به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در پروندهای که با عنوان از «حِرم» تا خاورمیانه جدید آغاز کردیم، به بازخوانی رویکرد صهیونیسم در سینما ناظر بر اصلیترین هدف ایدئولوژیکش یعنی تصاحب سرزمین نیل تا فرات بهمرکزیت فلسطین یا همان ارض موعودی که از آن سخن میگویند میپردازیم.
در قسمت اول این پرونده و در مقدمهای که منتشر شد اصل ماجرا از نگاه تاریخی و کارکردی که سینما بهعنوان ابزار ایدئولوژیک آنان داشته است، بیان شد، در ادامه این پرونده و در این گزارش، به بررسی سینمای تاریخی صهیونیستی با نگاه به دوران انبیا میپردازیم.
تولید محتوای تاریخی و یا تاریخنگاری بصری تاکتیکی مهم و سابقهدار برای اهداف مهم و راهبردی مانند آموزش، تبلیغ و بهطورکلی برجستهسازی فرق و مذاهب گوناگون است. تصاویر بسیار بیشتر از کلمات دارای مفاهیم و محتوا هستند بهطوری که هر یک تصویر معادل چندین صفحه متن است.
در تمام سالهای فعالیت هالیوود سریالها و فیلمهای فراوانی درباره یهودیت ساخته شدهاند که صرفاً برای نمایش و سرگرمی نیستند بلکه هدف بزرگتری را دنبال میکنند؛ تبلیغ و روایت صهیونیسم بهمنظور تثبیت و البته برگزیدهسازی میان اقوام و ملل جهان بهمنظور تصاحب ارض موعود و پاکسازی این سرزمین از غیریهود، هدفی که در نهایت در پی رسیدن به این نقطه است که این قوم برگزیده باید حرم یا همان پاکسازی ارض موعود بهپایتختی بیتالمقدس را انجام دهد و البته تمامی سرزمین از رود نیل تا فرات را متعلق خود کند.
و البته این نکته را هم نمیتوان انکار کرد که با توجه به جنایات بزرگی که صهیونیستها در فلسطین مرتکب شده و نزد افکار عمومی چهرهای منفور پیدا کردهاند، این آثار که همگی تصویری بسیار معصوم، مظلوم و ذیحق دارند میتوانند دیدگاه و افکار عمومی دنیا را نسبت به خود تغییر دهند.
تصویری از پشتصحنه فیلم «فهرست شیندلر»
این آثار صرفاً به سالهای اخیر محدود نمیشوند بلکه جریانی جدی و عقبهدار است که هنوز به فعالیت خود ادامه میدهند اما روز به روز به تعداد آنان اضافه میشود و حجم این موج را افزایش میدهند. در این جریان داستان زندگی انبیا و پادشاهان بنیاسرائیل که حاکمیت اسباط 12گانه را در منطقه فلسطین کنونی و در سالهای قبل میلاد مسیح سیطره دادهاند، روایت میشود. همانطور که مشخص است، مهمترین عنصر کاشتهشده در این آثار همانا بسط قدرت میان قومی است که باید این سرزمین را هرطور که شده برای خود کند و دیگران را نیز از آن پاکسازی کند، در این بین نقش پادشاهان یهود برای این حکمرانی بسیار جدی و مهم است، زیرا عملاً آنان هستند که عامل سیطره یهود صهیونیسم روی زمین خواهند بود.
اصلاً عبارت صهیون (زایون) نیز چیزی جز زمینی که حضرت داوود علیه السلام روی آن دفن است نیست و صهیونیسمها با توجه به اینکه قرار است این زمین را متعلق خود کنند، چنین عنوانی را یدک میکشند،
به همین دلیل است که سهم حضرت داوود(ع) بهدلیل نقش برجستهای که برای جایگذاری آنان در سرزمین بیتالمقدس دارد، بسیار ویژه و بزرگ است که در ادامه اشاره خواهد شد.
سریال «خاندان داوود» که زندگی این پیامبر الهی را از دوران نوجوانی چوپانی تا رسیدن به پادشاهی بر کنعان بهتصویر میکشد و مسیر تاریخی و اخلاقی او را بررسی میکند، نمونه تازه پروژه تاریخنگاری دیداری صهیونیسم است. این سریال از شبکه آمازون پخش شده و محصول کمپانی The Wonder Project است.
پوستر سریال «خانه داوود»
یکی از نکات بسیار مهم این سریال ترجمه و دوبله آن به چندین زبان است. در پایان تیتراژ سریال، فهرست متناوبی از زبانهای گوناگون دنیا از آلمانی و ایتالیایی تا ترکی و هندی و حتی جنوب شرقی آسیاست! تنها زبانی که برای ترجمه انتخاب نشده است فارسی و عربی است، البته عربی را هم احتمالاً بهخاطر فشارهایی که در پی عادیسازی روابط اسرائیل و برخی کشورهای عربزبان آمده باشد، دانست.
پیش از آن، فیلم تلویزیونی دوقسمتی «داستان داوود» در سال 1976 ساخته شد که داستان داوود را از جوانی، رابطه او با شائول (طالوت) و چالشهای رسیدن به سلطنت روایت میکرد، همچنین فیلم «داستانی از داوود» در سال 1961، یک اثر درام بریتانیایی ـ اسرائیلی است که به دوران اولیه داوود و تعاملش با شائول میپردازد و تلاش او را برای تثبیت پادشاهی نشان میدهد.
جالب است که پادشاهی حتی از نبوت برای سینمای صهیون مهمتر است، زیرا نبوت الزاماً قدرت سیاسی و لشکری برای یک قوم ندارد اما پادشاهی چرا، ازاینرو حتی در سریال «خانه داوود» نیز تمرکز روی پادشاهی است تا نبوت، البته با این تفاوت که این پادشاهی الهی و خواسته خداوند است و ازاینرو، تصاحب سرزمین فلسطین یک تقدیر سیاسی ـ الهی است و از آن خوانش الهیات سیاسی میسازند.
تصویری از فیلم «داستان داوود»
از دیگر آثار کلاسیک میتوان به فیلم صامت «چوپان پادشاه» 1923 اشاره کرد که داستان داوود چوپان و نبرد او با جالوت و تبدیلشدنش به پادشاه فلسطین را روایت میکند که در ادامه همان مسیر قبلی است.
علت این پرداخت ویژه به این شخصیت دینی روشن است:
حضرت داوود(ع) در تاریخ یهود جایگاه محوری و نمادینی دارد و همین امر باعث میشود آثار سینمایی و سریالها به او توجه ویژه کنند. او نخستین پادشاه ـ نبی بود که قبایل بنیاسرائیل را متحد کرد و پایتخت اسرائیل را به بیتالمقدس منتقل نمود، امری که او را نماد قدرت و انسجام ملی یهودیان معرفی میکند و یک تقدس و هویت ویژهای به آنان میدهد. داوود بهعنوان پیامبر و شاعر سرودهای مذهبی (زبور) نیز شناخته میشود و الگوی ایمان، اخلاق و رهبری دینی بهشمار میرود. داستانهای او، از جمله نبرد با جالوت و مقابله با دشمنان اسرائیل، وی را نماد دفاع از یهودیت و سرزمین موعود ساخته است و خاندانش پایهگذار سلطنت بنیاسرائیل و پیشزمینهای برای ظهور پیامبران بعدی مانند سلیمان محسوب میشود، بهدلیل همین ویژگیها و داستانهای حماسی، حضرت داوود همواره موضوع اصلی فیلمها، سریالها و ادبیات تاریخی ـ مذهبی صهیونیسم بوده است و پروژههای تصویری که تاریخ صهیونیسم را بازسازی و تثبیت میکنند، او را برجسته میسازند.
درست است که شخصیت داوود نبی یک شخصیت هم سیاسی و هم دینی است و حتی در قرآن از او بهنیکی یاد شده و در آیاتی از اعطای حکمت و داوری به او گفته شده است، اما بهرهای که سریال خانه داوود از آن دارد بهمعنای به تصویر کشیدن یک شخصیت دینی نیست بلکه چهرهای سیاسی است که پادشاهی بنیاسرائیل را بنیان میگذارد و ایده حِرِم و پاکسازی این سرزمین از غیریهود را تبلیغ میکند
تصویری از فیلم «پادشاه چوپان»
حضرت سلیمان(ع) نیز دیگر پادشاه بنیاسرائیل و پسر داوود(ع) و جانشین او در سلطنت بنیاسرائیل بود که بهخاطر ساخت معبد بیتالمقدس، جایگاه مذهبی و سیاسی برجستهای یافت. سلیمان روابط دیپلماتیک و سیاسی گستردهای با همسایگان برقرار نمود و ثروت و شکوه قوم یهود را افزایش داد.
درباره سلیمان نبی فیلم «سلیمان و صبا» در سال 1995 داستان روابط سیاسی و حکمت این پادشاه و ملاقات او با ملکه صبا را به تصویر کشیده است و نسخه قدیمیتر آن نیز در سال 1959 ساخته شد.
تصویری از فیلم «سلیمان و صبا» 1959
در زمینه انبیای دیگر، فیلم «کتاب دانیال» 2013 زندگی دانیال نبی در بابل را بازگو میکند و چالشهای او در وفاداری به ایمان یهودی در برابر قدرت پادشاه را نمایش میدهد.
تصویری از فیلم «کتاب دانیال»
البته همانطور که در گزارش قبلی اشاره شد، فیلم «10فرمان» را میتوان سردمدار و آغازگر جریان سینمای تاریخی ـ صهیونی دانست، فیلمی که کلیدیترین مسئله تاریخ بنیاسرائیل یعنی خروج آنان از مصر را روایت میکند. خروج بنیاسرائیل از مصر منجر به نجات آنان و البته بقای نسلشان در تاریخ شد. هرچند همانطور که فیلم وفادارانه نشان میدهد، اذیت و آزار و گمراهی آنان توسط سامری نیز باعث میشود که بخش زیادی از آنها از مسیر خود خارج شوند.
در انیمیشن فیلمهای «یوسف»(ع) و «عزیز مصر» داستان زندگی حضرت موسی(ع) از دیگر تولیدات این جریان هستند که با هدف آشنایی کودکان با تاریخ یهود و تبلیغ این دین ساخته شدهاند که باز هم «عزیز مصر» بهخاطر داستان نجات بنیاسرائیل جایگاه ویژهای دارد.
تصویری از انیمیشن «عزیز مصر»
نکته مهمی که باید گفت، روایت ناقص و مخدوش از تاریخ است. قوم بنیاسرائیل چنانچه استثنائاً در «10فرمان» توسط کمپانی هالیوود نمایش داده میشود، بارها و بارها به آزار و اذیت انبیا و پادشاهان خود دست زدند، بهطوری که قرآن کریم، صراحتاً از شکایت حضرت موسی(ع) از قوم بنیاسرائیل میگوید: «ای بنیاسرائیل، برای چه من را آزار میدهید با اینکه میدانید من فرستاده خدا بهسوی شما هستم؟!»، سوره صف آیه 5. در روایات فراوان دیگری هم از آزار انبیا و حتی کشتار آنان گفته شده است اما هالیوود هیچوقت دست به تولید نماهایی از آن نمیزند تا زمینه برای برگزیده بودن قوم صهیون را جهت اخذ سرزمین بیتالمقدس با این جعل تاریخی عنوان کند.
سریال داوود نیز که بهتازگی در حال پخش است و بهعنوان یکی از آثار حرفهای و تازهتولیدشده است، از ابتدا تلاش دارد در گام اول برگزیده بودن آنان را حقنه مخاطب کند و در گام دوم آنکه حتی مردم و قوم فلیسیطی را که قبل از بنیاسرائیل روی این سرزمین در حال زندگی بودند، انسانهایی آدمخوار(!) و خونخوار توصیف کند که باید زمین از لوث وجود آنان پاک میشده و این امر نیز بهدست شاهان بنیاسرائیل و سربازان آنها انجام میشده است؛ موضوعی که کاملاً صهیونیسم آن را امروز در فلسطین اشغالی و البته در حق موحدین مسلمان و مسیحی انجام میدهد؛ کشتار زنان و کودکان و مردم فلیسیطی برای آنکه خود را صاحبان این زمین کنند، همان حِرِم که مسئله مرکزی و ایدئولوژیک قوم صهیون برای رسیدن به پادشاهی است.
در عین حال این پاکسازی در قالب تصاویری جذاب و زیبا از مردم صهیون نشان داده میشود تا حِرِم با زبان هنر و بهصورت نرم بیان شود. روایتگری فیلمها و سریالهای اسرائیلی از این ماجرا کاملاً هدفمند و روشن است حتی اگر بهطور روشن و مستقیم آن را بیان نکند.
نویسنده: محمدباقر صنیعیمنش
انتهای پیام/+