عصر ایران ؛ نسترن فرهانی ــ قدیری ابیانه نهتنها عملکرد دولتهای اصلاحطلب را زیر سوال میبرد، بلکه میگوید جریان اصلاحات «پروژه مذاکره» را به «مقدسسازی» تبدیل کرده و در حالی از تنشزدایی با غرب سخن میگوید که تجربههای گذشته نشان داده این مسیر همواره هزینهزا و شکستخورده بوده است. در مقابل، مخالفان، این نگاه را «یکجانبه»، «غیرتخصصی» و «بیتوجه به الزامات تعامل با جهان» توصیف میکنند.
در بخش اجتماعی نیز، صحبت از «بیکینی» احتمالا بخشی از همان روایت بزرگتر است؛ روایتی که آزادی را معادل تهدید میبیند و تغییرات نسلی را نشانه فاصله گرفتن از ارزشهای سنتی تلقی میکند. اما پرسش مهم این است: آیا چنین مثالهایی واقعاً بازتابدهنده مسیر جامعه ایرانی است؟ یا صرفاً یک شیوه بیان اغراقآمیز برای هشدار دادن درباره تغییرات فرهنگی؟ اینجاست که گفتوگو وارد سطحی عمیقتر میشود و ضرورت تحلیل دقیقتری را ایجاد میکند.
در نهایت، آنچه این گفتوگو را مهم میکند نه فقط تندی سخنان قدیری ابیانه، بلکه ترکیب سه حوزه چالشی است که او همزمان دربارهشان اظهار نظر میکند:
۱) اقتصاد و یارانهها
۲) سیاست داخلی و جدال جناحی
۳) آزادیهای اجتماعی و پوشش زنان
ترکیب این سه حوزه، یک تصویر کاملتر از نوع نگاه او به اداره کشور ارائه میدهد؛ نگاهی که به شدت «کنترلی»، «متمرکز»، «منتقد اصلاحات» و «معتقد به افزایش سختگیری فرهنگی» است.
در پایان، عصرایران مخاطبان را به دیدن ویدیو و قضاوت دعوت میکند:آیا استدلالهای او درباره یارانه میلیونی و پیشبینیاش درباره بیکینی منطقی است؟
این پرسشی است که نهفقط خواننده، بلکه کل جامعه سیاسی و رسانهای را فرا میخواند
