به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، پژمان شاهرخی رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان اعلام کرد که دومین مورد فوت ناشی از ویروس آنفلوانزا A/H3N2 در استان به‌صورت قطعی تأیید شده است، بررسی‌های مجدد در آزمایشگاه مرجع و منتخب دانشگاه و تطبیق نتایج با شاخص‌های ویروس‌شناسی، صحت این تشخیص را اثبات کرده است؛ این مورد نیز مانند الگوی غالب موج اخیر در بیماری با مشکلات زمینه‌ای و ناپایداری همودینامیک رخ داده و در نهایت به ایست قلبی-تنفسی منجر شده است.

به گفته وی، نرخ مثبت‌شدگی آزمایش‌های تشخیصی همچنان بالای ۵۰ درصد است، این میزان نشان‌دهنده جریان یک موج فعال با انتقال تثبیت‌شده و حتی شدت‌یابی ثانویه است؛ روندی که با افزایش مراجعات، تجمیع بیماران با علائم شدید و افزایش نیاز به بستری همخوانی دارد.

شاهرخی درباره این مورد توضیح داد که بیمار سالمند با سابقه بیماری قلبی-عروقی و کاهش سطح هوشیاری مراجعه کرده و به‌تدریج دچار علائم تنفسی پیش‌رونده شده است؛ الگویی که با فاکتورهای خطر شناخته‌شده H3N2 و پیامدهای شدید آن مطابقت دارد.

وی در ادامه تصریح کرد: افت فشار خون، نیاز فوری به داروهای تنگ‌کننده عروق، دیسترس تنفسی حاد و در نهایت نارسایی چندسیستمی، روند بالینی این بیمار را تشکیل داده است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان افزود: اکنون بیش از ۴۵۰ بیمار مبتلا یا مشکوک در بخش‌های استان بستری هستند و روند مراجعه در تریاژ همچنان افزایشی است، بررسی رفتار اپیدمی نشان می‌دهد که برخلاف تصور عبور از موج استان درگیر موجی پرقدرت، زودرس و با شتاب‌گیری تدریجی است.

• در ادامه حتما بخوانید

  مدارس هرمزگان دو روز غیرحضوری شد/دانشگاه‌ها با صلاحدید رؤسا فعال هستند

وی افزود: هر مورد فوت علاوه بر اهمیت بالینی، نشان‌دهنده استمرار بار ویروسی فعال در جامعه و لزوم تقویت مداخلات مهار انتقال است؛ افزایش مواجهه خانوادگی، تراکم موارد بستری و تداوم چرخش ویروس تصویر یک سامانه سلامت تحت فشار را ترسیم می‌کند.

شاهرخی  درباره پیشگیری هشدار داد: در شرایط فعلی خوددرمانی، مصرف خودسر آنتی‌بیوتیک یا درمان‌های غیرتخصصی می‌تواند وضعیت فرد و جامعه را وخیم‌تر کند؛ این اقدامات علاوه بر افزایش مقاومت میکروبی، تشخیص به‌موقع موارد شدید را مختل کرده و مدیریت درمان استاندارد را دشوار می‌سازد.

وی در پایان تأکید کرد که رعایت دقیق توصیه‌های بهداشتی، مراجعه به‌موقع، پیروی از تجویزهای دارویی و همکاری با نظام سلامت، مهم‌ترین راه‌های کاهش ریسک ابتلا و کنترل شیوع هستند؛ تنها با ترکیب مدیریت علمی و رفتار پیشگیرانه عمومی می‌توان زنجیره‌های انتقال را قطع و موج را مهار کرد.