سیانان نوشت: ماجراجویی ترامپ برای تغییر رژیم در ونزوئلا در خطر آن است که به یک باتلاق راهبردی، سیاسی و حقوقی تبدیل شود.
به گزارش سرویس بینالملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده: ترامپ شامگاه دوشنبه، گروهی از مقامهای ارشد امنیت ملی و مشاوران را در دفتر بیضی جمع کرد تا درباره گامهای بعدی در رویاروییای تصمیمگیری کند که اکنون هم در داخل کشور نفتخیز و فقیر ونزوئلا و هم در واشنگتن از کنترل او خارج میشود.
پیش از این گفتوگوها، نیکولاس مادورو، دیکتاتور ونزوئلا، با جسارت در برابر جمعیت بزرگی از هوادارانش در کاراکاس در یک تجمع روباز به سبک ترامپ رقصید و شایعات قبلی درباره اینکه تحت فشار آمریکا قصد ترک کشور دارد را رد کرد. او گفت: «ما صلح بردگان را نمیخواهیم، و صلح مستعمرهها را هم نمیخواهیم.»
پایههای سیاسی داخلی کمپین ترامپ هر روز شکنندهتر میشود، در حالی که کاخ سفید نتوانسته جنجال فزاینده درباره حمله دوم آمریکا که ظاهراً موجب کشته شدن بازماندگان یک قایق مظنون به قاچاق مواد مخدر در کارائیب شده است را فرو بنشاند. منتقدان دموکرات ترامپ در کنگره درباره احتمال ارتکاب جنایت جنگی هشدار میدهند. چندین جمهوریخواه قدرتمند نیز نگران شدهاند و نشانههایی از آمادگی نادر برای تحقیق جدی در مورد دولت ترامپ را بروز دادهاند.
بنبست آمریکا با ونزوئلا پس از بیش از چهار ماه فشار سیاسی، اقتصادی و نظامی فزاینده اکنون در واشنگتن غوغا به پا کرده است؛ فشاری که حضور عظیم بزرگترین ناو هواپیمابر جهان، یواساس جرالد آر. فورد، و ناوگان گسترده آمریکا در آبهای ونزوئلا نماد آن است.
نقش پیت هگزث، وزیر دفاع، در حملات به قایقها اکنون زیر ذرهبین است. هگزث، مجری سابق فاکسنیوز، انتخابی بحثبرانگیز برای ریاست پنتاگون بود و کمتجربگی، رفتار تند و بیاعتنایی او به برخی از اصول اخلاقی و قانونی ارتش، اکنون او را به یک دردسر سیاسی برای رئیسجمهور تبدیل کرده است؛ در حالی که دموکراتها خواستار استعفای او شدهاند.
اما گستردهتر از این، سرسختی مادورو برای ترامپ، هگزث، رئیس ستاد مشترک ارتش، دن کین، وزیر خارجه، مارکو روبیو و دیگر مقامهای ارشد حاضر در جلسه دفتر بیضی، یک معمای راهبردی عمیقتر ایجاد کرده است.
ترامپ لاف زیادی میزند.
او پنجشنبه تهدید کرد که حملات به اهداف کارتلهای مواد مخدر در خاک ونزوئلا «خیلی زود» آغاز میشود. شنبه اعلام کرد که حریم هوایی این کشور باید «به طور کامل بستهشده» تلقی شود. اما مادورو عقب ننشست. رئیسجمهور آمریکا — که در گذشته به هرگونه سختنگرفتن یا عملی نکردن تهدیدها حساس بوده — اکنون باید بسنجد آیا تهدیدهای او بدون اقدامی واقعی، اعتبارش را از دست میدهد یا نه؛ اقدامی که او را وارد یک درگیری خارجی میکند.
مادورو گزینههای آمریکا برای خروج را رد میکند
واشنگتن امیدوار است که این تجمع نیروی نظامی مادورو را آنقدر بترساند که تبعید را بپذیرد یا ژنرالهای حلقه نزدیکش او را ساقط کنند. ترامپ تأیید کرد که اخیراً با مادورو تلفنی صحبت کرده — اما رهبر ونزوئلا کشور را ترک نکرد. دیوید اسمولانسکی، سیاستمدار مخالف ونزوئلایی، به سیانان گفت آمریکا قبلاً «گزینههایی» برای خروج از کشور در اختیار مادورو گذاشته بوده است.
اما اینکه رژیم او تاکنون فرو نپاشیده، اراده ترامپ برای «راه سخت» را میآزماید؛ همانطور که مادورو همواره با طولانیکردن بحرانها مخالفانش را فرسوده میکند.
پرسش دیگری نیز مطرح میشود: آیا فشار آمریکا، بدون اقدام نظامی، توان فروپاشاندن رژیم مادورو را دارد؟
یک احتمال این است که دولت آمریکا قدرت پایگاه مادورو را دستکم گرفته — اشتباهی رایج که سالهاست دولتهای آمریکا هنگام انتظار فروپاشی رقبای استبدادی مرتکب آن میشوند. مادورو امیدوار است ترامپ صبرش را از دست بدهد، به دنبال مقصر بگردد و راه خروج خودش را بجوید.
اگر ترامپ گزینه نظامی را انتخاب کند، حمله گسترده زمینی هنوز غیرقابل تصور است. بنابراین، آیا گزینههایی دارد که امنیت شخصی مادورو را آنقدر تهدید کند که معادله سیاسی در کاراکاس تغییر کند؟ یا حملات محدود، مادورو را جسورتر، مردم را متحدتر و بحران را طولانیتر خواهد کرد؟
یک پیروزی چه پیامهایی دارد — و یک شکست چه ضربهای میزند؟
برکناری تقریباً مسالمتآمیز مادورو که آزادی را پس از دو دهه دیکتاتوری به میلیونها ونزوئلایی بازگرداند، میتوانست یک موفقیت بزرگ سیاست خارجی برای ترامپ باشد. همچنین پیامی از قدرت آمریکا به دشمنان منطقهای همچون کوبا ارسال میکرد و به چین و روسیه نشان میداد که ترامپ در حیاطخلوتش حرف اول را میزند.
اما اگر مادورو در برابر فشارهای عظیم آمریکا دوام بیاورد، پیامی ویرانگر به ترامپ ارسال خواهد کرد. اقتدار ترامپ کاهش مییابد. خودکامگان در پکن و مسکو، که ترامپ دوست دارد بر آنان اثر بگذارد، نتیجهگیریهای خاص خود را خواهند کرد.
بنبست حقوقی در حمله دوم به قایق
هنگامی که دولت ترامپ برای یافتن یک راهبرد روشنتر تقلا میکرد، در کنترل خشم روبهافزایش بر سر حمله ۲ سپتامبر به قایق مظنون به قاچاق در کارائیب شکست خورد — حملهای که اکنون باعث نگرانی درباره نقض احتمالی قوانین جنگ شده است.
احتمال انجام «ضربه دوم» به قایق، مشکلساز است؛ زیرا نشان میدهد شاید اقدام برای کشتن بازماندگان زخمی انجام شده باشد، که نقض قوانین جنگ یا کنوانسیون ژنو است. هگزث ابتدا این گزارشها را «جعلی، تحریکآمیز و توهینآمیز» خواند. ترامپ نیز گفت هگزث به او گفته «این را نگفته است»، اما افزود شخصاً مایل به حمله دوم نبود.
سخنگوی کاخ سفید، کارولین لیویت، سپس تأیید کرد که حمله دوم رخ داده است و گفت دریادار فرانک «میچ» برادلی، فرمانده نیروهای عملیات ویژه آمریکا، این دستور را داده و «کاملاً در چارچوب اختیاراتش» عمل کرده است. اما او از توضیح خطر موجود برای نیروهای آمریکایی در زمان حمله دوم خودداری کرد.
هگزث بعدتر بر حمایت کامل خود از برادلی تأکید کرد — بیانی که به گفته برخی ممکن است بر زنجیره فرماندهی اثر منفی بگذارد.
در صحنه سیاسی، دولت ترامپ مدام تکرار میکند که رئیسجمهور و هگزث خودشان اعلام کردهاند اختیار قانونی برای حمله به «تروریستهای مواد مخدر» را داشتهاند. اما کاخ سفید از انتشار توجیه قانونی محرمانه وزارت دادگستری امتناع میکند. سناتورهای دموکراتی که آن را دیدهاند، آن را «شلخته» و مشکلدار توصیف کردهاند.
نماینده دموکرات، رو خانا، گفت حتی چند جمهوریخواه «وحشتزده» شدهاند و خواستار حضور هگزث و برادلی در کمیته نیروهای مسلح برای توضیح شدهاند: «ممکن است هر دو قانون را نقض کرده باشند.»
در پایان…
ترامپ هرچه بیشتر در باتلاقی فرو میرود که خود ساخته است ـ چه در کاراکاس، چه در واشنگتن. و گزینههای خوبی برای خروج از آن ندارد.
∎