به گزارش رکنا، این ساز از استخوان حیوان ساخته شده و سطح آن با طرحهای پیچیده و مشبک همچون خطوط ضربدری، زوایا، لوزیها و نقطههایی درون دایره تزئین شده است. نقطهی درون دایره در فرهنگ ایرانی نمادی جادویی و نگهبانانه بهشمار میرفت و احتمالاً این نی همچون یک «بلاگردان» برای دور نگهداشتن شر، چشم بد و نیروهای منفی به کار میرفت.
نی از کهنترین سازهای جهان و از اصیلترین نمادهای موسیقی ایرانی است؛ سازی که قرنها میان چوپانان روستا، مردمان عادی و حتی موسیقیدانان درباری جایگاهی ویژه داشته است.
این نمونهی ارزشمند تاریخی امروز در موزهی هنر متروپولیتن نیویورک نگهداری میشود و همچنان حامل صدای رازآلود گذشتهی ایران است.