به گزارش مهر، پاییز به روزهای پایانی رسیده، اما تالابهای شمال کشور همچنان چشمانتظار مهمان سپیدبال خود هستند. درنای سیبریای که هر ساله نویدبخش حیات دوباره در این زیستبوم ارزشمند بود، امسال هنوز قدم به ایران نگذاشته است.
این غیبت طولانی و دو ساله درنا، گمانهزنیها درباره احتمال توقف مهاجرت، بروز تهدیدهای زیستمحیطی در مسیر کوچ، و حتی خطر انقراض آخرین بازمانده این گونه در مسیر غربی را بیش از پیش پررنگ کرده و نگرانیها را در میان کارشناسان و دوستداران حیات وحش دوچندان ساخته است.
گویی باید برای همیشه با این پرنده رویایی و نادر خداحافظی کنیم. پاییز به روزهای آخرش نزدیک میشود و تالابها آرامآرام در انتظار زمستان فرو میروند، اما هنوز ردی از درنا سفید در خاطره مردم مازندران باقی است؛ پرندهای که برای بسیاری نه تنها یک موجود زیبا، بلکه نمادی از امید، زندگی و زیبایی طبیعت بود.
پیشینه سفر درنای سیبری به مازندران
درنای سیبری بازمانده گله غربی درناها است که ۱۵ سال پیاپی از مناطق سرد و گسترده سیبری برای زمستانگذرانی به تالابهای جنوب دریای خزر میآمد و این پرنده مسیر هزاران کیلومتری را طی میکردن و تالابهای مازندران به ویژه تالاب سرخرود، برای استراحت و تغذیه و زمستان گذرانی انتخاب میکرد.حضور پرندگان نادر نه تنها به اکوسیستم تالابها جان میبخشد، بلکه فرصتی بینظیر برای پرندهنگری و گردشگری طبیعت ایجاد میکند.
آخرین حضور درنا در تالاب سرخرود
آخرین باری که درنا در مازندران دیده شد، به دو سال پیش بازمیگردد. در تالاب سرخرود، میان انعکاس آب و مه صبحگاهی، میتوانستید او را ببینید که با گامهای آرام و پروازهای باشکوهش، دل هر بینندهای را به لرزه میآورد. آخرین قاب پرواز درنا هنوز در ذهن بسیاری از اهالی غرب مازندران ثبت شده است، لحظهای که گویی زمان برای چند ثانیه متوقف شد و طبیعت خود را در اوج شکوهش نشان داد.
درنای امید به همراه آرزو جفت بلژیکی مدتی با هم همزیست بودند و سرانجام عزم سفر کرد تا آنکه آرزو از سفر باز ماند و در مزارع عباس آباد در غرب مازندران دیده شد.موسوی یک محیطبان با بیش از ۱۵ سال تجربه در تالاب سرخرود، میگوید: هر سال از اوایل پاییز و حتی در روزهای بارانی و زمستانی، گردشگران زیادی به تالاب میآمدند تا درنا را ببینند.
این غیبت طولانی و دو ساله درنا، گمانهزنیها درباره احتمال توقف مهاجرت، بروز تهدیدهای زیستمحیطی در مسیر کوچ، و حتی خطر انقراض آخرین بازمانده این گونه در مسیر غربی را بیش از پیش پررنگ کرده و نگرانیها را در میان کارشناسان و دوستداران حیات وحش دوچندان ساخته است.
گویی باید برای همیشه با این پرنده رویایی و نادر خداحافظی کنیم. پاییز به روزهای آخرش نزدیک میشود و تالابها آرامآرام در انتظار زمستان فرو میروند، اما هنوز ردی از درنا سفید در خاطره مردم مازندران باقی است؛ پرندهای که برای بسیاری نه تنها یک موجود زیبا، بلکه نمادی از امید، زندگی و زیبایی طبیعت بود.
پیشینه سفر درنای سیبری به مازندران
درنای سیبری بازمانده گله غربی درناها است که ۱۵ سال پیاپی از مناطق سرد و گسترده سیبری برای زمستانگذرانی به تالابهای جنوب دریای خزر میآمد و این پرنده مسیر هزاران کیلومتری را طی میکردن و تالابهای مازندران به ویژه تالاب سرخرود، برای استراحت و تغذیه و زمستان گذرانی انتخاب میکرد.حضور پرندگان نادر نه تنها به اکوسیستم تالابها جان میبخشد، بلکه فرصتی بینظیر برای پرندهنگری و گردشگری طبیعت ایجاد میکند.
آخرین حضور درنا در تالاب سرخرود
آخرین باری که درنا در مازندران دیده شد، به دو سال پیش بازمیگردد. در تالاب سرخرود، میان انعکاس آب و مه صبحگاهی، میتوانستید او را ببینید که با گامهای آرام و پروازهای باشکوهش، دل هر بینندهای را به لرزه میآورد. آخرین قاب پرواز درنا هنوز در ذهن بسیاری از اهالی غرب مازندران ثبت شده است، لحظهای که گویی زمان برای چند ثانیه متوقف شد و طبیعت خود را در اوج شکوهش نشان داد.
درنای امید به همراه آرزو جفت بلژیکی مدتی با هم همزیست بودند و سرانجام عزم سفر کرد تا آنکه آرزو از سفر باز ماند و در مزارع عباس آباد در غرب مازندران دیده شد.موسوی یک محیطبان با بیش از ۱۵ سال تجربه در تالاب سرخرود، میگوید: هر سال از اوایل پاییز و حتی در روزهای بارانی و زمستانی، گردشگران زیادی به تالاب میآمدند تا درنا را ببینند.