ابراهیم خدایار در گفتوگو با خبرنگار صداوسیما، با ابراز نگرانی از کمرنگ شدن جایگاه ادبیات در جامعه گفت: بزرگترین سرمایه فرهنگی ایران، سرمایه ادبی آن است و شکوه و عظمت تاریخی کشور در شعر فارسی نمود یافته است.
به گفته وی، هرگونه بررسی هویت ایرانی، بدون توجه به شعر و ادبیات، نگاهی ناقص خواهد بود.
ابراهیم خدایار با اشاره به دلایل فاصله گرفتن بخشی از جامعه از ادبیات افزود: بخش مهمی از این مسئله به سیاستگذاریهای فرهنگی بازمیگردد؛ بهگونهای که میزان حضور و تأثیرگذاری بزرگان ادبیات در تصمیمگیریهای کلان کاهش یافته است.
این استاد دانشگاه با نقل قولی از یکی از برندگان جایزه نوبل خاطرنشان کرد: ارزش هر دانش و فن به نتایج آن وابسته است. هنگامی که یک رشته علمی یا فرهنگی جایگاه اقتصادی خود را از دست میدهد، بهتبع آن ارزش فرهنگیاش نیز در جامعه کمرنگ میشود.
او با مقایسه وضع ادبیات با سایر رشتهها گفت: همانطور که امروز رشته پزشکی به سبب برخورداری از جایگاه اقتصادی مطلوب، مورد توجه جامعه قرار دارد، اگر این جایگاه دچار افول شود، میزان اقبال اجتماعی نیز کاهش خواهد یافت. این قاعده درباره ادبیات و دیگر رشتههای دانشگاهی نیز صدق میکند.
به گفته این استاد ادبیات، آشنا نبودن نسل جدید با شکوه و عظمت ادبیات گذشته ایران و همچنین نبود دستاوردهای ملموس اقتصادی برای فعالان این حوزه، از دیگر عوامل مؤثر در کاهش گرایش جامعه به ادبیات است.
ابراهیم خدایار تأکید کرد: میزان احترام و توجه جامعه به استادان و اهالی فرهنگ، ارتباط مستقیمی با جایگاه و میزان بهرهمندی آنان در ساختار اجتماعی دارد.