دربی ۷۴، مسابقهای که در تاریخ فوتبال ایران با حروف درشت و قرمز نوشته شده است. مسابقهای که استقلالِ پرویز مظلومی تا دقیقه ۸۰، با دو گل و یک بازیکن بیشتر، پادشاه زمین بود؛ اما ناگهان همه چیز فرو ریخت. سالها گذشته، اما هنوز زخم آن ۱۰ دقیقه پایانی برای هواداران آبی تازه است. حالا علی حمودی، مدافع راست آن روزهای استقلال، پرده از رازی برمیدارد که شاید حلقه گمشده آن شکست تاریخی باشد: غرور زودرس.
نمایش عدد ۵؛ آغاز سقوط
حمودی در افشاگری جدید خود، انگشت اتهام را نه فقط به سمت غفلت بازیکنان، بلکه به سمت نیمکت و سرمربی وقت، پرویز مظلومی نشانه میرود. او معتقد است فضای ورزشگاه و رفتارهای کنار زمین، تمرکز تیم را منهدم کرد.
حمودی میگوید: “ما بازی را برده بودیم. ۲ بر صفر جلو بودیم و پرسپولیس ۱۰ نفره شده بود. اما مشکل از جایی شروع شد که دوستان نتوانستند خودشان و هیجاناتشان را کنترل کنند.”
اشاره مستقیم او به حرکات پرویز مظلومی است. سرمربی که سرمست از ۴ برد پیاپی در دربیها بود، پیش از سوت پایان، به دنبال ثبت نماد جدید “عدد ۵” بود. حمودی با حسرت ادامه میدهد: “پرویز خان کنار خط مدام به هواداران عدد ۵ را نشان میداد. این کار او و جوی که روی نیمکت و سکوها راه افتاد، باعث شد بازیکنان داخل زمین فکر کنند کار تمام شده است. ما بازی را رها کردیم چون فکر میکردیم در حال تحقیر حریف هستیم، غافل از اینکه فوتبال ۹۰ دقیقه است.”
وقتی غرور جای تاکتیک را گرفت
روایت حمودی نشان میدهد که استقلال در آن دقایق نه از نظر فنی، بلکه از نظر روانی فرو پاشید. وقتی سرمربی تیم به جای فریاد زدن نکات تاکتیکی و حفظ ساختار دفاعی در مقابل تیمی که چیزی برای از دست دادن ندارد، مشغول کریخوانی با هواداران میشود، سیگنال “پایان بازی” به مغز بازیکنان ارسال میشود.
“اگر دوستان خودشان را کنترل میکردند، اگر آن غرور کاذب به تیم تزریق نمیشد و اگر تا ثانیه آخر جدی میماندیم، محال بود آن بازی را ببازیم.” این جملات حمودی، اعترافی تلخ به این واقعیت است که استقلال، قربانی جشن پیروزی زودهنگام خود شد.
نتیجهگیری: درس عبرتی برای تاریخ
دربی ۷۴ تنها یک بازی فوتبال نبود؛ کلاس درسی بود که نشان داد چگونه “دست کم گرفتن حریف” و “غرور مربی”، میتواند شیرینترین پیروزی را به کابوسوارترین شکست تبدیل کند. صحبتهای حمودی ثابت میکند که ایمون زاید تنها قهرمان آن شب نبود؛ بلکه ذهنیتِ بازنده و مغرورِ استقلال، یار دوازدهم پرسپولیس در آن ۱۰ دقیقه جهنمی شد.