طبق اطلاعات بهدستآمده، در اردوی نهایی تیم ملی، بین مبینا نعمتزاده و هستی محمدی مشاجرهای جدی رخ داده است؛ مشاجرهای که از سطح درگیری لفظی فراتر رفته و فضای اردو را تحتتأثیر قرار داده است. با این حال، هر دو ملیپوش بدون اعمال برخورد مشخص یا اعلام هرگونه گزارش رسمی، همراه تیم راهی نایروبی شدند.
این پرسش مطرح میشود که چرا با وجود حساسیت بالای مسابقات جهانی و اهمیت حفظ آرامش تیم، اقدام مدیریتی مؤثری صورت نگرفت؟ درست است هر دو تکواندوکار نامبرده جزو مدعیان اصلی کسب طلا هستند، اما حداقل میشد در این رقابتها، نظم تیمی را به مدال ترجیح داد.
مبینا نعمتزاده که در برههای اختلافات جزیی با ناهید کیانی داشت، کارش به درگیری با یکی از پیشکسوتان تکواندو رسید و حالا هم با هم تیمی خود درگیر میشود. تمام این مسائل برای مبینا بیمعنی شده، چون پشتش به سرمربی تیم ملی گرم است!
در چنین شرایطی، نگاهها ناگزیر به سمت مهروز ساعی، سرمربی تیم ملی بانوان میرود. شخصی که انتظار میرود مهمترین نقش را در مدیریت بحرانهای درونتیمی ایفا کند، اما گویا فعلا این مربی از مدیریت شاگرد مورد علاقه خود هم عاجز است.
*چالشهای مدیریتی؛ مسئلهای تکرارشونده
این نخستینبار نیست که نام مهروز ساعی در حول و محور شنیده حواشی میشود. چه اختلافات قدیمیتر با برخی مربیان و پیشکسوتان، چه حاشیههای ایجادشده در لیگ و حالا هم حاشیههای اردوی تیم ملی، همگی این سؤال را پررنگتر میکنند که
چرا در دورهای که تیم ملی بیش از هر زمان نیازمند آرامش، انسجام و مدیریت قاطع است، دوباره حاشیهها به محور اخبار تبدیل شدهاند؟
نمیشود در هر حاشیهای که نام مهروز ساعی در میان است، همیشه دیگران مقصر باشند!
در موضوع اخیر نیز این پرسش مطرح میشود که چرا در بخشهایی از تیم، حساسیت لازم در برخورد انضباطی و رعایت عدالت بین ورزشکاران احساس نمیشود. طرح این شائبهها حتی اگر بخشی از آنها ناشی از فضای ورزش قهرمانی باشد نشاندهنده خلا مدیریتی است که باید توسط راس کادر فنی برطرف شود.
*وظیفه سرمربی؛ فقط بعد فنی نیست
سرمربی تیم ملی تنها مسئول ارتقای سطح فنی ورزشکاران نیست بلکه او مسئول حفظ تمرکز، فرهنگ حرفهای، انضباط و عدالت تیمی نیز هست. تیمی که نتواند اختلافات و تنشهای درونی خود را مدیریت کند، حتی با داشتن بهترین استعدادها هم در روز مسابقه دچار مشکل خواهد شد.
از این منظر، طبیعی است که بخشی از انتقادات متوجه مهروز ساعی باشد، زیرا تکرار حواشی چه در لیگ و چه در اردوهای ملی این نگرانی را ایجاد میکند که شاید مدیریت تیم ملی بانوان به اندازهای که باید، شفاف، قاطع و بیطرفانه عمل نمیکند.
با وجود تمام این چالشها، امید میرود تکواندوی بانوان ایران در کنیا بتواند با نتایج قابل قبول، بخشی از این فضای ملتهب را پشت سر بگذارد. با این حال صرفنظر از نتیجه رقابتها، روشن است که بازنگری جدی در مدیریت و ساختار رفتاری تیم ملی بانوان ضرورتی اجتنابناپذیر است چرا که تیم ملی، جایی برای حواشی تکراری و بیانضباطیهای مدیریتنشده نیست.
انتهای پیام/