درگیری اخیر یک فروند میگ-۲۹ اوکراینی با موشکهای کروز و پهپادهای روسیه دوباره توجهها را به این جنگنده قدیمی اما هنوز فعال جلب کرده است. بدون بزرگنمایی یا زرقوبرق، میتوان گفت میگ-۲۹—که ایران نیز تعدادی از آن را در اختیار دارد—جنگندهای است با پایه طراحی دهه ۱۹۸۰ که برای مقابله هوابههوا با تهدیدات سریع ساخته شده، نه لزوماً برای رهگیری طولانیمدت یا پوشش گسترده پدافندی.
توانایی این جنگنده امروز بیش از هر چیز به نوع نوسازی، اویونیک، رادار و نوع مهمات قابل استفاده بستگی دارد. نمونههای پایه توان محدودی در کشف اهداف کوچک مانند پهپادها یا موشکهای کروز دارند، اما نسخههای ارتقایافته یا مجهز به رادارهای جدیدتر عملکرد بهمراتب بهتری نشان میدهند. بنابراین پرسش «این جنگنده تا چه حد توانایی دارد؟» پاسخی ثابت ندارد؛ نسخه، ارتقا و مهمات در کنار مهارت خدمه تعیین میکند که در میدان نبرد امروز چقدر مؤثر باشد.