شناسهٔ خبر: 76209948 - سرویس استانی
نسخه قابل چاپ منبع: ایسنا | لینک خبر

نویسنده نمایش «شکاف»: صحیح یا غلط چیزی را در تئاتر به مخاطب تلقین نمی‌کنیم

مهدی حسن زاده شاعر، نویسنده و کارگردان زاده روستای بوری آباد تربت حیدریه است که از اواخر دهه ۸۰ شمسی فعالیت هنری خود را آغاز کرده و طی این سالها نمایش های متعددی از جمله چون، شکاف، یوتاب، عشق در کمین است، باطوریسم، شبح سپید،کابوس کلنل، رستگاری در مائسترانزا ، حرمان، احیا و نیلوفرهای آبی را نگارش کرده که این روزها شکاف در صحنه تئاتر شهر زاهدان به روی صحنه رفته است.

صاحب‌خبر -

این هنرمند در گفت و گو با ایسنا، تئاتر را یک ضرورت برای خانواده معرفی کرده و می‌افزاید: این هنر در رونق جوامع مدرن همیشه نقش آفرینی کرده بنابراین تولید و اجرای نمایش نه تنها برای خانواده ها یک ضرورت شناخته می شود بلکه با توجه به شرایط سخت اقتصادی برای ایجاد همدلی و همبستگی هرچه بیشتر خانواده در جای جای کشور نیز این مهم یک ضرورت است.

وی بیان می کند: ما در تئاتر هیچگاه به دنبال تلقین یا انتقال درست یا غلط چیزی به مخاطب نبوده و نیستیم و تنها رسالت خود را بر روی صحنه نمایش ادا می کنیم این نگاه سبب شده تا با وجود بی ملایمتی‌هایی که بر تئاتر روا داشته می شود هنوز توسط اندک هنرمندان صحنه ای باقی مانده چراغ سالن های نمایش روشن بماند.

حسن زاده در خصوص نمایش «شکاف» که این روزها در تئاتر شهر زاهدان به روی صحنه رفته می گوید: در این نمایشنامه سعی شده است هرچند به صورت اغراق آمیز اما با زبان ساده به تفاوت جهان یک زوج جوان پرداخته شود که رخوت تنهایی آنان را کنار هم قرار داده، البته نه جهان محدودی که درآن زیست می‌کنند، بلکه جهانی نامحدود که در اندیشه آنان وجود دارد و در پستوی ذهنشان همواره به آن فکر می‌کند و درآن قدم برمی‌دارند و این جهان خصوصی و نهفته در اندیشه که البته حقیقی هم هست برایشان به واقعیت تبدیل شود. گاه بسیار زیبا و گاه بسیار زشت ، گاه بسیار مفید و گاه خطرناک خواهد بود.

این نویسنده می‌افزاید: نه تنها در نمایشنامه «شکاف» هم قرار نبوده و نیست صحیح و غلط بودن چیزی را قهرمانانه به مخاطب منتقل کنیم بلکه قرار است فقط آیینه وار بازتاب تفاوت دوجهانِ نهفته در اندیشه یک زوج به تصویر کشیده شود که شاید در خارج از صحنه روابط بسیاری را به پیشگاه ساحت رنج یا احتمالا خواستگاه گنج سوق می‌دهد.

مهدی حسن زاده در پایان بیان می‌کند: اینکه یک نمایشنامه نگارش شده در تربت حیدریه کیلومترها دورتر بر روی صحنه تئاتر شهر زاهدان به اجرا رفته گواهی بر آن است که تئاتر و هنر حد و مرز ندارد و رنگ ، نژاد و قومیت نمی شناسد بنابراین باید هنر و هنرمند را ارج نهاد و از آنانی که در این شرایط نابسامان اقتصادی تئاتر را زنده نگاه داشته پاسداری کرد.

انتهای پیام