به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ هادی مولایی، فعال دانشجویی دانشگاه تهران/ برنامه روز دانشجو در سالن شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران، دقایقی پس از ساعت ۱۴ روز یکشنبه (۱۶ آذر ۱۴۰۴) آغاز شد. مراسم با قرائت قرآن و پخش سرود ملی همراه بود و حالوهوایی رسمی داشت. نخستین سخنران، همسر شهید فریدون عباسی دوانی بود که با بیان خاطراتی از همسرش، فضایی عاطفی و مذهبی ایجاد کرد.
نقالی و هیجان میانه برنامه
پس از سخنرانی اول، یک نقال با روایت بخشهایی از شاهنامه، حالوهوای حماسی به برنامه بخشید و جمعیت حاضر را با تشویقهای پرشور همراه کرد. این بخش، یکی از نقاط اوج برنامه از نظر مشارکت حضار بود.
سخنرانی تشکلها: صدای جناحهای مختلف دانشجویی
نمایندگان چهار تشکل دانشجویی دانشگاه تهران پشت تریبون رفتند: جامعه اسلامی دانشجویان، دانشجویان عدالتخواه، دانشجویان حزباللهی و انجمن اسلامی دانشجویان مستقل. هر یک به بیان مواضع خود پرداختند و فضای سالن را برای ورود مهمان اصلی آماده کردند.
سعید جلیلی؛ از سیاست تا پاسخ به شبهات
سعید جلیلی، نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، از ساعت ۱۷ تا ۱۸:۳۰ به سخنرانی و پاسخ به پرسشهای دانشجویان پرداخت. او به مسائل مختلف داخلی و بینالمللی اشاره کرد و به شبهات مطرحشده درباره خود در رسانهها پاسخ داد.
حاشیهسازترین بخش: پرسشهای تند و فضای ملتهب
بخش پرسشوپاسخ به اوج حاشیههای برنامه تبدیل شد. چند دانشجو با پرسشهایی تند، گاه همراه با توهین و شوخیهای سخیف، فضای سالن را به سمت تنش برد. هو کردنها و تشویقهای متضاد، نشان از چنددستگی بخشی از حضار داشت. با این حال، جلیلی با سعهصدر به پرسشها پاسخ داد و مدیریت بحث را بر عهده گرفت. اگرچه لحظاتی تنش به چشم خورد، اما برنامه بدون اتفاق خاصی پایان یافت.
پایان برنامه در ساعت ۱۸:۳۰
مراسم پس از حدود چهار ساعت و نیم به پایان رسید. برنامه با وجود حاشیههای پرسشی، در چارچوب مقررات پیش رفت و تأکید جلیلی بر گفتوگو و وحدت، نقطه پایانی این مراسم بود.
نکته حاشیهای قابل تأمل:
برخلاف مراسمهای مشابه، این برنامه فضایی دوگانه داشت: از یک سو، بخشهای رسمی و منظم؛ از سوی دیگر، پرسشهای غیررسمی و گاه تند دانشجویان که نشاندهنده شکافهای فکری در محیط دانشگاه بود. نحوه مدیریت این فضا توسط جلیلی، موضوع تحلیلهای پسابرنامه خواهد بود