امین صالحی، نخبه و مخترع دانشگاه آزاد اسلامی و دانش‌آموخته رشته مهندسی کامپیوتر از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، با اشاره به سوابق علمی و فعالیت‌های خود گفت: در حال حاضر به‌عنوان مدرس رسمی فنی و حرفه‌ای، برنامه‌نویسی و طراحی سایت فعالیت می‌کنم و مباحث رباتیک، الکترونیک و برنامه‌نویسی را در آموزشگاه تدریس می‌کنم.
وی با اشاره به اختراع خود توضیح داد: ما بسته‌های آموزشی طراحی کرده‌ایم که در آموزش الکترونیک و رباتیک استفاده می‌شوند. هدف از این اختراع، کسب مهارت در دانش‌آموزان است.
صالحی افزود: دغدغه اصلی من از نبود آموزش مهارت‌های عملی در مدارس و حتی دانشگاه‌ها نشأت می‌گیرد؛ کمبودی که به‌وضوح احساس می‌شود. این ربات می‌تواند به دانش‌آموزانی که به حوزه‌های الکترونیک و رباتیک علاقه دارند کمک کند تا مهارت لازم را کسب کرده و مسیر آینده خود را پیدا کنند. هدف من این است که مدارس، کلاس‌های مهارت‌آموزی را در برنامه‌های آموزشی خود بگنجانند تا آموزش‌های مفید افزایش یابد و موارد غیرضروری حذف شوند.
اختراعی ارزشمند که نیمه‌تمام ماند
صالحی با اشاره به حمایت‌ها و توجهاتی که برای اجرای این اختراع لازم بوده است، اظهار کرد: پیشنهاد دادیم این طرح در مدارس سما وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی اجرا شود و این موضوع را با رئیس وقت واحد تهران مرکز نیز در میان گذاشتیم، اما هنوز اجرایی نشده است.
وی ادامه داد: یک‌بار نیز از دفتر شهید طهرانچی با من تماس گرفته شد و درباره طرح توضیح دادم. آنها درخواست ارائه business plan داشتند، اما در آن زمان با این فرآیند آشنایی نداشتم و نمی‌دانستم چگونه باید آن را تدوین و پیگیری کنم.
صالحی درباره نگاه‌های تجاری به این اختراع نیز گفت: در برخی بازخورد‌ها از من درباره قیمت تمام‌شده محصول سؤال می‌شد. این در حالی است که این ربات یک طرح آموزشی کوچک با هزینه‌ای حدود پانصد هزار تومان است و چنین مبلغی برای دانش‌آموزان مدارس سما بار مالی قابل‌توجهی ایجاد نمی‌کند؛ بنابراین نگاه صرفاً تجاری به این طرح را چندان درست نمی‌دانم.
وی افزود: از دفتر دانشگاه تهران غرب نیز با من تماس گرفتند تا در تدوین business plan کمک کنند، اما به علت فاصله زیاد محل تحصیل من با دفتر دانشکده و همچنین مشغله کاری، فرصت پیگیری فراهم نشد و پروژه در همان مرحله متوقف ماند. با این حال، کاش حداقل یک‌بار این طرح به‌صورت آزمایشی اجرا می‌شد و یک کلاس مهارتی برای دانش‌آموزان برگزار می شد.
وی تاکید کرد: توجه و حمایت از ایده و نگاه نخبگانی مانند من، هم به فرد انرژی زیادی می‌دهد و هم باعث می‌شود با انگیزه و قدرت بیشتری در این مسیر کار کنیم و پیش برویم.
روایت یک نخبه از چالش‌های آموزش و آینده شغلی در ایران
صالحی با اشاره به تفاوت نگاه و نگرش کنونی خود نسبت به زمان آغاز تحصیل در رشته‌اش گفت: تصویری که دانشگاه به دانشجویان نشان می‌دهد با واقعیت متفاوت است. دانشجو فکر می‌کند پس از ورود به دانشگاه مهارت‌های لازم را یاد می‌گیرد و بعد از فارغ‌التحصیلی می‌تواند در مراکز مختلف مشغول به کار شود، اما حداقل در رشته‌های فنی شرایط چنین نیست.
صالحی همچنین تاکید کرد: اساتید از نظر آموزش‌های تئوری در سطح استاندارد هستند، اما در زمینه آموزش‌های عملی این استاندارد رعایت نمی‌شود. وقتی با آنها درباره آموزش مهارت‌های عملی بحث و گفت‌و‌گو می‌کنید، این تفاوت بهتر درک می‌شود.
صالحی افزود: بحث مادی نیز اهمیت دارد؛ حتی اگر فرد مهارت داشته باشد و درآمد کسب کند، به دلیل مشکلات اقتصادی کشور نمی‌تواند آن را به نحو مطلوب استفاده کند. در کشور‌های خارجی شرایط متفاوت است و درآمد حاصل از مهارت‌ها به شکل بهینه و مؤثر قابل استفاده است. متأسفانه به نخبگان علمی جامعه بها داده نمی‌شود و شاهد این موضوع، مهاجرت دانشجویان و نخبگان است. طبیعی است اگر به نخبه ارزش داده نشود، او مهاجرت می‌کند. با این حال، دانشجویان و نخبگانی که مهاجرت کرده‌اند، هیچ‌یک حس بدی به ایران ندارند و بسیاری عاشق کشورشان هستند، اما شرایط موجود باعث می‌شود مسیر مهاجرت را انتخاب کنند. به‌طور کلی، هر فرد باید بتواند زندگی راحت و امنی داشته باشد؛ زندگی‌ای که ریشه در مسائل مادی و غیرمادی دارد و افراد باید با هر تفکر و پوششی احساس امنیت و آرامش کنند و در معرض قضاوت یا آسیب قرار نگیرند.
دانشجوی نخبه دانشگاه آزاد افزود: من به تاریخ ایران علاقه زیادی دارم، اما فکر نمی‌کنم دنبال کردن این مسیر بتواند درآمدزایی مناسبی برایم داشته باشد، زیرا توجه لازم به این رشته صورت نمی‌گیرد. هر کس در زندگی برای چیزی وقت صرف می‌کند تا به دستاوردی برسد؛ بخشی از آن وجه مادی است و نیاز به درآمد حداقلی دارد. وقتی از مسیر تحصیل و دانشگاه درآمد حاصل نمی‌شود، درمی‌یابیم که مسیر درآمد چیزی جدا از مسیر دانشگاهی است. من می‌توانم یک مهارت را یاد بگیرم و با آن وارد بازار کار شوم. نکته قابل توجه این است که اولین چیزی که مورد ارزیابی قرار گرفته، مهارت فرد بوده است، نه دانشگاه یا مدرک او.
انتهای پیام/