جریان سخنان اخیر یکی از روحانیون در رابطه با اهلبیت (ع) از شیب کُند به شیب تند رسیده! تا جائیکه مطالبی طرح میکند که خارج از اینکه شبهه آفرینی است ؛ نمک بر زخم دلِ جریحه دارِ شیعه از ظلمِ ظالمانِ در حقِ اهلبیت علیهم السلام و خصوصا حضرت صدیقه شهیده فاطمه زهرا (س) است!
ای کاش به حکم وجدان و اخلاق؛ احساسات دینی و علائق مکتبیِ ایران ، این کشورِ اهلبیت (ع) و دیگر شنوندگان و کاربران محبِ ائمه هدی (ع) در نظر گرفته می شد.
ای کاش وی به دلسوزی های دوستانش که مکرر با ایشان ملاقات داشتند ، توجه مینمود و دست از این رویه بر میداشت .
با توجه به درخواست برخی از دوستان ، نکات ذیل ارائه می شود؛
۱ - بر اهل فضل و دانش پوشیده نیست که مطالبی که طرح نمود ، خارج از نقل های مشهور تاریخ بوده و "نقل شاذ" و غیر معتبر است و باید معیارهای علم کلام مردود است.
شهادت حضرت زهرای اطهر (س) براساس تاریخ ؛ مشهور ، و بر اساس روایت صحیحُ السند حضرت امام کاظم (ع) که فرمود : "ان فاطمه صدیقة شهیدة" مورد اطمینان است ، همانطوریکه شهادت حضرت جوادالائمه (علیه السلام) بوسیله دسیسه معتصم عباسی و اجرای آن توسط اهل خانه آن حضرت (ع) غیرقابل انکار است و هر دو موضوع در آثار شناخته شده تاریخ و حدیث مدون است.
۲ - این موج شدید می خوابد اما "جریان" نظریه پردازیِ عقلانیِ دینی که برخی از به نواندیشیِ دینی نام می برند ، آسیب دید و (در صورت ادامه) بیشتر خواهد دید!
اما اهل فکر توجه دارند که اظهاراتِ افراطی که در روزها شنیده شد از قاطبه اندیشمندان عقل گرا که در برابر "نصوص دینی" خاضع هستند ، بیگانه است.
۳ - آسیب دیگرِ این سخنان تندِ اولیه و بازخوردهای تند آن اگر با ادبیات فاخر عرضه نشود، می ماند و در آرشیوهای فضای مجازی در آینده مورد سوال و یا حتی تمسخر روحانیت و یا چهره های مذهبی (خدای ناخواسته) قرار می گیرد.
۴ - امروز نباید از پاسخ گویی اهل فضل و دانش از پایگاه فقه ، حدیث و تاریخ ملول شد ، اما توقع این است ؛ منقدین دردآشنایِ حوزه در نقدِ سخنان سُست وی ، از ادبیات فاخر استفاده کرده که پیامبر رحمت (ص) فرمود : "وَ الّذی نَفسی بِیَدِهِ ما جُمِعَ شَیءٌ إلى شَیءٍ أفضَلُ مِن حِلمٍ إلى عِلمٍ . / سوگند به آن که جانم در دست اوست، چیزى با چیزى جمع نشد که برتر از جمع شدن بردبارى با دانش باشد." (خصال و امالی شیخ صدوق)