم‌تر از همه، نشان داد کشتی فقط رقابت نیست؛ کشتی همکاری، تاریخ مشترک و هنر ایجاد هیجان مشترک است.

 

در یک نگاه

 

دوران قلمروها کشتی را از نمایش‌های پراکنده محلی به دنیایی سازمان‌یافته و متصل تبدیل کرد. اتحادیه ملی کشتی آن قلمروها را گرد هم آورد، قهرمانان مشترک، قوانین مشترک و روایت مشترک ایجاد کرد. از طریق ستاره‌های سیار، صحنه‌های محلی پرشور و همکاری هوشمندانه، پایه‌ای برای همه آنچه کشتی مدرن شد، گذاشت.

 

حتی اگر طرفدار پروپاقرص کشتی نیستید، فهم این دوران یعنی فهم اینکه چگونه یک جاذبه پراکنده کارناوالی به یکی از تأثیرگذارترین و محبوب‌ترین شکل‌های سرگرمی جهان تبدیل شد.