اسمهایی مثل امید عالیشاه، سروش رفیعی، علی علیپور، کنعانیزادگان، پورعلیگنجی و حتی اورنوف و محمد عمری، همگی از آن جنس بازیکنانیاند که فشار و هیاهوی دربی برایشان غریبه نیست و میتوانند در جریان مسابقه تعیینکننده شوند.در استقلال، رامین رضاییان و چشمی مهمترین چهرههای باتجربه دربی هستند؛ چند نفری دیگر هم هستند که سابقه دارند، اما به اندازهی پرسپولیسیها تعدادشان زیاد نیست. با این حال، جذابترین بخش این دربی شاید جایی باشد که پای دروازهبانها وسط میآید.آدانِ اسپانیایی برای نخستین بار دربی تهران را تجربه میکند؛ دروازهبانی که سالها در اسپانیا و تیمهای مختلف بازی کرده و قطعاً از آن دربیهای صد هزار نفریِ تهران زیاد شنیده است—اما حالا باید خودش را در یک دربی هشتهزارنفری محک بزند.
با اینکه جو ورزشگاه با گذشته قابل مقایسه نیست، تجربهی بالای او میتواند در لحظههای حساس به کمک ساپینتو بیاید؛ البته اگر در ترکیب قرار بگیرد.در آن سوی میدان، پیام نیازمند قرار دارد؛ او هم اولین دربیاش را تجربه میکند. درست است که بارها در لیگ برتر مقابل پرسپولیس بازی کرده و چند «الکلاسیکوی ایرانی» را از سر گذرانده، اما دربی تهران شرایط خودش را دارد. تجربهی خارجی نیازمند و فصلهایی که در اروپا بازی کرده، حالا تبدیل میشود به سرمایهای که پرسپولیس روی آن حساب باز کرده است.اینکه هر دو تیم با دروازهبانهایی وارد زمین میشوند که برای نخستین بار دربی را لمس میکنند، هم جذابیت بازی را بالا میبرد و هم میتواند در تعیین نتیجه تأثیر مستقیم داشته باشد. هر دو دروازهبان باتجربهاند و سابقهی بینالمللی دارند، اما دربی همیشه آزمونی تازه است آزمونی که خیلی وقتها سرنوشتش را نه تعداد سکوها، که آرامش و تمرکز در لحظههای بزرگ تعیین میکند.