به گزارش خبرنگار دفاعپرس از کهگیلویه و بویراحمد، در ۱۸ آذرماه ۱۳۷۰، سازمان ملل متحد در گزارشی رسمی، عراق را آغازگر جنگ هشتساله علیه جمهوری اسلامی ایران معرفی کرد؛ رویدادی که نقطه پایانی بر سالها تلاش و پیگیری دیپلماتیک کشورمان بود.
سرهنگ پاسدار «سلمان خواست خدایی» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس و مقاومت استان کهگیلویه و بویراحمد در تشریح این رویداد، اظهار داشت: گزارش سازمان ملل بر پایه بند ۶ قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت نقطه عطفی در تاریخ دیپلماسی کشورمان بود و دبیرکل سازمان ملل را موظف میکرد تا با مشورت طرفین، مسئول آغاز جنگ را مشخص کند. آقای خاویر پرز دکوئیار، دبیرکل وقت، پس از بررسیهای مفصل، رسماً اعلام کرد که حمله عراق به ایران در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ نقض آشکار حقوق بینالملل بوده و هیچگونه توجیهی ندارد.
وی در خصوص زمینههای شروع این جنگ افزود: ریشههای این جنگ، به تحولات پس از پیروزی انقلاب اسلامی برمیگردد. رژیم بعث عراق با سوءاستفاده از خلأ قدرت و به تحریک برخی قدرتهای بزرگ، در پی تحقق جاهطلبیهای خود بود. صدام با ادعاهای بیاساس درباره خوزستان و لغو یکجانبه قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر در ۲۶ شهریور ۱۳۵۹، مقدمه تجاوز نظامی را فراهم کرد.
مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس و مقاومت استان کهگیلویه و بویراحمد عنوان کرد: در سحرگاه ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، ارتش عراق حملات گسترده هوایی و زمینی را آغاز کرد. در روزهای نخست، دشمن با اتکا به غافلگیری و مشکلات داخلی ایران پیشرویهایی داشت، اما به فاصله کوتاهی با ایستادگی ارتش، سپاه و بسیج مردمی، توازن جنگ به سود ایران تغییر یافت.
سرهنگ خواست خدایی ابراز داشت: واکنش اولیه بسیار ضعیف و غیرعادلانه بود. شورای امنیت در ۶ روز نخست تنها قطعنامه ۴۷۹ را صادر کرد که حتی کلمه تجاوز در آن بهکار نرفته بود. عراق آن را پذیرفت، اما ایران به دلیل عدم معرفی متجاوز، آن را رد کرد. این روند تا سالها ادامه داشت.
وی با تاکید بر اینکه قطعنامه ۵۹۸ به نقطه عطفی در روند سیاسی جنگ تبدیل شد، گفت: پس از پیروزیهای ایران، از جمله آزادسازی خرمشهر در خرداد ۱۳۶۱، توازن قوا تغییر کرد. قدرتهای بزرگ نگران سقوط رژیم صدام شدند و در نتیجه، قطعنامه ۵۹۸ در ۲۹ تیر ۱۳۶۶ صادر شد. این قطعنامه برای نخستین بار به صراحت خواستار آتشبس، عقبنشینی به مرزهای بینالمللی و تعیین مسئول آغاز جنگ شد.
سرهنگ خواست خدایی ادامه داد: به دلیل اشکالاتی در متن قطعنامه و شرایط جنگ، ایران در ابتدا آن را نپذیرفت. اما در تیرماه ۱۳۶۷، در شرایط بسیار دشوار، امام خمینی (ره) با شجاعت تاریخی خود دستور پذیرش آن را دادند و خود از آن به نوشیدن جام زهر تعبیر کردند. آتشبس سرانجام در ۲۹ مرداد همان سال برقرار شد.
مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس و مقاومت استان کهگیلویه و بویراحمد بیان کرد: بر اساس همان بند ۶ قطعنامه ۵۹۸، دبیرکل وقت سارمان ملل بررسیها را آغاز کرد. ایران در شهریور ۱۳۷۰ مستندات جامع خود را ارائه داد، اما عراق پاسخ قانعکنندهای نداشت. در نتیجه، آقای پرز دکوئیار در گزارشی رسمی که در ۱۸ آذر ۱۳۷۰ (۹ دسامبر ۱۹۹۱) به شورای امنیت ارائه شد، اعلام کرد:جنگ با تجاوز عراق به ایران آغاز شده و حمله عراق قابل توجیه نیست و حتی اگر پیش از آن برخوردهایی وجود داشت، هیچکدام مشروعیتبخش تجاوز عراق نبود.
سرهنگ خواست خدایی یادآور شد: فضای بینالمللی در آن زمان هنوز تحت نفوذ حامیان صدام بود. تنها پس از تجاوز عراق به کویت (۱۳۶۹) چهره واقعی رژیم بعث برای جهان آشکار شد. ایران نیز با پیگیریهای مداوم دیپلماتیک، توانست موضوع را به ثمر برساند. البته با وجود این پیروزی حقوقی، شورای امنیت هیچ اقدام عملی برای پرداخت غرامت به ایران انجام نداد. این تفاوت برخورد، نمونهای بارز از استانداردهای دوگانه در نظام بینالملل است.
وی اضافه کرد: ۱۸ آذر یادآور پیروزی ملت ایران در عرصهای است که شاید میدان نبرد نظامی نبود، اما اهمیت آن کمتر از هیچ نبردی نیست. این روز، نماد اثبات حقانیت ملت ایران در برابر تجاوز، و نتیجه پایداری، ایثار و رهبری حکیمانه امام خمینی (ره) است. امروز نیز درس بزرگ آن روشن است؛ حفظ وحدت، پیروی از رهبری و ایستادگی، تضمینکننده عزت ایران است.
انتهای پیام /
∎