به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، موضوع چمن هیبریدی ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز موضوعی است که عملکرد تیم فوتبال تراکتور، شرایط میزبانی و حضور هواداران در بازی‌های خانگی این تیم را تحت‌الشعاع قرار داده است. در ادامه به بررسی آخرین وضعیت چمن این ورزشگاه و شرایط چمن ورزشگاه بنیان دیزل می‌پردازیم.

اشتباه در نقطه آغاز؛ میزبانی زودهنگام و تبعات پنهان

پروژه چمن هیبریدی ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز، با هدف پایان دادن به انتقادات چندساله از کیفیت زمین این ورزشگاه آغاز شد؛ پروژه‌ای که می‌توانست در صورت اجرای تدریجی و بهره‌برداری اصولی، به یک سرمایه بلندمدت برای فوتبال تبریز تبدیل شود.

با این حال، نخستین استفاده رسمی از این چمن در شرایطی رقم خورد که عمر آن به چند روز می‌رسید؛ تصمیمی که زنگ خطر را از همان ابتدا به صدا درآورد.

برگزاری دیداری رسمی و پرفشار در چنین مقطعی در سطح لیگ نخبگان آسیا، تعادل زیستی چمن را بر هم زد و زمینه را برای بروز آلودگی و ضعف در ریشه‌دوانی فراهم کرد؛ مشکلی که در ادامه، با نیاز به کشت مجدد و اقدامات اصلاحی پی‌درپی خود را نشان داد.

زنجیره فشار؛ از بازی آسیایی تا هشدارهای کارشناسی

پس از نخستین مسابقه، روند فرسایشی چمن ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز به‌تدریج آشکار شد. هرچند عملیات ترمیمی بلافاصله آغاز شد، اما فشار تمرین‌ها و برگزاری دیدارهای رسمی، فرصت لازم برای تثبیت زمین را از بین برد. کارشناسان حوزه نگهداری چمن بارها تأکید کردند که این زمین برای رسیدن به شرایط باثبات، به زمان مشخص و بدون بار مسابقه نیاز دارد؛ زمانی که با برنامه‌ریزی‌ها، به‌سادگی در دسترس قرار نگرفت.

بازی جدید، آسیب تکرارشونده

نگرانی اصلی در شرایط فعلی، تنها کیفیت ظاهری زمین نیست. مسئله، اثر تجمعی فشار مسابقات بر چمنی است که هنوز مراحل حساس استقرار را به طور کامل پشت سر نگذاشته است.

در این شرایط برگزاری هر مسابقه جدید، می‌تواند بخشی از اقدامات اصلاحی از جمله ضدعفونی و تقویت ریشه را خنثی نموده و آسیب‌هایی ایجاد کند که ترمیم آن‌ها در بازه زمانی کوتاه ممکن نخواهد بود.

آسیب جدید و شرایط نامناسب چمن تا بهار سال جدید

مسئله چمن ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز حالا به یک معادله زمانی تبدیل شده است. در صورت ادامه میزبانی در شرایط فعلی، خطر آسیب جدی به‌حدی بالاست که امکان ترمیم کامل زمین تا ماه‌ها بعد وجود نخواهد داشت. این بدان معناست که احیای اصولی چمن، ناچار به فصل بهار و شرایط آب‌وهوایی مساعدتر موکول می‌شود؛ تأخیری که بر کیفیت مسابقات خانگی و برنامه‌ریزی باشگاه تراکتور و نتایج آن تأثیر مستقیم خواهد داشت.

مطالبه میزبانی پرتماشاگر از پرسپولیس و الدحیل؛ واقعیت فنی چه می‌گوید؟

اصرار برای برگزاری دیدارهای حساس و پرتماشاگر در ورزشگاه یادگار امام، اگرچه از منظر اقتصادی و هواداری قابل درک است، اما در تضاد با واقعیت فنی زمین قرار دارد. میزبانی واقعی، زمانی معنا پیدا می‌کند که زمین مسابقه خود به یک امتیاز تبدیل شود، نه عاملی که تیم میزبان را نیز درگیر چالش کند. در شرایط فعلی و به اذعان کارشناسان، چمن ورزشگاه یادگار امام (ره) تبریز آماده برگزاری مسابقات پرفشار نیست.

بنیان دیزل؛ آبرودار فوتبال تبریز

در سوی دیگر، ورزشگاه شهید سلیمانی تبریز (بنیان دیزل) قرار دارد؛ مجموعه‌ای که در دوره عدم آمادگی یادگار امام، بدون حاشیه مسئولیت میزبانی فوتبال تبریز را برعهده گرفت.

هرچند چمن این ورزشگاه نیز به‌دلیل فشار متوالی و قدمت بالا، در بهترین شرایط خود نیست، اما در عمل اجازه نداد فوتبال استان وارد بحران کامل میزبانی شود و نقش یک پشتیبان حیاتی را ایفا کرد.

نگهداری به‌جای شتاب‌زدگی؛ مقایسه‌ای تأمل‌برانگیز میان دو ورزشگاه

چمن بنیان دیزل با عمری نزدیک به 15 سال، تنها با نگهداری مستمر و اصولی توانسته سال‌ها پاسخ‌گوی تمرینات و مسابقات رسمی تراکتور، ماشین‌سازی، گسترش‌فولاد، مس سونگون و تیم‌های ملی پایه باشد. این تجربه، در کنار چالش‌های چمن هیبریدی یادگار امام (ره) نشان می‌دهد که موفقیت پروژه‌های زیرساختی، بیش از آنکه به فناوری وابسته باشد، به تصمیم‌سازی درست، بهره‌برداری مناسب و صبر مدیریتی نیاز دارد.

مطالبه‌ای که نمی‌شود نادیده گرفت

آنچه امروز فوتبال تبریز به آن نیاز دارد، نه تصمیم‌های مقطعی و احساسی، بلکه یک نگاه بلندمدت است. مطالبه روشن است،

حفظ سرمایه انجام‌شده، پرهیز از فشار زودهنگام، و استفاده از تجربه بنیان دیزل برای تصمیم‌سازی‌های آینده.

اما در صورتی که میزبانی از پرسپولیس و الدحیل در ورزشگاه بنیان دیزل ممکن است، این سوال مطرح می‌شود که چرا دیدار با الوحده در ورزشگاه یادگار امام (ره) برگزار شد تا چمن جدید این ورزشگاه در فاصله چند روز پس از کاشت، تحت فشار زیادی قرار گیرد.

انتهای پیام/