به گزارش خبرنگار ایلنا، سازمان بهزیستی کشور خبر داده است که قرار است روز سهشنبه ۱۱ آذر، مراسم روز جهانی معلولان با حضور رئیسجمهور، مسئولان کشوری و حضور ۱۰۰۰ فرد دارای معلولیت در سالن اجلاس سران برگزار شود و روز چهارشنبه ۱۲ آذر هم اهدای نشان مناسبسازی و جلسه ستاد هماهنگی و پیگیری مناسبسازی کشور در وزارت ارتباطات انجام شود.
اما کمپین معلولان که سالهاست نسبت به تضییع حقوق افراد دارای معلولیت معترض است، از برگزاری چنین جشنهای پرهزینهای آن هم در شرایط نامناسب زندگی معلولان انتقاد دارد. انتقادی که این کمپین مطرح میکند، دربارهٔ تضییع حقوق معلولان، ادعایی توخالی نیست.
در تایید این ادعا کافی است نگاهی به اظهارت ۲۰ آبان ماه «منصور الهوردی زواره» مسئول دبیرخانه کمیته هماهنگی و نظارت بر اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان بیندازیم که در جلسه کار کارگروه تخصصی کمیته هماهنگی و نظارت بر اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان گفته بود: «از میان ۳۴ ماده این قانون، ۲۸ ماده در حال اجرا و ۶ ماده معادل ۱۸ درصد قانون هنوز عملکردی ندارد. از میان این ۶ ماده، ۴ ماده قابلیت اجرا دارند و منابع مالی خاصی نمیخواهند، اما اجرا نشدهاند و دو ماده نیز به دلیل نبود اعتبار، وفق قانون اجرایی نشدهاند که تا حدی از طریق منابع موجود دستگاههای ذی ربط در حال اجرا است.»
حالا اما «بهروز مروتی» مدیر کمیپین معلولان در گفتوگو با خبرنگار ایلنا از برگزاری جشنهای پرهزینه و توخالی توسط دولت برای معلولان انتقاد کرده و میگوید: ۱۲ آذر روز جهانی افراد دارای معلولیت است و ما قصد داریم که در این یک روز در برابر اجحافی که سالها است در حق معلولان میشود سکوت نکنیم.
او تاکید میکند که در همه این سالها هیچ تغییری در عملکرد و رفتار دولتها نسبت به افراد دارای معلولیت ندیدهایم: «تعداد معلولانی که نیازمند گرفتن خدمت در هر حوزهای هستند از حد گذشته است، اما مسئولان به جای رسیدگی به این موضوع جشن هزار نفری برگزار کرده و لابد بابت آن میلیاردها تومان هم هزینه میکنند بعد هم افرادی را از سراسر کشور برای حضور در این جشن جمع کرده و شعارهای توخالی میدهند. این ماجرا مربوط به امروز و دیروز نیست و در همه دولتها رواج داشته است. اما بعد از برگزاری مراسم باز هم افراد دارای معلولیت به فراموشی سپرده می شوند تا مراسم سال بعد.»
هر چقدر دولتها ناکارآمدتر باشند، جشنها باشکوهتر میشود
مروتی معتقد است که در مراسم روز جهانی معلولان رئیسجمهور، وزرا و نمایندگان مجلسی که در جشن حضور دارند، تنها بیتوجهی نسبت به افراد دارای معلولیت را به نمایش میگذارند و بس: «گرامیداشت این روز چه ارزشی دارد وقتی حقوق این بخش از جامعه را به رسمیت نمیشناسند. متأسفانه هر چقدر دولتها ناکارآمدتر میشوند، این جشنها باشکوهتر میشود، این مساله نشان میدهد که مسئولان به جای عمل بیشتر اهل نمایش گرامیداشت معلولان هستند.»
او با اشاره به سخنرانی مسعود پزشکیان در مراسم سال گذشته میگوید: «رئیسجمهور مشخص کند که چند درصد از سخنانش محقق شده است آیا حتی یک درصد هم به مرحله اجرا رسیده؟ تا زمانی که حتی یک فرد دارای معلولیت بهخاطر ویلچر و عصا سالها پشت نوبت است، هزینه کردن برای چنین جشنهایی نه قانونی است، نه اخلاقی، نه شرعی و نه موضوعیتی دارد.»
مدیر کمپین معلولان این را هم میگوید که در جریان فعالیتهایی که در این حوزه داشته است میداند که درحال حاضر حدود ۳۰۰ هزار فرد واجد شرایط، پشت نوبت کمکهزینه معیشتی و ۲۰۰–۳۰۰ هزار فرد واجد شرایط هم پشت نوبت دریافت کمکهزینه حق پرستاری قرار دارند: «من از این آمارها مطلعم اما درباره مسائلی مانند آمار پشتنوبتیهای ویلچر و عصا اطلاعرسانی نمیکنند و ما نمیدانیم چند نفر پشت نوبت دریافت وسایل توانبخشی و کمک توانبخشی هستند»
او توضیح میدهد: «افراد واجد شرایط افرادی هستند که دارای معلولیت شدید یا خیلی شدید هستند، اما شغل و درآمد ندارند. در حال حاضر در کشور ۶۰۰ هزار نفر فرد دارای معلولیت واجد شرایط برای دریافت کمکهزینه معیشتی هستند که سازمان بهزیستی به ۲۷۵ هزار نفر از آنها کمک هزینه میدهد و میگوید بقیه پشت نوبتاند. همچنین بیش از ۴۰۰ هزار نفر واجد شرایط دریافت کمکهزینه حق پرستاریاند که از این تعداد به ۱۰۰ هزار نفر حق پرستاری پرداخت میکنند».
مروتی، درباره پاسخگویی مسئولان درباره هزینهکرد بودجههای تخصیص یافته به اجرای قانون حمایت از معلولان و مناسبسازی معابر عنوان میکند: «هیچکس در این زمینه پاسخگو نیست در سال ۱۴۰۰ ما در کمپین معلولان پیگیر این موضوع از شهرداری تهران بودیم که مشخص کند مبالغی که در قانون بودجه شهرداری به حوزه معلولان تخصیص یافته بهویژه در حوزه مناسبسازی معابر، چگونه و در چه حوزههایی صرف شده است، اما پاسخی دریافت نکردیم. سال گذشته هم یکی از آخرین فعالیتهایمان درخواست رسمی از سازمان بهزیستی برای ارائه گزارش از عملکرد مالی این سازمان در حوزه معلولان بود که مطابق سالهای گذشته و دولتهای قبل پاسخی به ما درخواست ما داده نشد.»
این فعال حوزه افراد دارای معلولیت عنوان میکند که در این حوزه نه نظارتی وجود دارد و نه پاسخگویی: «اگر مرجع ناظری بود که میتوانست به این بودجهها رسیدگی کند، مطمئناً حقوق و وضعیت افراد دارای معلولیت با امروز فرق میکرد.»
او اضافه میکند: «هیچ نهادی پاسخ نمیدهد که خرید ماشینهای گران قیمت توسط سازمان بهزیستی چه علتی دارد یا چرا باید جشنهای باشکوه بگیرند و بریز و بپاش کنند، در حالی که شرایط مددجویان این سازمان مناسب نیست.»