به گزارش خبرنگار سرویس کودک و نوجوان خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، آشنایی با آداب و رسوم محلی و شهرستانهای ایران همیشه از طریق آموزش مستقیم ممکن نیست. آیا میتوان در بستر یک داستان کودکانه نکات مهمی را به کودکان آموخت؟ مثل کتاب «من و گاوترین دوست دنیا» که در آن یک کودک روستایی از اهالی گیلان با گاو خود به نام گیلهورزا صحبت میکند. ماجرای اصلی این گفتوگوها هم از این قرار است که خانواده این کودک روستایی، که از جلد کتاب متوجه میشویم یک پسر بچه است، مشکل مالی دارند، اما پسربچه اصلاً دوست ندارد که روی گاو خود حساب کند و او را بفروشد، چرا که دوست ندارد عزیزترین دوست خود را به خاطر مسائل مالی از دست بدهد. به همین دلیل تصمیم میگیرد که راه دیگری پیدا بکند و این راه دیگر، حصیر بافی است.
در خلال این گفتوگوها و اینکه چگونه این پسربچه میتواند گاو خود را حفظ کند، با آداب و رسوم مختلف گیلان و مشاغل رایج در آن آشنا میشویم؛ مشاغلی مثل برنجکاری و حصیربافی. همچنین در این کتاب با نگاهی نقادانه به مسابقهای موسوم به ورزاجنگ اشاره شده که در آن گاوها با یکدیگر میجنگند. کتاب، ضمن توضیح راجع به چندوچونِ این مسابقه، کودکان را به وجه خشونتآمیز آن هم توجه داده و آنها را به پرهیز از چنین رسومی که حیوانآزاری را در بر دارند، ترغیب کرده است.
در پایان کتاب بخشی به نام «فرهنگنامه» آمده که به توضیح بعضی مفاهیم و موضوعات مربوط به فرهنگ و مشاغل و آداب و رسوم گیلان اختصاص دارد. از وجوه متمایز این کتاب داشتن یک جزوه تحت عنوان راهنمای خواندن و فعالیتهایی درباره داستان است. در این جزوه برای خانوادهها مرور شده که مثلاً چه سوالاتی میتوانند از کودکان خود درباره داستان بپرسند و چه تمریناتی با آنها انجام بدهند تا داستان کتاب بیشتر در ذهن آنها نهادینه شود.
از جذابیتهای کتاب «من و گاوترین دوست دنیا» همچنین داشتن یک هدیه کوچک روی کتاب است: تعدادی بذر برنج که علاوه بر اینکه یک هدیه سوای کتاب است، دوستی کودکان با طبیعت را هم بیشتر میکند. «من و گاوترین دوست دنیا» را ملیحه شاهرخی جاوید نوشته و حمیده خسرویان تصویرهایش را کشیده است. انتشارات کتاب مهرسا نیز آن را با قیمت ۱۵۹ هزار تومان در دسترس علاقهمندان قرار داده است.
∎