فارن پالیسی نوشت: در حالی که گمانهزنیها و شایعات فراوانی وجود دارد که ایالات متحده به دلیل ذخایر عظیم نفت ونزوئلا قصد مداخله دارد، شواهد نشان میدهد این فرضیه چندان با واقعیت همخوانی ندارد. منتقدان بارها به سابقه دونالد ترامپ اشاره کردهاند که گفته بود آمریکا باید «نفت عراق را نگه میداشت»، اما دولت او رسماً هیچگاه نگفته که به دنبال نفت ونزوئلاست. حتی متخصصانی مانند پدرو بورِلی تأکید میکنند روایت تلاش آمریکا برای تصاحب نفت، بیشتر «خط تبلیغاتی رژیم کاراکاس» است تا یک سیاست واقعی واشنگتن.
به گزارش انتخاب، ونزوئلا با داشتن بزرگترین ذخایر نفت جهان (۳۳۰ میلیارد بشکه) تنها کمتر از ۱ درصد تولید جهانی را تأمین میکند؛ مشکلی که سالهاست دامن دولتهای مختلف این کشور را گرفته است. نفت سنگین و کمکیفیت کمربند اورینوکو استخراج دشواری دارد و نیازمند سرمایهگذاریهای عظیم و طولانیمدت است. اگرچه پالایشگاههای ساحل خلیج آمریکا برای همین نوع نفت ساخته شدهاند، اما این موضوع بهمعنای آن نیست که استقرار ناو هواپیمابر و ۱۵ هزار سرباز در منطقه برای دستیابی به نفت انجام شده است.
تحلیلگران میگویند سیاست دولت ترامپ—بهویژه با نقشآفرینی مارکو روبیو—بیشتر درباره تغییر نقشه سیاسی نیمکره غربی و مقابله با حکومتهای سوسیالیستی است تا منافع مستقیم نفتی. آمریکا خود بزرگترین تولیدکننده نفت جهان است و نیاز فوری به نفت ونزوئلا ندارد. حتی اگر آینده صنعت نفت ونزوئلا روشن باشد، این آینده تنها با ثبات، اصلاحات و سرمایهگذاری چندینساله امکانپذیر خواهد شد، نه با مداخله نظامی یا سناریوهای کوتاهمدت.
∎