به گزارش روز جمعه خبرنگار ایرنا، سید هادی حمیدی سال ۱۳۳۲ در شاندرمن از توابع شهرستان ماسال به دنیا آمد، شاید نخستین بار که گوشش با آوازهای تالشی آشنا شد با لالاییها و زمزمههای مادرش بود.
او از دهه ۵۰ به طور جدی وارد عرصه موسیقی شد و پنج آلبوم به نامهای «ونگاونگ، سیا ریحون، آوای مهر، هفت آهنگ و غمنامه» تولید کرد.
آلبوم «هفت آهنگ» که یادگار دوران جوانی این هنرمند است شامل برخی از سرودههای مادر بود و انتشار آن موجب محبوبیت او شد.
آلبوم «ونگاونگ» که شاهکاری در موسیقی تالش بود و استاد «فریدون شهبازیان» در تنظیم این اثر وی را همراهی کرد، در سال ۱۳۷۲ منتشر شد، در این اثر، حمیدی توانست ملودیهای اصیل و تالش را جمعآوری و ارائه دهد.
حضور خبرنگار ایرنا در منزل استاد سید هادی حمیدی اسطوره آواز تالش
خبرنگاران ایرنا سری به وی زدند و او با مهربانی پذیرای آنان شد که در ادامه این گفت وگو را می خوانید.
وی در مورد کارهایش به خبرنگار ایرنا میگوید: از جامعترین آثارم میتوان «آوای مهر» را ذکر کرد که جذابیت و صلابت موسیقی کلامی و دستون و ترانه تالشی را نشان میدهد و این اثر با آواز این حقیر و همکاری استاد ارجمند «حسین علیزاده» تهیه شد.
حمیدی در ادامه میافزاید: آوای مهر برگرفته از آواهای محلی تحت عنوان زجه، به عنوان سوزناک ترین ملودی در سازمان یونسکو ثبت شده است.
این استاد پیشکسوت موسیقی تالشی با بیان اینکه زبان تالشی دارای گنجینه ای عظیم از هنرهای مختلف است، بیان میکند: موسیقی تالشی به عنوان یک ذخیره هنری ارزشمند است و مسئولان باید هنرمندان ملی و فولکور را حمایت کنند.
حمیدی با بیان اینکه آواز و موسیقی تالشی، یکی از جلوه های هنر اصیل ایرانی است، میافزاید: موسیقی تالشی اصالت هنر مردم این دیار است و باید این اصالت پاس داشته شود.
وی با انتقاد از بیتوجهی به قشر هنرمند و کسانی که برای احیای فرهنگ منطقه تلاش کردهاند، می گوید: آواز تالشی ادبیات گذشتگان این منطقه را به نسل امروز و آینده انتقال می دهد و این هنر باید در سطح جامعه ما گسترش پیدا کند ولی متاسفانه شاهد بی مهری و کم توجهی به هنرمندان و پیشکسوتان این عرصه هستیم.
این پیشکسوت یادآور میشود: اشعار و موسیقی تالشی فرهنگ کهن مردم این دیار است و این اشعار بدون شک با آواز ماندگار می شود.
حمیدی با انتقاد از دخل و تصرف آثار متعلق به خود از سوی بعضی رسانه ها، فعالان عرصههای هنری و شبکههای مجازی میگوید: استفاده از صدا و ترانههای من در سریال کلبهای در مه، بدون اجازه و هماهنگی بوده و موجب ناراحتی من شده است.
استفاده بدون اجازه و رایگان از موسیقی استاد حمیدی در حالی است که او و همسرش که معلم بازنشسته هستند با سختی این روزها زندگی را می گذرانند.
در پایان این گفتوگو، استاد حمیدی چهرهای که با آوای مهرش بر تارک میراث موسیقایی ایران و جهان در یونسکو درخشید، تصویری از هنرمندی اصیل ترسیم میکند که در میانه بیمهریها و کملطفیها همچنان پاسدار فرهنگ و نوای سرزمین اجدادی خویش است.
او که زندگی را در سادگی و قناعت میگذراند نه در جستوجوی نام و نان که در آرزوی حفظ و اشاعه اصالتی است که در هر نغمه تالشی موج میزند.
تالش و ایران قطعا با وجود چنین گنجینههای زندهای ثروتمند است اما این ثروت تنها با حمایت و پاسداشت واقعی به میراثی جاودان بدل خواهد شد.
این روایت استاد حمیدی تنها شرح رنج یک هنرمند نیست بلکه آیینهای است تمامنما از وضعیت بسیاری از میراثداران فرهنگ بومی ایران، هنرمندانی که آثارشان بیاجازه و بیصدا به یغما میرود در حالی که خودشان در گمنامی و سختی بار انتقال فرهنگ نسلها را بر دوش میکشند.
داستان استاد حمیدی و «آوای مهر» ثبتشده در حافظه جهانی پرسشی اساسی را برای همه ما به ارمغان میآورد که آیا شایسته است خالق ملودیهایی که جهان آنها را بهعنوان نماد اندوه و زیبایی میشناسد را در غم بیتوجهی و تعدی به حریم هنریش تنها بگذاریم؟ پاسخ به این پرسش در گرو احترام به خالق اثر، حمایت از هنرمند پیشکسوت و حفظ اصالت موسیقیهای بومی است چرا که این اقدامات نه تنها ادای دین به گذشته که سرمایهگذاری برای هویت مستقل فرهنگی آینده ایران است.