در زمانه‌ای که موج اخبار منفی سازمان یافته، تخریب سرمایه‌ اجتماعی نظام اسلامی را هدف گرفته است، انتشار ابعاد حادثه ناگوار درگذشت پسر یکی از نمایندگان مجلس که به جای استفاده از رانت پدر و فعالیت در شغلی با درآمد قابل توجه یا تصدی یکی از مدیریت‌ها، به عنوان پیک موتوری در رستوران کار می‌کرد، توجهات را به سوی خود جلب کرد. فرزند جوانِ سیدروح‌الله موسوی، نماینده مردم لردگان (استان چهارمحال‌ و بختیاری) به علت سوختگی شدید از دنیا رفت. این نماینده محترم در مراسم خاکسپاری پسرش که با اجتماع گسترده مردم برگزار شد با تأکید بر پرهیز از استفاده از جایگاه خود برای خانواده، به بیان روایتی پرداخت و گفت: «صاحبکار پسرم به من می‌گفت تا دو روز پیش اصلاً نمی‌دانستم که پدر امیرمحمد کارگر پیک موتوری‌اش، نماینده مجلس است. به پسرم گفته بودم مانند بقیه باش. در این ۱۷-۱۶ ماه حتی یک ‌بار هم برای اعضای خانواده‌ام با کسی تماس نگرفتم. وقتی جوان‌ها به من مراجعه می‌کردند و می‌دیدم نمی‌توانم برایشان کاری انجام دهم، وجدانم نمی‌پذیرفت که برای خانواده خودم ارتباطی بگیرم».
ماجرای غم‌انگیز مذکور اگرچه در فضای مجازی بسیار مورد توجه قرار گرفت و همزمان نوع رفتار نماینده لردگان مورد تحسین است، اما باید یادآور شد که ما از این دست مسئولان و مقامات پاکدست و مخلص که منفعت جمعی را بر منافع شخصی و خانوادگی ترجیح می‌دهند کم نداریم، اما معمولاً این اخبار منفی است که بزرگ‌نمایی و برجسته شده و در محافل مطرح می‌شود و محور نقل و تحلیل و تمسخر قرار می‌گیرد.
البته در نظام اسلامی که بر پایه مردم‌سالاری است قطعاً باید افراد متدین و ساده‌زیست مناصب مدیریتی را عهده‌دار شوند و همواره منافع جامعه را مد نظر قرار دهند. در عین حال در دهه‌های اخیر کاستی‌ها و ضعف‌هایی داشته‌ایم و بعضاً افراد ناصالحی در عرصه مدیریت کشور و یا نمایندگی مردم وارد شده‌اند که به دلایلی از جمله ضعف ایمان و دنیاطلبی، از دسترسی به مسئولان و نفوذ، موقعیت و اختیارات سوءاستفاده کرده و بار خود را بسته‌اند و نه تنها مرتکب معصیت شده بلکه مردم را نسبت به دیگر مدیران متعهد بدبین و یا حداقل مردد کرده‌اند. یکی از وظایف خطیر دستگاه‌های نظارتی شناخت بهنگام چنین مدیرانی است که شایستگی مسئولیت در جمهوری اسلامی ایران را ندارند و نسبت به معدود نمایندگان فرصت‌طلب و سودجو نیز وظیفه شورای نگهبان و دیگر نهادهای ناظر است که با شناسایی چنین اشخاصی مانع ورود آنان به خانه ملت شوند که به تعبیر امام خمینی(ره) مجلس باید عصاره فضائل ملت باشد.
به هر حال با وجود فضاسازی‌های فراوان معاندان، واقعیت این است که در دوره‌های مختلف مسئولان پاک و سالم کم نداشته‌ایم؛ از رؤسای جمهوری چون شهید رجایی و شهید رئیسی تا وزیران و مدیران دلسوز و نمایندگان خادم ملت، ولی چون افراد باورمند و پارسا معمولاً آرام، بی‌حاشیه، بی‌ادعا و بدون هیاهو و جنجال مشغول خدمت و انجام وظایف هستند، کمتر مورد توجه رسانه‌ها به ویژه شبکه‌ها و رسانه‌های معاند قرار می‌گیرند و در نتیجه مردم هم نسبت به این مدیران وارسته شناخت کمتری دارند. در حالی که در سوی مقابل اگر کوچک‌ترین خطایی از مسئولی سر بزند رسانه‌ها آن را به پتکی تبدیل کرده و بر سر ملت و ساختار سیاسی حاکم می‌کوبند. آقازاده‌های واقعی و اصیل امثال فرزند برومند نماینده لردگان که گمنام و بی سر و صدا در گوشه‌ای از کشور مشغول کار و کسب لقمه حلال هستند کمتر دیده می‌شوند مگر اینکه اتفاق خاصی رخ دهد تا شناخته شوند مانند فرزندان باتقوا و مؤمن شهدای اقتدار از جمله پسر روحانی سردار شهید رشید یا دختر خبرنگار سردار شهید باقری که پس از شهادتشان مردم با نام و مرام آنان آشنا شدند.
به فضل الهی از این فرزندان لایق در کشور کم نیستند و باید پاس داشت زحمات پدران و مسئولانی که راه و رسم زندگی مؤمنانه را به فرزندان می‌آموزند و خود نیز شیفته خدمت بی‌منت به مردم هستند و همواره در مسیر منافع ملت گام برداشته و به هیچ وجه از موقعیتی که دارند برای منافع شخصی، خانوادگی، قوم و قبیله‌ای سوءاستفاده نمی‌کنند. چنین رویکردی منبعث از الگوی رفتاری امامین انقلاب است. برای نمونه وقتی بنی‌صدر به حضرت امام خمینی(ره) پیشنهاد داد مرحوم حاج سیداحمد آقا نخست‌وزیر شود بنیان‌گذار انقلاب نپذیرفتند تا این شائبه ایجاد نشود که یک خانواده بر کشور حاکم شده‌اند و می‌خواهند مناصب را بین خود تقسیم کنند، با وجود اینکه حاج‌احمد آقا شایستگی بالایی برای مسئولیت‌های بالای نظام داشت. یا درباره فرزندان رهبر معظم انقلاب که از جهت علم، تقوا، دانش اجتماعی، بصیرت سیاسی و توان مدیریتی در مرتبه‌ والایی هستند همین رویکرد مد نظر امام خامنه‌ای است و به آنان مسئولیتی رسمی واگذار نشده است.
لذا خوب است مردم بدانند با وجود توطئه دشمن برای تیره و تار نشان دادن همه چیز، این گونه افراد پاکدست و منزهی در کشور هستند و شب و روز برای خدمت به مردم تلاش می‌کنند. این نمونه‌ها در نظام اسلامی باید به عنوان یک الگو و رویه رفتاری مورد توجه و تأکید همه مدیران باشد و اگر چنین شود آن گاه مردمی که متوجه می‌شوند رانت و تبعیض برای نورچشمی‌ها در نظر گرفته نمی‌شود، دلگرم شده و سرمایه اجتماعی نظام افزایش می‌یابد.
البته ایرادهای برخی مدیران و خانواده آن‌ها را کسی انکار نمی‌کند که هم دولت و حاکمیت باید مانع دستیابی نااهلان به چنین موقعیت‌هایی شوند و هم مردم با انتخاب نمایندگان و مدیران شایسته، عرصه مدیریت کشور را از کژی‌ها منزه کنند.