به گزارش خبرگزاری صداوسیما، خبرگزاری شهاب در گزارشی درباره اوضاع فاجعه بار غزه آورده است: اوضاع نامساعد جوی ناشی از طوفان «بایرون» که طی روزهای گذشته غزه را درنوردیده است، سبب شده است نعمت باران به فاجعه انسانی چند لایه تبدیل شود.
این در حالی است که غزه در طول دو سال جنگ، بیش از هشتاد درصد از زیرساختهای خود را از دست داده است و بیشتر از یک میلیون و پانصد هزار آواره فلسطینی در چادرهای معمولی و مراکز اسکان غیراستاندار به سر میبرند.
باوجود آتش بس، اشغالگران همچنان مانع ورود کمکها و مواد غذایی به غزه میشوند که این شرایط نابسامان را سختتر کرده است، زیرا از سویی مناطق زیادی گرفتار سیلاب شده و از سوی دیگر بسیاری از ساختمانهای آسیب دیده، در این شرایط فرو میریزند و بدتر اینکه این وضعیت غزه را در معرض شیوع بیماریها قرار داده است.
در این زمینه «عمر مراد» عضو دفتر سیاسی جبهه مردمی برای آزادی فلسطین گفت: اینکه هر روز عده ای از مردم غزه به علت ریزش منازل و آب گرفتگی در چادرها جان میبازند، همگی نتیجه تجاوزات اشغالگران است که زیرساختهای زندگی در غزه را ویران کردهاند واکنون این فاجعه انسانی در این منطقه به بار آمده است تا جایی که باران که نعمت و خیر است به فاجعه انسانی تبدیل شده است.
مراد تصریح کرد: ویرانی زیر ساختها در کنار ممانعت از ورود سوخت و نیازهای اساسی سبب شده است شهرداری و دفاع مدنی و نهادهای امداد رسانی در برابر تغییرات آب و هوایی نتوانند کاری از پیش ببرند و این اوضاع رنج آوارگان به ویژه کودکان، سالخوردگان و بیماران را دوچندان کرده است.
عمر مراد در ادامه ممانعت از ورود کانکس و چادر را در راستای سیاست برنامه ریزی شده از سوی اشغالگران برای به زانو درآوردن ملت فلسطین دانست.
این در حالی است که روز گذشته «اسماعیل ثوابته»، مدیر دفتر رسانهای دولت غزه، در اظهاراتی درباره پیامدهای طوفان اخیر اعلام کرد که سامانه جوی، فاجعهای انسانی و چندلایه در سراسر نوار غزه ایجاد کرده است.
ثوابته تصریح کرد: بیش از یک میلیون آواره از پیامدهای این طوفان آسیب دیدهاند و حدود ۲۵۰ هزار نفر متحمل خسارات مستقیم شدهاند. خسارتهای اولیه ناشی از طوفان حدود ۴ میلیون دلار برآورد شده است. خطوط انتقال آب در دهها مرکز اسکان موقت از کار افتاده و آوارگان از دسترسی به آب سالم محروم شدهاند. بیش از ۱۳ منزل فرو ریخته است.
او تصریح کرد: در کنار آسیبهای جوی، ادامه بسته بودن گذرگاهها به دست اشغالگران و جلوگیری از ورود کمکهای انسانی، وضع را به مراتب وخیمتر کرده و مسئولیت مستقیم این بحران انسانی بر عهده اشغالگران است.