به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، اختتامیه نوزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت شامگاه سه شنبه ۲۵ آذر در تالار وحدت برگزار شد.

در همان ابتدا فرزاد حسنی که اجرای مراسم را برعهده داشت گفت که کنداکتور مراسم امشب بسیار فشرده است و از مستندسازان خواست با او همکاری کنند و کم و گزیده صحبت کنند.

حسنی تاکید کرد که امشب قرار نیست از من لطایف بیانی بشنوید و بیشتر گوینده هستم تا بخش ها به سرعت طی شود وگرنه تا ۱۱ شب در خدمت شما هستیم.

محمد حمیدی مقدم دبیر جشنواره، متن سخنرانی خود را در حالی آغاز کرد که خطاب ابتدایی او به وزیر فرهنگ و ارشاد و رییس سازمان سینمایی بود. او گفت البته این متن را در حالی نوشتم که فکر می‌کردم موقع خواندن متن وزیر فرهنگ در جمع ما باشند. ایشان هنوز حضور ندارند و تا دقایقی دیگر به مراسم می‌رسند.

اهمیت جاری بودن نگاه دانشجویی از زبان داور این بخش

رامتین شهبازی از اعضای هیات داوران بخش دانشجویی پیش از اهدای جایزه بیانیه‌ای خواند. او گفت: بسیار خرسندیم که بخش دانشجویی در جشنواره نوزدهم در کنار سایر بخش ها حضور موثر و پر رنگی داشت. امیدواریم این بخش در دوره های بعدی قدرت‌مندتر و موثرتر ادامه پیدا کند. هیات داوران بخش دانشجویی اگرچه از تماشای بسیاری از آثار با امکانات و کیفیت بالای سینمایی و مستند خوشحال بود اما الویت اهدای جایزه را به مستندهایی داد که نه فقط توسط دانشجویان ساخته شده باشند بلکه روح دانشجویی در آنها جاری باشد. جسارت، خلاقیت و استفاده از بودجه های اندک در اختیار دانشجویان برخی از ملاک‌های هیات داوران بوده است.

همچنین هیات داوران مایل است از فیلم «فصل جدید خونه مجردی» به کارگردانی مهدی ناصری نام ببرد و با قرار دادن این فیلم در فهرست کاندیداها از تلاش سازندگان تقدیر به عمل آورده باشد. امید است که گسترش ایده ها در بخش دانشجویی را در آینده شاهد باشیم.

لوح تقدیر به جای تندیس و گله یک عکاس

پژمان مولایی که برای مجموعه عکس «مرگ سیاه» برگزیده بخش عکس شد، با گله از اهدای لوح تقدیر و اهدا نشدن تندیس به عکاسان برگزیده گفت: همه ما می‌دانیم عکاسی مادر سینماست؛ پس چه خوب است که به عکاسی از دید دیگری بنگریم و حرمت مادر را داشته باشیم؛ چون اگر عکاسی نباشد هیچ کدام از فیلمسازان این جا نخواهند بود. چه خوب بود که به عکاسان هم آن ارزشی که به فیلمسازها دادید، می‌دادید؛ به خصوص تندیس‌های زیبایی که آنجا بود و چشم ما به این تندیس ها بود و دوست داشتیم به جای این گل، این تندیس ها را روی طاقچه خانه مان می‌گذاشتیم.

نگاه تحسین‌آمیز به مستندساز فرانسوی و دخترش

جاکوب کرزه که برای مستند «آتش بس» جایزه دریافت کرد، همراه با دختر خردسال خود برای دریافت جایزه روی صحنه آمد و حضور دخترش توجه مجری مراسم و حاضرین را به خود جلب کرد. کرزه، گلی که هیات داوران به او اهدا کردند را به دخترش داد و تندیس را هم به دستان او سپرد. این مستندساز دخترش را روی دوشش نشاند و از روی سن پایین برد که این حرکت نیز مورد توجه حاضرین و مجری مراسم قرار گرفت.

جایزه‌ای که به همسر درگذشته تقدیم شد

سپیده سپهی برگزیده بهترین مستند نیمه بلند بخش بین الملل و همسر زنده‌یاد آرش کردسالی است، گفت: ۱۲ سال پیش آرش کوردسالی تندیس اش را به من تقدیم کرد و من الان تندیس ام را به او تقدیم میکنم که میدانم همیشه در قلب من و همه ما هست.

تقدیر از فیلمساز فلسطینی

در بخشی از این مراسم از رشید مشهراوی کارگردان فلسطینی تقدیر شد. او و رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی همراه محمد حمیدی مقدم دبیر جشنواره روی سن رفتند.

رئیس هیات داوران بخش بین‌الملل جشنواره سینماحقیقت در آیین اختتامیه این جشنواره گفت: حمایت مرکز گسترش از ساخت چهار فیلم در غزه را حمایت از مردم غزه می‌دانم و از جشنواره خیلی ممنونم که از من دعوت کرد تا عضو هیات داوران باشم.

مشهراوی خطاب به فیلمسازانی که جایزه نگرفتند گفت: دلم می‌خواهد به سینماگرانی که در این بخش یعنی بخش بین الملل برنده نشدند، بگویم که ما ۱۴ فیلم مستند بلند دیدیم؛ فیلم هایی با موضوع خیلی مهم و خیلی خوب. من فکر می‌کنم شرکت در این جشنواره به تنهایی یک جایزه است و تمام کسانی که این فیلم ها را ارائه دادند، همگی برنده شدند. دوست داشتیم تعداد جایزه ها بیشتر از این بود اما محدودیت داشتیم و توانستیم به بهترین‌ها جایزه دهیم.

مستندسازان از واقعیت کوچه و خیابان فاصله گرفته‌اند

علی همراز برگزیده بخش ایران جشنواره نیز گفت: فاصله ما مستندسازان در سال های اخیر با واقعیت بیشتر شده؛ فیلم های رسمی ما از دوربین های مردم عقب مانده است. البته در جشنواره فیلم هایی دیدیم که با واقعیت کوچه و خیابان همخوانی داشتند. امیدوارم این اتفاق بیشتر شود تا کسانی که ۱۰۰ سال دیگر ما را می‌بینند این واقعیت ملموسی که ما زندگی می‌کنیم ببینند و حس کنند.

درخواست همکاری وزیر میراث با مستندسازان

هادی آفریده از برگزیدگان جشنواره با اشاره به اینکه ما در منطقه مرزی فیلمبرداری کردیم از وزیر فرهنگ و ارشاد خواست تا در جلساتی که وزیر میراث را می‌بیند تذکر دهد که چرا با مستندسازان همکاری نمی‌شود و مستندسازان مشکلات بسیار زیادی داریم.

برای ما خوب نیست که مستندساز راننده اسنپ باشد

محسن اسلام زاده از دیگر برگزیدگان جشنواره نیز تندیس خود را به حمید مشایخی تقدیم کرد و گفت اگر حمید هم ناز کرد این تندیس را به آن آقای عکاس که تندیس می‌خواست، تقدیم می‌کنم.
او گفت: خوشحالم که در بخش ایران جایزه می‌گیرم. تمام این بچه ها در جنگ ۱۲ روزه با هر گرایشی فیلم ساختند؛ تمام آنها با اینکه مجوز نداشتند دوربین دست گرفتند. این در شان مستندسازان نیست که بودجه آنها تا این حد فعلی کم باشد.
اسلام زاده با بیان اینکه این حرف‌ها را برای خودش نمی‌زند، گفت: من تا۱۰ سال دیگر کار دارم، اینها را برای خودم نمی‌گویم. این خوب نیست که جلوی خارجی ها آبروریزی کنم اما اینکه اسنپ سوار شوید و راننده آن مستندساز باشد، برای ما خوب نیست.

فیلم هایی در جنگ ۱۲ روزه که پاک شدند

علیرضا دهقان یکی از داوران بخش ایران جشنواره نیز پس از اهدای جوایز این بخش گفت: ما بسیار شنیدیم از مستندسازان پیشکسوتی که می‌گفتند در جنگ های خارج از ایران همیشه دوربین به دست بودیم اما در جنگ ۱۲ روزه نتوانستیم فیلم بسازیم. گفتند از فیلم‌هایشان که از روی دوربین‌ها پاک شده؛ امیدوارم تمهیدی اندیشیده شود تا مستندسازان بتوانند اگر باز چنین اتفاقی پیش آمد، فیلم بسازند و وقایع را ثبت کنند.

لعنت به کسی که می‌گوید دارو تحریم نیست

در پایان مراسم ارتباطی با خانم نومانی که به همراه فرزندانش سوژه مستند «بدون گریم» بودند، برقرار شد که با تشویق و احترام سالن به این مادر ایرانی که فرزندانی درگیر با بیماری اس ام ای داشت، همراه بود.
حسنی گفت که با دیدن این مستند گریه کرده و با یادآوری سختی‌هایی که بیماران اس ام ای به دلیل نبود دارو تحمل می‌کنند، گفت: لعنت به کسی که می‌گوید دارم تحریم نیست.
این مجری گفت که در این مستند عنوان می‌شود که نمی‌توانم برای تو از خارج از کشور دارو بفرستم اما به لطف داروی ایرانی که برای اس ام ای تولید شد بچه هایی که این بیماری را داشتند توانستند زندگی کنند و من از سازندگان این مستند تشکر می‌کنم.

درخواست از وزیر بهداشت برای خرید داروی بیماران اس ام ای

فرزاد حسنی به همراه کارگردان مستند مستقیما از وزیر فرهنگ خواستند تا مستند بدون گریم را به‌دست وزیر بهداشت برساند. حسنی گفت که اگر فراموش هم شد فیلم را به دختر آقای پزشکیان می‌رسانم.

درخواستی که سالن را به احترام پدرها به صف کرد

مرتضی پایه شناس برگزیده بخش شهید آوینی نیز با ذکر خاطراتی از پدرش که طی تدوین فیلم او را از دست داده بود، گفت: تمام این سال‌ها فکر می‌کردم پدرم از سر ناامیدی با رفتن من به مدرسه سینمایی موافقت کرده بود. اما وقتی فوت کرد و گنجینه وسایلش را دیدم، یک نامه از یکی از معلم‌هایم پیدا کردیم که نوشته بود: مرتضی در مدرسه سینمایی خوشحال‌تر است. من چند ماهی است که فهمیدم پدرم در آن صبح تابستانی که بالاخره پذیرفت مرا در مدرسه سینمایی ثبت‌نام کند، چه در سر داشت. او در پایان از حضار خواست که به احترام زحماتی که پدرها می‌کشند بایستند و تشویق کنند.