به گزارش ایسنا، در ورزش کمتر چیزی به اندازه از دست رفتن یک ورزشکار یا شکست غیرمنتظره ناراحتکننده و دلخراش است. لری هولمز هنوز هم به خاطر شکستدادن محمد علی (کاسیوس کلی) در سال ۱۹۸۰ و سرعتدادن به پایان دوران حرفهای این اسطوره مورد نفرت بسیاری است.
هواداران فوتبال دو ناامیدی بزرگ را در تاریخ فینالهای جام جهانی به یاد دارند؛ شکست تیم بزرگ مجارستان در سال ۱۹۵۴ و شکست هلند یوهان کرایف در سال ۱۹۷۴. هر دو توسط تیم آلمان (غربی) شکست خورده و ناکام ماندند.
بسیاری برزیل ِ تله سانتانای سال ۱۹۸۲ را که پیشبینی میشد قهرمانی جام جهانی را به دست آورد، در همان دسته از ناامیدیها طبقهبندی میکنند. ایتالیا در آن جام با پائولو روسی مانع از قهرمانی چهارم سلسائو شد.
درست پیش از شروع جام جهانی اسپانیا رسوایی تبانی در شبهجزیره آپنین (ایتالیا) رخ داد. هیچکس فکرش را هم نمیکرد ایتالیا بتواند از دور گروهی گذر کند و بالا برود. به همه اینها انتقاد از سرمربی انزو بیرزوت به خاطر قراردادن نام پائولو روسی در ترکیب آتزوری نیز اضافه شد. روسی چهار سال قبل در جام جهانی ۱۹۷۸ عملکرد بدی از خود به جا نگذاشته بود اما او نیز درگیر رسوایی تبانی شده بود که به چندین ماه محکومیت زندان و دو سال محرومیتش انجامید و خیلیها عقیده داشتند او اصلا آماده نیست.
«آتزوری» هر سه بازی دور گروهی را با تساوی به پایان رساند - تساوی بدون گل با لهستان و تساوی یک بر یک با پرو و کامرون. روسی وحشتناک به نظر میرسید و سایهای از بازیکنی بود که با سه گل در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین خود را متمایز کرده بود. ایتالیاییها در مرحله گروهی بسیار ضعیف عمل کردند و تنها به لطف تفاضل گل بهتر به دور حذفی راه یافتند.
ایتالیاییها در مرحله گروهی دوم فوتبال شگفتانگیزی را برابر آرژانتین و برزیل به نمایش گذاشتند. تیم پرمهره برزیل برابر ایتالیا با نتیجه سه بر دو شکست خورد و از جام کنار رفت. زیکو، سوکراتس، فالکائو و ادر از ستارههای آن دوره جام جهانی بودند. روسی در سه بازی مرحله گروهی حتی یک گل هم نزده بود و کسی تصور نمیکرد بتواند برابر تیم قدرتمند برزیل را گلزنی کند ولی این مهاجم ترکهای با هتتریک برابر برزیل توانست یکی از شگفتیهای جام جهانی را در آن دوره رقم بزند.
پائولو که در مرحله گروهی اول حتی یک گل هم به ثمر نرسانده بود، در نهایت مسابقات را با شش گل زده به پایان رساند و هم بهترین گلزن و هم بهترین بازیکن مسابقات شناخته شد.
از آن زمان قهرمانی زمانی زیادی گذشته است. ایتالیا ۴۳ سال در آلمان (۲۰۰۶) بعد بار دیگر قهرمان جهان شد ولی بیشتر هواداران آتزوری هنوز از قهرمانی روسی و همتیمیهایش در آن زمان شگفتزدهاند و پیداکردن حتی یک مغازه پیتزافروشی در شبهجزیره آپنین که عکسهای آن قهرمانی روی دیوارهایش نباشد، بسیار دشوار است.
انتهای پیام