به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، نرگس رسولی| در امتداد تاریخ حماسههای ایران، لحظاتی وجود دارند که زمان در آنها متوقف میشود؛ لحظهی وداع پدر با پیکر خاکی و لحظهی سلام نوزاد به جهانی که پدر دیگر در آن حضور فیزیکی ندارد. این دو نقطه، مرز میان پایان و آغازند.
یاد شهیدان «رضا نجفی» و «حمید طوماری» – دو قهرمان آسمانی جنگ 12 روزه با دو نوزادی پیوند خورده است که هر یک، پس از پرواز پدرانشان، نور امید را به خانههایشان بازگرداندند. روایت «اسرا» و «حمیدرضا»، روایتی است از عشق جاودانه و تعهدی که فراتر از مرگ تفسیر میشود.
شش ماه انتظار و تولد «اسرا» در آذر ماه سرد
در آذر ماه سرد و دلگیر، درست زمانی که زمین در سکوت انتظار فرو رفته بود، خانهای روشنی گرفت. در تاریخ 26 آذر ماه، «اسرا» به دنیا آمد. این تولد، شش ماه پس از پروازی رخ داد که قلب خانواده را برای همیشه داغدار کرد؛ شش ماه پس از شهادت سردار شهید «رضا نجفی»، فرمانده شجاع سپاه ناحیه ایجرود؛ شهید نجفی، مردی بود که در دل نبردهای نفسگیر 12 روزه با رژیم صهیونیستی، با صلابت ایستاد و جانش را فدای امنیت این خاک کرد.
«اسرا»، او که به معنای «حصار محافظتشده» است، آمد تا نمادی از آن حصاری باشد که پدرش در برابر دشمنان بنا نهاد. او وارث مردانگی پدری است که از او یادگارانی چون طاها، یاسین و حسین، پسران دلاورش، به جا مانده است. تولد «اسرا»، تحقق بخشیدن به بخشی از رؤیاهای پدر بود؛ رویایی که در سکوت شش ماهه، با استقامت مادرش در دل خانواده شکوفا شد. این دختر کوچک، اکنون حامل نام فرماندهی است که در سختترین مقاطع، عاشقانه ایستادگی کرد.
عطر تابستان و شمیم رضوی در نام «حمیدرضا»
در سوی دیگر این حماسه، داستانی دیگر از صبر و عشق در بهار زندگی جریان داشت. در میانهی تابستان، درست زمانی که خورشید بر مدار گرمای خود میچرخید، خانواده شهید «حمید طوماری» هدیهای آسمانی دریافت کردند. فرزندی پسر متولد شد که او را «حمیدرضا» نام نهادند. این انتخاب، یک منشور معنایی بود که در اعماقِ باورهای دینی و عاطفی خانواده ریشه داشت.
«حمید»، یادآور صلابت و ایثارگری پدری بود که چونان آتشی فروزان در دل نبردها، سایهی سنگینِ شجاعت را بر سر دشمنان افکند. اما نام «رضا»، پیوندی عمیقتر با آسمان برقرار میکرد؛ اشارهای به توسل به حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، به عنوان پناه دلهای بیقرار و تسکینی بر غربت مادرِ شهید. حمیدرضا، این نام مرکب، اکنون یادآور دو رکن اساسی است: تعهد به شهادت پدر و امید به لطف امام هشتم (ع) برای ادامهی راه. این تولد، شیرینی ادامه حیات بود که از دل تلخی فقدان جوشید.
پیوند ناگسستنی؛ استمرار راه شهدا در فرزندان پس از شهادت
این دو طفل، یعنی «اسرا» و «حمیدرضا»، تنها دو نقطه در این اقیانوس ایثار نیستند. تاریخ انقلاب اسلامی، بهویژه دوران دفاع مقدس و جبهههای مقاومت، سرشار از چنین روایتهایی است؛ روایت مادرانی که با قامتی خمیده اما استوار، فرزندان خود را پس از پرواز پدرانشان به آغوش کشیدند و در دامان پر مهرشان، میراثداران راه سرخ شهادت را پروراندند. مادرانی که وظیفهی مضاعفی بر دوش دارند: بزرگ کردن فرزندی که تنها خاطرهی شنیداری از پدر دارد. آنان باید در کنار آموزش الفبای زندگی، الفبای شهادت، معرفت و مقاومت را نیز بیاموزند. این انتقال میراث، سنگ بنای نسل آیندهی جامعهی ماست.
هر کودکی که در چنین شرایطی دیده به جهان میگشاید، چون بذری است که در خاکِ خونین پدرانش کاشته شده است. تولد «اسرا» در آذر و «حمیدرضا» در تابستان، گواهی است بر این حقیقت که راه شهدا، با رفتن آنان خاموش نمیشود؛ بلکه با نفس این یادگاران، هر روز پر فروغتر از پیش ادامه مییابد. آنان امانتهای ارزشمندی هستند که امروز، وظیفهی ماست بستر رشدشان را فراهم کنیم تا درختان تنومند آیندهی این میهن گردند.
یادشان گرامی باد و راهشان پرفروغباد و قدمهای این نوگلان زندگی پربرکت.
انتهای پیام/