ابراهیم فتایی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل و مجری برنامه علمی آب و انرژیهای دامنه سبلان در گفتوگو با خبرنگار آنا با بیان راهکاری کاهش آلودگی هوا اظهار کرد: اگر بخواهیم در کوتاهترین زمان بیشترین اثر را بر کاهش آلودگی هوا بگذاریم، اولویت شماره یک کشور اسقاط خودروهای فرسوده و اجرای سختگیرانه معاینه فنی است.
وی افزود: هر خودروی فرسوده به اندازه ۱۵ تا ۲۰ خودروی سالم آلایندگی تولید میکند؛ بنابراین حذف آنها یک اقدام سریع و کمهزینه با بازده بسیار بالاست؛ اما برای برنامه میانمدت، کشور ناگزیر به سمت برقیسازی ناوگان تاکسی و موتورسیکلت و همچنین توسعه حملونقل ریلی شهری مثل مترو و BRT پاک است. سوختهای پاک مانند CNG و LPG هم در دوره گذار نقش مهمی دارند، اما جایگزین کامل نیستند. به بیان ساده، راهحل فوری اسقاط بوده و راهحل پایدار حملونقل پاک و برقی است.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل گفت: بر اساس شاخصهای سلامت، ایران سالهاست که در مرز یک بحران ملی ناپیدا قرار دارد، مرگومیر ناشی از آلودگی هوا در کشور از ۳۰ تا ۴۰ هزار نفر در سال عبور کرده و در کلانشهرهایی مانند تهران روزهای ناسالم به روال معمول تبدیل شده است.
فتایی تأکید کرد: زمان آن رسیده که موضوع آلودگی هوا بهعنوان یک وضعیت اضطرار بهداشتی ملی شناخته و یک ستاد بحران واحد با اختیارات فرابخشی و بودجه مستقل تشکیل شود. تجربه کرونا نشان داد وقتی یک فرماندهی واحد وجود دارد، مقابله با بحران سرعت و انسجام پیدا میکند.
وی درباره تداوم مصرف مازوت گفت: بزرگترین مانع حذف مازوت، کمبود گاز در روزهای سرد سال و ضعف شبکه انتقال گاز است. وقتی گاز کافی به نیروگاهها نمیرسد، مجبور میشوند از مازوت استفاده کنند و تا زمانی که این ناترازی حل نشود، بخشنامههای ممنوعیت مازوت عملاً روی کاغذ میماند.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل با اشاره به راهحل پنج ساله برای کاهش آلودگی هوا توضیح داد: توسعه مخازن ذخیرهسازی استراتژیک گاز، نوسازی نیروگاههای قدیمی و تبدیل آنها به سیکل ترکیبی کممصرف، افزایش توان انتقال گاز با ایستگاههای تقویت فشار و رشد ۱۰ گیگاواتی انرژی تجدیدپذیر برای کاهش بار شبکه ازجمله راهکارهایی بوده تا با اجرای این مجموعه راهکارها امکان توقف کامل مازوت در پنج سال کاملاً شدنی است.
فتایی ضعف اجرای قوانین بازدارنده درباره صنایع آلاینده و ساختوساز را ناشی از ضعف ساختار حکمرانی و تعارض منافع میان دستگاههای مختلف دانست و تصریح کرد: از یک طرف، محیط زیست نقش ناظر دارد؛ اما ابزار اجرایی کافی ندارد. از طرف دیگر، سود اقتصادی بعضی صنایع آنقدر زیاد است که جریمههای فعلی برایشان بازدارنده نیست.
وی ادامه داد: همچنین نبود سامانه پایش لحظهای باعث میشود تخلفات بهموقع دیده نشود. راهحل، ایجاد یک رگولاتور مستقل محیط زیست است که خارج از وزارتخانهها تصمیمگیری کند، جریمهها را متناسب با میزان تولید و سود صنایع تعیین کرده و اطلاعات آلایندگی را بهصورت شفاف و آنلاین برای مردم منتشر کند. بدون این اصلاح ساختاری، قوانین خوبی که داریم همچنان روی کاغذ باقی میمانند.
انتهای پیام/