هیچ رسانه دیداری یا شنیداری از رسانه‌های رایج دنیا بی طرف و خنثی نیست. هر رسانه‌ای با هدفی ویژه در پی رنگ دادن به جامعه و خانواده ما و به دنبال تأثیرگذاری در فرآیند تربیتی فرزندان ما است. در چنین احوالی، رهاسازی فرزندان در مقابل رسانه، یعنی سپردن امر خطیر تربیت به دست کسانی که معلوم نیست صلاحیتی برای فرآیند تربیت داشته باشند.

 

رسانه‌ها می‌توانند نقش تخریبی بر اعضای خانواده ایفا نمایند؛ مانند عوض کردن ادبیات گفتاری اعضای خانواده، ایجاد تغییر در نگرش‌ها و منش‌ها، متحول کردن رفتار و اطوار، نهادینه ساختن ناهنجاری‌های اخلاقی و اجتماعی به شکل هنجار و تخریب عواطف و احساسات.

 

منبع: خانواده و تربیت مهدوی، ص ۴۰۶ و ۴۰۷

انتهای پیام/