عبدالرضا فرجی راد، استاد ژئوپلیتیک در تشریح دلایل متمایل شدن رئیس‌جمهوری اوکراین به برگزاری انتخابات در زمان حکومت نظامی در گفت‌وگو با ایلنا اظهار کرد: واقعیت این است که زلنسکی ابتدا زیر بار برگزاری انتخابات نمی‌رفت. اما اکنون فشارهایی که از جانب آمریکا برای پذیرش آتش‌بس و صلح وارد می‌شود، ناچار شده این موضوع را بپذیرد. او معتقد است که در صورت برگزاری انتخابات، پیروز خواهد شد؛ اما ترامپ برداشت متفاوتی دارد. به‌طور کلی یک کشمکش جدید میان اوکراین، اروپا و آمریکا شکل گرفته است. از نظر دولت آمریکا و به‌ویژه ترامپ، برگزاری انتخابات می‌تواند به روند صلح کمک کند و اروپا نیز نباید با آن مخالفت کند. با این حال، برای زلنسکی بسیار دشوار است که امتیاز بدهد. اخیراً وزیر خارجه روسیه اعلام کرد که مسکو طرحی را در دسترس دارد که بخشی از آن طرح به منطقه خرسون مربوط می‌شود؛ منطقه‌ای که پیش از این در کنترل روسیه نبود. همین‌طور درباره نیروگاه‌های اتمی نیز صحبت‌هایی مطرح شده است. روس‌ها اکنون این مناطق و تأسیسات را می‌خواهند و هرگونه تأخیر به ضرر اوکراین تمام خواهد شد. انتخابات نیز بخشی از همین روند است و به صورت کلی روس‌ها حتی در صورت دستیابی به صلح، زلنسکی و تیم او را نمی‌خواهند و باید از قدرت کنار بروند که البته آمریکایی‌ها هم این موضوع را می‌دانند.

وی ادامه داد: تا زمانی که معامله‌ای میان ترامپ و اروپا صورت نگیرد، زلنسکی در میانه این بازی باقی می‌ماند. اما اگر آمریکا و اروپا توافق کنند، به باور من زلنسکی نیز نهایتاً تسلیم خواهد شد. مسئله جنگ برای شخص زلنسکی به یک موضوع کاملاً شخصی تبدیل شده است. اکنون تقریباً هیچ‌کس باور ندارد که او بتواند مناطقی را که از دست داده (از کریمه گرفته تا مناطق دیگری که در سه چهار سال گذشته از دست رفت) را پس بگیرد. روس‌ها قطعاً آن ۲۰ درصد دونباس را نیز خواهند گرفت و در این زمینه، حرف ترامپ درست است؛ چراکه وضعیت اقتصادی و عمومی اوکراین نیز بسیار بد است و شرایط جبهه مناسب نیست. اروپا هم توان تحمل جنگ طولانی‌مدت و کمک‌های میلیاردی به اوکراین را ندارد. بنابراین پافشاری زلنسکی بیشتر با هدف حفظ خود است. شاید او امیدوار است انتخابات برگزار شود تا براساس قانون کنار برود و فرد دیگری بیاید و قرارداد صلح یا «قرارداد شکست» را امضا کند و ممکن است فشار آمریکایی‌ها نیز به همین دلیل باشد تا زلنسکی از قدرت کنار برود و امضای توافق به نام فرد دیگری ثبت شود.

این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: به نظر می‌رسد هرچه زودتر توافق امضا شود، به نفع اوکراین است؛ هم کشته‌های کمتر، هم واگذاری زمین کمتر صورت می‌گیرد زیرا اگر روس‌ها بتوانند آن ۲۰ درصد دونباس و مناطق شرقی ادعایی خود را کاملاً تصرف کنند، بعدها در خرسون و مناطق دیگری که بخشی از آن‌ها را اکنون کنترل می‌کنند نیز مدعی خواهند شد. بنابراین بهتر است اوکراین هرچه زودتر تن به توافق بدهد. در مورد امنیت اروپا نیز بحث‌هایی مطرح است. اروپایی‌ها می‌گویند اگر توافق به این شکل امضا شود، امنیتشان به خطر می‌افتد، اما تفاوت چندانی نمی‌کند که روسیه همین حالا ۲۰ درصد دونباس را بگیرد یا بعداً. به‌ویژه انگلیس که دشمنی دیرینه و تاریخی با روسیه دارد.

وی افزود: در واقع، شکست اوکراین، شکست اروپا هم هست. آمریکایی‌ها با زرنگی خود را از این شکست کنار کشیده‌اند. آمریکا در رأس جنگ اوکراین بود و اروپا پشت سر آن، اما ترامپ با ورود به روند صلح، آمریکا را از شکست خارج و خود را به‌عنوان «منجی صلح» مطرح کرد. در ماه‌های اخیر نیز کاهش ارسال سلاح و فروش تجهیزات به اروپا برای ارسال به اوکراین، نشان‌دهنده همین تغییر رویکرد است. نتیجه آنکه آمریکا از شکست فاصله گرفت و بار این شکست بر پیشانی اروپا نشست. حال فرض کنیم انتخابات برگزار شود. برخی می‌گویند ممکن است نتیجه طوری مهندسی شود که زلنسکی دوباره رأی بیاورد، اما بسیاری معتقدند احتمال آن کمتر شده است. 

سفیر پیشین ایران در نروژ خاطرنشان کرد: نتیجه جنگ مشخص است؛ چه مردم اوکراین بخواهند چه نخواهند. طبیعی است که مردم نمی‌خواهند سرزمینشان را از دست بدهند، اما در مصاحبه‌هایی که رسانه‌های خارجی انجام می‌دهند، بسیاری از مردم گفته‌اند که از طرح صلح استقبال می‌کنند ولی امید چندانی ندارند. با وجود این، از صحبت‌ها مشخص است که از نقش ترامپ در پیشبرد صلح بدشان نمی‌آید. مردم خسته‌اند؛ از بی‌برقی، بی‌گازی، زمستان سخت، کشته‌ها و فشارهای زندگی روزمره. در مجموع، مردم می‌دانند که زمین‌هایی را از دست خواهند داد. می‌دانند طرح ترامپ چیست اما آرامش می‌خواهند؛ آتش‌بس می‌خواهند. بنابراین، در نهایت مردم نیز راضی خواهند شد به آنچه پارلمان تصویب کند و کسی که قرار است توافق را امضا کند.